Σιωποῦμε καὶ ἀδρανοῦμε μπροστὰ στὴν ἐπέλαση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ


Ἂν αὐτοί, τοὺς ὁποίους τιμοῦμε καὶ κηρύττουμε —«τιμὴ μάρτυρος μίμηση μάρτυρος»—, μᾶς ἔδωσαν τὸ παράδειγμα γιὰ ἀνυποχώρητο ἀγῶνα ἐναντίον τῶν αἱρέσεων, πῶς ἐμεῖς σήμερα, ἀδιαφοροῦντες γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ποὺ κολοβώνεται συστηματικὰ (μὲ τὴ μέθοδο τῆς σαλαμοποίησης), ὄχι μόνον σιωποῦμε καὶ ἀδρανοῦμε μπροστὰ στὴν ἐπέλαση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ μπροστάρηδες τοὺς Ἐπισκόπους;
Κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, εἶναι ἀδύνατον νὰ μὴν ἐπηρεασθεῖ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὴν αἵρεση, ὅταν οἱ πιστοὶ συμβιώνουν καὶ «κοινωνοῦν» μὲ τοὺς αἱρετικούς. Καὶ ἀποδεικνύονται ἀρνητὲς τῆς πατερικὴς διδασκαλίας στὸ θέμα τῆς καταπολέμησης τῶν αἱρέσεων, ὅσοι πνευματικοὶ διδάσκουν: κοίταζε τὸν ἑαυτό σου καὶ προσεύχου, ἄφησε τὰ ὑπόλοιπα στοὺς ποιμένες ἢ στὸν Θεό.
Ἀλλὰ σὲ ποίους ποιμένες; Σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀδιαφοροῦν γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων; Καὶ σὲ ποιόν Θεό; Σὲ ἕναν Θεὸ ἰδικῶν τους προδιαγραφῶν, ἢ στον Ἀληθινὸ Θεό, ποὺ ἐντέλλεται διὰ τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Ἁγίων Του: «μὴ συγκοινωνεῖτε» αὐτοῖς, καὶ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν» καὶ «μηδὲ χαίρειν λέγετε αὐτοῖς», ἀλλὰ καὶ «μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζετε»;

Saint John Chrysostom : HOMILY XXIV. ROM. XIII. 11.



"And that, knowing the time, that now it is high time to awake out of
sleep."

SINCE he had given them what commands were fitting, he again
thrusts them on to the performance of good works, in consideration
of what was pressing upon them. For the time of judgment, he
means, is at the doors. So too he wrote to the Corinthians also, "The
remaining time is short." (1 Cor. vii. 29.) And to the Hebrews again,
"For yet a little while, and He that shall come will come, and will not
tarry." (Heb. x. 37.) But in those cases it was to cheer those in
trouble, and to solace the toils of their closely successive
temptations, that he said those things:

Εκκλησιαστικά νέα


Η Παράκληση στην Θεοτόκο θα ψαλεί σήμερα Τετάρτη 13/3 στην Ιερά
Μονή Παναγίας «Άξιον εστί» Βαρυμπόμπης στις 5:15μμ.

Ιερό ευχέλαιο θα τελεσθεί σήμερα Τετάρτη 13/3 στις 5:00 στον Ιερό Ναό
Αγίου Ιωάννου Θεολόγου Νέων Σεπολίων , στις 5:30μμ στον Ιερό
Ναό Αγίων Θεοδώρων Γαργηττού Γέρακα και στις 6:00μμ στον Ιερό
Ναό Αγίων Πέτρου και Παύλου Πεύκης όπου στη συνέχεια θα
μιλήσει ο Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης.

Στο ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Φανουρίου της ενορίας Αγίου Αρτεμίου
Παγκρατίου, στην οδό Ευμένους 80 στο Βύρωνα, θα ψαλεί η
Παράκληση του Αγίου Φανουρίου σήμερα Τετάρτη 13/3 στις 5:00μμ.

Σήμερα Τετάρτη 13/3 θα γίνουν οι ακόλουθες ομιλίες:

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

O Συναξαριστής της ημέρας.


Τετάρτη, 13 Μαρτίου 2013(ώρα Ελλάδος).
Νικηφόρου Κωνσταντινουπόλεως, ανακομιδή λειψάνων, Ποπλίου Κκαι Μαρίου των επισκόπων, Χριστίνης μάρτυρος.

