«Φαίνεται ὅτι ἡ τελειότερη ἀπὸ τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ ὁποία εἶναι μία σταθερότητα τοῦ νοῦ. Ὥστε ὁ εἰρηνικὸς ἄνθρωπος ἔχει ὡς χαρακτηριστικὸ
τὴν σεμνότητα τῶν ἠθῶν. Ἐκεῖνος ὅμως, ποὺ πολεμεῖται ἀπὸ τὰ πάθη του, δὲν ἔχει λάβει ἀκόμη τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, τὴν ὁποία ὁ Θεὸς ἔδωσε στοὺς μαθητές του. Εἴθε λοιπόν, ἀφοῦ ἀγωνισθοῦμε καλὰ καὶ συντρίψουμε
τὸ φρόνημα τῆς σαρκός, τὸ ὁποῖο εἶναι “ἔχθρα στὸν Θεό”, ἀφοῦ φτάσει ἡ ψυχή μας σὲ κατάσταση γαλήνης καὶ ἀταραξίας, νὰ
ὀνομαστοῦμε παιδιὰ εἰρήνης καὶ νὰ λάβουμε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ἐν εἰρήνῃ».