Μετὰ τὴν κατάπαυση τῆς εἰκονομαχίας καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ὁ Πατριάρχης Μεθόδιος Α’ (842 – 846 μ.Χ.) εἰσηγήθηκε στοὺς βασιλεῖς Μιχαὴλ καὶ Θεοδώρα (842 – 867 μ.Χ.), ὅτι δὲν εἶναι δίκαιο τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου νὰ βρίσκεται μακριά. Ἔτσι ἀπεστάλησαν ἐκ μέρους τοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν αὐτοκρατόρων οἱ ἁρμόδιοι, οἱ ὁποῖοι ἄνοιξαν τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου καὶ βρῆκαν τὸ ἱερὸ σκήνωμα αὐτοῦ ἀκέραιο καὶ ἄθικτο μετὰ δέκα ἐννέα ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμησή του. Μὲ ἱερὲς ὑμνωδίες καὶ μεγαλοπρέπεια τὸ ἔβαλαν σὲ βασιλικὴ τριήρη καὶ τὸ ἔφεραν στὴ Βασιλεύουσα. Ὅταν τὸ βασιλικὸ πλοῖο προσέγγισε στὸν πορθμὸ τῆς Ἀκροπόλεως, ἐξῆλθαν μὲ λαμπάδες ὁ αὐτοκράτορας καὶ ἡ σύγκλητος γιὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸ ἱερὸ λείψανο, τὸ ὁποῖο συνόδευσαν στὴν Ἁγία Σοφία. Ἀπὸ ἐκεῖ, τὸ ἔτος 846 μ.Χ., τὸ κατέθεσαν στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ Σύναξη αὐτοῦ (2 Ἰουνίου).
Ἐκεῖ ἐκκλησιαζόταν τὴ Δευτέρα τοῦ Πάσχα ὁ αὐτοκράτορας, ὁ ὁποῖος πρὸ τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου ἄναβε κεριὰ καὶ προσευχόταν.

O Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος καὶ ἡ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ράσκας καὶ Πριζρένης στὴν ἐξορία, ὁμοφώνως ἀποφάσισαν ότι :

Εικόνα


O Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος, ἐκάλεσε τὸν π. Εὐθύμιο στὴν Σερβία τὸ τριήμερο 8-10 Μαρτίου 2013. Ὁ π. Εὐθύμιος μετέβη πρὸς συνάντηση αὐτοῦ καὶ τῆς συνοδείας του, συζήτησε μαζί του, ἄκουσε τὶς θέσεις του καὶ τὶς πατρικές του προσρήσεις, συλλειτούργησε μαζί του καὶ ἔλαβε τὸ ἔγγραφο, μὲ τὸ ὁποῖο τοῦ ἀνακοινώνει ὅτι αὐτὸς καὶ ἡ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ράσκας καὶ Πριζρένης στὴν ἐξορία, ὁμοφώνως ἀποφάσισαν ότι : ο π. Ευθύμιος ήτο και είναι κανονικός κληρικός της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ότι μπορεί και πρέπει χωρίς ενδοιασμούς να λειτουργεί και τελεί τα ιερατικά καθήκοντά του προς δόξαν Θεού, προς οικοδομή της Αγίας Εκκλησίας (του πιστού λαού) και για την σωτηρίαν της ψυχής του, μνημονεύοντας στις Ιερές Ακολουθίες και τα Ιερά Μυστήρια «υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων».

Oι «Ηρωδιάδες» της Αγιομάννας Ελλάδας


Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!
Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί!
Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι …. «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιας νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί! Και ποιος να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος;

Ιανουάριος 1970---Δεκέμβριος 2012
15 .560. 000,  ελληνόπουλα κατακρεουργήθηκαν από τις «Ηρωδιάδες» Eλληνίδες δια των αμβλώσεων!!!

Η νόθος θεολογία, την οποίαν διακονούν οιηματίαι και ακάθαρτοι εις την ψυχήν.


Όπως εντός της Εκκλησίας νοθεύονται οι πολλοί Χριστιανοί, έτσι, παραλλήλως προς την αληθή και αυθεντικήν Θεολογίαν, συμπορεύεται και μία νόθος θεολογία, την οποίαν διακονούν οιηματίαι και ακάθαρτοι εις την ψυχήν. Δεν εννοούμε τους αιρετικούς και τας αιρέσεις, αλλά τους άνευ αγιότητος βίου θεολογούντας. Αυτούς τους οποίους οι άγιοι Πατέρες ωνόμαζον βεβήλους. Και, ως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, «ουδέν πτωχότερον διανοίας, φιλοσοφούσης τα θεία, άνευ θείου φωτισμού».

Παρέμβαση π. Θεοδώρου Ζήση στην Εσπερίδα για το μάθημα των Θρησκευτικών.

Simeron Wordpress


….Διότι τώρα καλώς κάνουμε και αγωνιζόμαστε για να κρατήσει το μάθημα των θρησκευτικών τον ομολογιακόν του χαρακτήρα, αλλά ο Οικουμενισμός και ο συγκρητισμός υπάρχει μόνο στο μάθημα των θρησκευτικών;;;  δεν τον βιώνουμε σε Εκκλησιαστικό και εκκλησιολογικό επίπεδο;;  δεν έχουμε τις Διαθρησκειακές συναντήσεις;;  δεν έχουμε τις συμπροσευχές;;  δεν έχουμε δηλώσεις ανωτάτων Εκκλησιαστικών ηγετών ότι και ο Μωάμεθ είναι Προφήτης;;  ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας;;  Αν τα λέει αυτά ένας Πατριάρχης, αν τα λέει ένας Αρχιεπίσκοπος, αν τα λένε θεολόγοι, γιατί να μην τα βάλουν κύριε Ρεράκη και στο μάθημα των θρησκευτικών;; Αφού τα λένε οι Ταγοί μας, αφού τα λένε όλοι οι Εκκλησιαστικοί ηγέται, αφού λοιπόν υπάρχει ο Οικουμενισμός και ο συγκρητισμός στην Εκκλησία, ποιος αγωνίζεται γι΄ αυτό;;….

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΠΟΥ ΣΩΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΚΟΠΟ EΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΚΑΤΕΚΡΙΝΕ


Κάποτε είχε πάει ένας κοσμικός στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων , για να γίνη Μοναχός. Οι Πατέρες όμως της Σκήτης δεν τον δέχονταν, γιατί, εκτός που ήταν ράθυμος και αμελής, ήταν και πολύ σκανδαλοποιός και δημιουργούσε συνέχεια θέματα. Επειδή εκείνος αναπαυόνταν στην Σκήτη, παρακάλασε τους Πατέρες να τον αφήσουν να μένη ως λαϊκός και να εργάζεται καμιά φορά. 
Έτσι λοιπόν πέρασε την ζωή του με ραθυμία και αμέσως μέχρι την ώρα του θανάτου του που έπεσε πιά στο κρεβάτι και ψυχοραγούσε. Οι Πατέρες όμως του συμπαραστέκονταν και βρίσκονταν συνέχεια κοντά του.
Μια μέρα ο ετοιμοθάνατος είχε έρθει σε έκσταση και έκανε νοήματα. Οι Πατέρες απορούσαν τι να συμβαίνη ! Όταν συνήλθε τους διηγήθηκε το εξής φοβερό:
Είδα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ μ' ένα χαρτί στα χέρια του, που είχε όλες τις αμαρτίες μου, και μου είπε:
«Βλέπεις, αυτά εδώ τα έκανες όλα, γι' αυτόν ετοιμάσου να πας στην κόλαση»
Τότε εγώ του λέω:
«Για κοίταξε, ανάμεσα σ' αυτά τα αμαρτήματα, υπάρχει το αμάρτημα της κατακρίσεως»
Ψάχνει ο Αρχάγγελος και μου λέει :
«Όχι , δεν υπάρχει»
«Οπότε, του λέω, δεν πρέπει να πάω στην κόλαση, σύμφωνα με αυτό που είπε ο Κύριος . «Μη κρίνετε και ου μη κριθήτε»
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έσχισε το χαρτί με τα αμαρτήματά μου. Έτσι, Πατέρες μου, θα πάω στον Παράδεισο.  Όταν μου είχατε πει ότι δεν κάνω για Μοναχός στην Σκήτη και εργαζόμουν ως λαϊκός και εκκλησιαζόμουν στον Κυριακό τις εορτές, είχα ακούσει τα λόγια του Ευαγγελίου «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε»  και είπα : «Ταλαίπωρε , τουλάχιστον αυτό να εφαρμόσης», και αυτό με έσωσε δίχως άλλον κόπο»
Μόλις τελείωσε αυτά τα λόγια, παρέδωσε την ψυχή του στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.

Aπό το βιβλίο : Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης

Μνήμη θανάτου. 
Φόβον Θεού να έχεις και φόβον θανάτου. 
Αυτά τα δύο αν έχεις από πολλά θα σε περιμαζέψουν.
 
Να διατηρείς εις την μνήμην σου αυτούς τους φόβους.
 
Μελέτα το τέλος του
βίου.
Μελέτα την ματαιότητα και το σύντομο της εδώ ζωής.
Τόσα χρόνια πού έζησες, είναι σαν ένα λεπτό.

Ο εξισλαμισμός των Αθηνών

Οι σχεδιασμοί για την ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην πρωτεύουσα της Ελλάδος τους μόνους που δεν ικανοποιούν είναι τους Ελληνες - στη συντριπτική τους πλειονότητα. Ολοι οι άλλοι μπορούν να εκδηλώνουν τη χαρά και την αγαλλίασή τους για την πολιτισμική άλωση της καρδιάς της Ελλάδος. Μπορεί ο όρος «άλωση» να φαντάζει... δύσπεπτος και... άκομψος στους φανατικούς οπαδούς της πολιτικής ορθότητας, αλλά δεν είναι. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, ήταν ελεύθερη και ανεξάρτητη (μέχρι την υπαγωγή μας στην αρμοδιότητα των «δάνειων δυνάμεων») επειδή το 1821 ξέσπασε Επανάσταση, η οποία είχε πρωτίστως θρησκευτικό και εθνικό χαρακτήρα.


 Οι Ελληνες σήκωσαν τα όπλα εναντίον του αλλόθρησκου Οθωμανού δυνάστη. «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την Ελευθερία» πολέμησε ο Κολοκοτρώνης.
Και τώρα, επειδή βρέθηκαν παρανόμως στη χώρα μας στίφη ισλαμιστών, υποτίθεται ότι οι σκληρά φορολογούμενοι πολίτες έχουν την... υποχρέωση να αναγείρουν τέμενος για να θρησκεύονται οι λαθρομετανάστες.
 Το χρύσωμα του χαπιού βρίσκεται στην πρόθεση του κράτους να μην περιλαμβάνονται μιναρέδες στο συγκρότημα που θα στεγάζει το τέμενος. Ωστόσο, τα ερωτήματα παραμένουν: Οι μουσουλμάνοι κληρικοί έχουν και δικαστικές αρμοδιότητες - μια και το Ισλάμ έτσι προβλέπει. Το ελληνικό κράτος θα ανεχτεί απονομή δικαίου εκτός των θεσμοθετημένων δικαστηρίων; Δεν πρόκειται έτσι να δημιουργηθούν αυτόματα πολίτες δύο κατηγοριών; Από τη μια εκείνοι που θα υπάγονται στους νόμους του κράτους και από την άλλη όσοι θα υπακούν στον ισλαμικό νόμο; Η ΕΛ.ΑΣ. και οι λοιπές Αρχές θα έχουν πρόσβαση σε αυτόν τον χώρο ή θα χρειάζονται «ειδική άδεια» από το μουσουλμανικό ιερατείο;
 Η ύπαρξη του τεμένους δεν θα λειτουργήσει ως κίνητρο για να έρθουν ακόμα περισσότεροι ισλαμιστές στην πατρίδα μας; Στις ισλαμικές χώρες επιτρέπεται η ανέγερση ορθόδοξων εκκλησιών, ναών χριστιανικών ομολογιών και εβραϊκών συναγωγών;
 Οι ερωτήσεις είναι εύλογες, οι απαντήσεις αυτονόητες και η νοοτροπία πολλών ιθυνόντων θα οδηγήσει την Ελλάδα σε αχρείαστες περιπέτειες. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι Ελληνες είναι ισλαμικό τέμενος.

http://www.dimokratianews.gr/

Επιστολή του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά στον Μητροπολίτη Σερβίας κ. Αρτέμιο:

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=85&t=7421


ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ
ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ
ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ

25 Νοεμβρίου 2012

Σεβασμιώτατε μητροπολίτα Ράσκας καί Πριζρένης, π.
ρτέμιε
τήν ε
χή σας.

λαβα τό θάρρος νά σς γράψω καί νά πευθυνθ σέ σς, ξ ατίας τς τελικς ποφάσεως το Συμβουλίου τς πικρατείας ες τό ποον εχα προσφύγει καί εχα καταθέσει ατησι κυρώσεως τς ποφάσεως το Συνοδικο κκλησιαστικο Δικαστηρίου, μέ τήν ποία μέ καθαιροσε πό τόν βαθμό τς ερωσύνης.

Ο
βασικές κατηγορίες τίς ποες καί πεκαλετο πόφασις τν πισκόπων σαν νυπακοή, διακοπή τς μνημονεύσεως καί ποτείχισίς μου ξ ατίας τς αρέσεως το Οκουμενισμο. Τό Συμβούλιο τς πικρατείας δέν δέχθη τήν ατησί μου, οτε κν εσλθε πί τς οσίας το θέματος, μέ τό ατιολογικό τι ατή εναι καθαρς κκλησιαστική ποινή, ποία δέν χει διοικητικές διαστάσεις (π.χ. μισθοδοσίας, συνταξιοδότησης, οκογενειακές πιπτώσεις κλπ.) καί ς κ τούτου εναι καθαρά πόθεσις τς κκλησίας.

Σ
ς ποστέλλω μέ τήν παροσα πιστολή Σεβασμιώτατε, καί τό γγραφο λικό τό ποο σχετίζεται μέ σα νωτέρω πολύ περιληπτικά σς περιέγραψα. πίσης σς ποστέλλω καί κάποιο πτικοακουστικό λικό γιά νά δετε, ν καί τά γνωρίζετε, τό πς λειτουργον τά κκλησιαστικά δικαστήρια καί τό πόσο νδιαφέρονται γιά τά θέματα τς πίστεως.

Μετά
πό λη ατή τήν ξέλιξι τς ποθέσεως καί δεδομένου το τι δέν θελα π’ οδενί νά νταχθ σέ κάποια παράταξι το Παλαιο μερολογίου, κατά βάθος πιθυμία μου ταν νά μεταβ ες τό γιον ρος καί νά τελειώσω τό πόλοιπον τς πιγείου ζως μου ες τό περιβόλι τς Παναγίας, πό τό ποο καί ρχισα τήν μοναχική μου φιέρωσι. Δεδομένου μως το τι αρεσις το Οκουμενισμο, κατά κοινή μολογία, διαρκς πεκτείνεται καί προωθεται, μέ τελικό σκοπό τήν νωσι καί λληλοπεριχώρησι μετά τν πάσης φύσεως αρετικν καί τήν συμπόρευσι καί νταξι τς κκλησίας ες τήν παγκόσμια κατάστασι τς Νέας ποχς, προσέτι δέ τήν νάγκη τν νθρώπων διά πνευματική καθοδήγησι καί πιτέλεσι τν στοιχειωδν λειτουργικν των καθηκόντων, θεώρησα ναγκαον νά μήν καταθέσω τά πλα καί τοιουτοτρόπως δώσω τήν ντύπωσι τι ο Οκουμενιστές ες τήν προκειμένη περίπτωσι νίκησαν καί ξουδετέρωσαν κάποιον ποος ντιστέκετο στήν αρεσι.

Δι α
τόν κριβς τόν λόγο Σεβασμιώτατε προσφεύγω σέ σς καί τήν δελφότητά σας. Θά σς κθέσω ν λίγοις τίς σκέψεις μου καί τό τί ζητ πό σς.

ξ ρχς, ταν κλήθηκα στό πισκοπικό καί κατόπιν ες τό Συνοδικό κκλησιαστικό Δικαστήριο παρουσιάστηκα μέ τόν σκοπό τς μολογίας τς πίστεώς μου καί τς στηλιτεύσεως τς αρέσεως πό τήν ποία μφοροντο ο κκλησιαστικοί Δικαστές, σύμφωνα μέ τό γιογραφικό χωρίο «τοιμοι δέ εί πρός πολογίαν παντί τ ατοντι μς λόγον περί τς ν μν λπίδος» (Β΄ Πετρ. 3,15). Ες ατήν μου τήν νέργεια συνηγοροσε καί τό παράδειγμα το γ. θανασίου, ποος παρουσιάσθηκε ταν κλήθη νά δικασθ ες τήν Σύνοδο τς Τύρου, ποία εχε συγκροτηθ πό δεδηλωμένους ρειανούς.

Τήν τελική
πόφασι το Συνοδικο κκλησιαστικο Δικαστηρίου φυσικά δέν τήν νεγνώρισα, διότι ποτελοσε πόφασι αρετικν πισκόπων, ο ποοι μέ κατεδίκασαν χι γιά διάφορα προσωπικά μου παραπτώματα, λλά γιά τήν νυπακοή μου καί ποτείχισί μου πό ατούς, ξ ατίας τς αρέσεως το Οκουμενισμο πό τήν ποία ατοί μφοροντο.

θεώρησα μως, τι δέν εχα τό δικαίωμα νά θωώσω καί νά δικαιώσω πό μόνος μου τόν αυτόν μου, διότι σκέφθηκα τι, πέραν το τι δέν εχα πρός τοτο γιογραφικά, κανονικά καί πατερικά ρείσματα, θά δινα προσέτι πιχειρήματα στούς Οκουμενιστές νά μέ κατηγορήσουν, τι χω κάνει δική μου κκλησία, δέν ναγνωρίζω κανένα κλπ.

πιτρέψτε μου ες τό σημεο ατό Σεβασμιώτατε νά κάνω μία παρένθεσι καί νά ναφέρω τι δική σας περίπτωσι εναι τελείως διαφορετική, διότι σες καταδικαστήκατε χωρίς κν νά δικασττε (νά κληθτε δηλαδή κανονικά σέ δίκη, νά παρασττε, νά προσκομίσετε μάρτυρες, νά πολογηθτε κλπ.). ποινή λοιπόν πού σς πεβλήθη το κατ’ οσίαν νύπαρκτος σύμφωνα μέ τόν γ. Νικόδημο τόν γιορείτη, ποος γιά τήν συγκεκριμένη περίπτωσι ες τό Πηδάλιο ναφέρει τά ξς:

«Σημείωσαι δέ,
τι πειδή ες τήν παροσαν Σύνοδον ξαρχος το ρειανός Εσέβειος καί ο ατο κόλουθοι, διά τοτο διόριστον φκε τόν παρόντα Κανόνα, να βοηθ ες ατούς ναντίον τν τότε διωκομένων Πατέρων π’ ατν, καί μάλιστα κατά το γίου θανασίου.
Διά το
το γιος θανάσιος, λλά δή καί ωάννης Χρυσόστομος κατά τόν Σωκρ. βιβλ. ς΄ Κεφ. 18 κατηγόρησαν τόν Κανόνα τοτον πς δέν εναι τς καθολικς κκλησίας, λλά τς τν ρειανν∙ διότι καί τόν θανάσιον διά το Κανόνος τούτου κάθραν ο Εσεβιανοί, καί τόν Χρυσόστομον ζήτησαν νά καθρουν ο ν Κωνσταντινουπόλει κατ’ ατο συναχθέντες πίσκοποι, πειδή τάχα φ’ ο καθρέθη, πήδησεν ες τόν θρόνον, χωρίς νά ψηφίσ λλη Σύνοδος τά περί ατο.
Καί
Πάπας δέ ννοκέντιος ες τήν πιστολή πο στέλλει πρός τούς Κωνσταντινουπολίτας πέρ το Χρυσοστόμου κατηγορε τόν τοιοτον Κανόνα κατά τόν Σωζόμενον βιβλ. η΄. Κεφ. κς΄. Καί κατά τόν Δοσίθεον (σελ. 133, περί τόν ν εροσολύμ. Πατριαρχεύσ.), πειδή, λέγω, καί ο γιοι οτοι τόν Κανόνα κατηγοροσιν, δέ δ΄ Οκουμενική Σύνοδος ατόν ποδέχεται, ς επομεν, καί ς΄ Οκουμενική.
Διά το
το κάμνει χρεία νά προσδιορισθ, να μείν κατηγόρητος, τοι, νά μήν χ τόπον πολογίας καί λπίδα ποκαταστάσεως πίσκοπος κενος πο καθαιρεθ α΄. ες γκλήματα φανερά καί δίκαια κατά τόν κη΄ ποστολικόν∙ β΄. χι πό Σύνοδον μερικν μόνων πισκόπων τς παρχίας, καί λλου μέν δικαιοντος, λλου δέ καταδικάζοντος, κατά τόν ιδ΄ τς δίας ν ντιοχεί (τότε γάρ πρέπει Μητροπολίτης νά καλ καί πό τούς πλησιοχώρους πισκόπους, διά νά θεωρται κρίσις, καί νά λύεται κάθε μφιβολία κατά τόν ατόν), λλά πό τήν Σύνοδον λων τν πισκόπων τς παρχίας, καί συμφώνως κατακρινόντων, χι διαφωνούντων κατά τόν ιε΄. τς ατς ν ντιοχεί, πό τήν Σύνοδον το Πατριάρχου τς διοικήσεως∙ γ΄. καί νά ναι παρών κρινόμενος, καί τόπος πολογίας νά δοθ ες ατόν κατά τόν οδ΄. ποστολ. ξω μόνον ν προσκαλέσθη, καί δέν πήντησε κατά τόν ατόν ποστολικόν” (ποσ. 2 στόν Δ΄ Κανόνα τς ν ντιοχεί Συνόδου) καθώς καί “Σημείωσαι, τι καί κ τν πραχθέντων πομνημάτων ν Κωνσταντινουπόλει πί Νεκταρίου Πατριάρχου περί γαπίου, καί Βαγαδίου τν ντεχομένων τς πισκοπς Βόστρης, περ ρα μετά τήν ν Σαρδικ Σύνοδον”, γίνεται φανερόν, τι, δέν πρέπει νά καθαιρται πίσκοπος, ν δέν ναι παρών ες τήν κρίσιν, οτε πρέπει νά καθαιρται πό τρες πισκόπους, δύω, λλά πό τήν ψφον τς συνόδου τν περισσοτέρων τς παρχίας πισκόπων, ς καί ο ποστολικοί, φασί, Κανόνες διωρίσαντο, παρών δηλαδή οτος». λλά καί Παλος (Πράξεων κεφάλ. κε΄ 16) λέγει∙ τι οδέ ες τούς Ρωμαίους το συνήθεια νά χαρίζεται νθρωπος ες θάνατον (καί πλς νά καταδικάζηται), ν πρτον κατηγορούμενος δέν χ κατά πρόσωπον τούς κατηγόρους του, καί ν δέν λάβ δειαν νά πολογηθ διά τό γκλημά του. “Οκ στιν θος Rωμαίοις χαρίζεσθαί τινα νθρωπον ες πώλειαν, πλήν κατηγορούμενος κατά πρόσωπον χοι τούς κατηγόρους, τόπον τε πολογίας λάβοι περί το γκλήματος”.
Καί
Νικόδημος επε πρός τούς ουδαίους. “Μή νόμος μν κρίν τόν νθρωπον, άν μή κούσ παρ’ ατο πρότερον, καί γν τί ποιε;” (ωaν. ζ΄ 15) φησί γάρ Θεός περί το λατρεύσαντος θεος τέροις οτω πρός τόν Κριτήν.
Καί
ναγγελ σοι, καί κζητήσεις σφόδρα, καί δού ληθς γέγονε τό rμα. Γεγένηται τό βδέλυγμα τοτο ν σραήλ. Καί ξάξεις τόν νθρωπον κενον, καί τά ξς” (Δευτερ. ιζ΄ 4)» (ποσ. 1 το ΟΔ΄ Κανόνος τν γ. ποστόλων).

ς κ τούτου νομίζω τι ριστα πράξατε πού διαφορήσατε γιά τήν ποινή πού σς πέβαλαν, δεδομένου καί το τι διωγμός σας κατευθύνετο πό τούς Οκουμενιστές, λόγ τν ρθοδόξων θέσεών σας. πορ μάλιστα γιά τό πς ο ντιοικουμενιστές Πατέρες δ στήν λλάδα δέν τό διαδηλώνουν ατό μπράκτως, μέ τό νά συλλειτουργον μαζί σας δημοσίως καί εθαρσς καί νά θέτουν τοιουτοτρόπως τούς αυτούς των μετά τν δεδιωγμένων νεκα τς πίστεως καί χι μετά τν διωκτν καί αρετικν Οκουμενιστν πισκόπων. Διότι μέ τήν στάσι των εναι σάν νά ναγνωρίζουν ς παρκτή καί κανονική τήν νύπαρκτη ντως ποινή.

Ε
ς τήν δική μου μως περίπτωσι δέν γιναν τσι τά πράγματα, διότι διεξήχθη σέ πρτο καί δεύτερο βαθμό κκλησιαστική δίκη, παρ’ τι καταγγείλαμε καί στά δια τά κκλησιαστικά Δικαστήρια καί στό Συμβούλιο τς πικρατείας πολλές παρανομίες, ο ποες κατά τήν διαδικασία διεπράχθησαν πό τούς Οκουμενιστές πισκόπους, προκειμένου νά καταλήξουν ες τόν πιδιωκόμενο καί προκαθορισμένο σκοπό τους.

ς κ τούτου μετά τήν τελική πόφασι τν κκλησιαστικν Δικαστηρίων καί προκειμένου, πως προανέφερα, νά μήν κατηγορηθ τι ατοδικαιώνω γώ διος τόν αυτό μου, προσέφυγα κατ’ ρχάς στούς ντιοικουμενιστές Πατέρες, δεδομένου το τι δέν πρχαν τότε ποτειχισμένοι. Προσέφυγα πίσης καί σέ σεβαστούς γιορετες Πατέρες, ζητντας πό λους νά διαδηλώσουν δημοσίως καί γραπτς τήν θέσι των διά τήν πόθεσι ατή, γώ δέ τήν γνώμη τν ντιοικουμενιστν Πατέρων θά τήν ξελάμβανα ες τήν περίπτωσί μου ς γνώμη τς κκλησίας, δεδομένων δηλαδή τν αρετικν φρονημάτων τν κκλησιαστικν Δικαστν. Κατ’ατόν τόν τρόπο φ’νός μέν δέν θά πελόγιζα τήν πόφασι τν κκλησιαστικν Δικαστηρίων, ς πό αρετικν ληφθεσα, λλά τν ντιοικουμενιστν Πατέρων, φ’ τέρου δέ δέν θά ποφάσιζα γώ γιά τόν αυτό μου, πργμα ντως γνωστο στήν ρθόδοξο Παράδοσι.

Παραδόξως λοιπόν,
ν πολλοί Πατέρες, διαιτέρως καί προσωπικς μο λεγαν καί μέ παρότρυναν νά συνεχίσω νά λειτουργ καί νά μήν πολογίσω τήν ποινή πού πέβαλαν ο Οκουμενιστές πίσκοποι, δημοσίως καί γραπτς δέν κατέθεταν ατήν τήν γνώμη. Μάλιστα μο νέφεραν καί πολλά πιχειρήματα, πως τό τι ν δεχθ τήν ποινή, εναι σά νά τούς ναγνωρίζω, τι τούς δίδω ξία ν ατοί ερίσκονται στήν αρεσι, τι συνεργ στά σχέδιά των, τά ποα εναι διά τν κκλησιαστικν ποινν, πάταξις κάθε ρθοδόξου ντιστάσεως κλπ. Ατά λα τονίζω, μο τά νέφεραν προφορικά, γραπτς μως καί δημοσίως δέν παιρναν θέσι γιά ενοήτους προφανς λόγους.

Ο
τως χόντων τν πραγμάτων καί δεδομένου το τι ο Πατέρες δέν παιρναν δημοσίως θέσι γιά τήν περίπτωσί μου, προσέφυγα ες τό Συμβούλιο τς πικρατείας, δη πρό τεσσάρων τν, μέ τό σκεπτικό τι το να νώτατο θεσμικό ργανο, τό ποο νεγνώριζε εραρχία τς κκλησίας καί μπράκτως, μία δέ κυρωτική πόφασίς του τν ποφάσεων τν κκλησιαστικν Δικαστηρίων θά με κατωχύρωνε ες τό νά συνεχίσω νά πιτελ τά λειτουργικά μου καθήκοντα, χωρίς δηλαδή νά ποφασίσω γώ διά τόν αυτό μου. Θά ποτελοσε προσέτι καί να ράπισμα ναντίον τν Οκουμενιστν, καί κόμη μία δό τήν ποία θά δύναντο ες τό μέλλον νά κολουθήσουν καί λλοι ποτειχισμένοι πό τούς Οκουμενιστές πισκόπους, φ’ σον δηλαδή ο ντιοικουμενιστές δέν παιρναν μόνοι των κάποιες βασικές ποφάσεις, πως καναν ο Πατέρες ν καιρ αρέσεως, σχετικά μέ τίς ποινές πού θά βαζαν ο Οκουμενιστές πίσκοποι στούς ποτειχισμένους.

Δυστυχ
ς μως Σεβασμιώτατε, καί δ σχύει παροιμία «κόρακας κοράκου μάτι δέν βγάζει». Διότι, πως γνωρίζετε, πέραν τς αρέσεως το Οκουμενισμο, κκλησιαστική ξουσία, πολιτική καί δικαστική συνοδοιπορον καί χουν κοινό κέντρο κατευθύνσεων, τίς σκοτεινές δηλαδή δυνάμεις. ς κ τούτου δη πρό δύο τν εχα τήν πληροφορία πό πρόσωπα πού γνωρίζουν πό κοντά τό πς κινονται ο Συνοδικοί πίσκοποι, τι χει δοθ ντολή καί γραμμή στό Συμβούλιο τς πικρατείας νά μήν σχοληθον μέ ατήν τήν πόθεσι, λλά νά φήσουν τά πράγματα ς χουν, δηλαδή νά φήσουν σύστολους καί νεξέλεγκτους τούς πισκόπους, διότι προφανς μεταξύ ατν τν ξουσιν, πάρχει ρίστη καί ψογος συνεργασία, ποία βεβαίως πάντοτε εναι ες βάρος τς ρθοδόξου πίστεως. πόφασις λοιπόν του Συμβουλίου τς πικρατείας, τό ποο κατ’οσία δέν σχολήθη πί τς οσίας τς προσφυγς μου, δέν μέ παρεξένεψε, λλά πεναντίας πιβεβαίωσε τά σα πρό διετίας εχα πληροφορηθ.

Σεβασμιώτατε
κανα ατή τή μικρή στορική ναδρομή ες τήν πόθεσί μου, φ’νός μέν γιά νά νημερωθτε, φ’ τέρου γιά νά γνωρίζετε τίς θέσεις καί προθέσεις μου καί προσέτι γιά νά φθάσω ες τό διά τατα, δηλαδή νά σς ναφέρω τό τί ζητ πό σς.

ατησις λοιπόν καί παράκλησίς μου εναι, ταν μελετήσετε τά κείμενα καί γγραφα πού σς ποστέλλω, κι φ’ σον διαπιστώσετε τι διά τήν ρθόδοξον Πίστι διώκομαι καί διά τήν ντίδρασί μου στήν αρεσι το Οκουμενισμο, νά μο κφράσετε γγράφως τήν γνώμη σας, ν δηλαδή φείλω νά τηρήσω ατήν τήν ποινή το Συνοδικο Δικαστηρίου ν, ξαιτίας τν πνευματικν ναγκν καί τν σχατολογικν ξελίξεων, πρέπει νά πιτελ τά λειτουργικά μου καθήκοντα προσωρινς, ως δηλαδή καιρο ρθοδόξου ντως Συνόδου, κατά τόν σιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, ποία φο πρτα καταδικάσει τήν αρεσι καί τούς αρετικούς, θά δώση τήν τελική λύσι στό δικό μου πρόβλημα.

γνώμη σας καί τοποθέτησί σας Σεβασμιώτατε πί τς ποθέσεως ατς θά ποτελέση γιά μένα τήν θέσι τς κκλησίας, δεδομένου το τι κατηγορήθηκα τι πάκουσα σέ αρετικούς δικαστές, ο ποοι μάλιστα ποσκοποσαν στό νά ποτάξουν κάθε ντίστασι ναντίον τς αρέσεως. Τό τι δέν νεγνώρισα τίς ποφάσεις τν αρετικν πισκόπων φαίνεται πό τήν προσφυγή μου στούς ντιοικουμενιστές κατ’ ρχάς πατέρες καί κατόπιν στό Συμβούλιο τς πικρατείας, πό τό τι καί μετά τήν πόφασι το Συνοδικο Δικαστηρίου πάντοτε πογράφω καί ποσημειώνομαι ς ερομόναχος καί κυρίως φαίνεται πό τήν ν συνεχεί καί μέχρι σήμερα καί εχηθετε ως σχάτων πορεία μου καί ντίστασί μου στήν αρεσι. Μλλον ο ντιοικουμενιστές πατέρες νεγνώρισαν τήν ποινή μου, φ’ σον δημοσίως καί γραπτς ατό δέν τό διαδηλώνουν, πως κατά τόν διο τρόπο ναγνωρίζουν καί τήν δική σας ποινή πό τήν Σερβική κκλησία, φ’ σον δηλαδή δέν συλλειτουργον δημοσίως καί εθαρσς μαζί σας.

πόφασις καί τοποθέτησίς σας Σεβασμιώτατε πί τς ποφάσεως το Συνοδικο Δικαστηρίου παρακαλ πως προσυπογραφ καί πό τό δεδιωγμένο ερατεο τό ποο σς περιβάλλει καί σς ναγνωρίζει ς κανονικό Μητροπολίτη Ράσκας καί Πριζρένης, διά νά χη πόφασις ατή τήν μορφή καί τό κρος χι νός τόμου, λλά τν δεδιωγμένων νεκα τς πίστεως μολογητν Πατέρων.

Θά πρέπει
πίσης νά γνωρίσετε τι φ’ σον κρίνετε τι διά τίς προαναφερθεσες πνευματικές νάγκες πρέπει νά πιτελ τά λειτουργικά μου καθήκοντα, γώ κατά τήν πιτέλεσί των δέν θά μνημονεύω, πως διά τς ποτειχίσεώς μου πραξα μέχρι τώρα, λλά στήν συγκεκριμένη ατησι θά ναφέρω «πέρ πάσης πισκοπς ρθοδόξων».

Τέλος
πόφασίς σας ατή δέν θά χη δι’ μένα τήν ννοια καί θέσι τς θετήσεως το Συνοδικο θεσμο τς κκλησίας, οτε βεβαίως τήν ννοια τς θετήσεως τν σων ο εροί Κανόνες πιτάσσουν διά τήν θέσι το πισκόπου καί τς Συνόδου ες τήν κκλησία, λλά θά χη τήν θέσι τς προσωρινς πορρίψεως χι τν θεσμν, λλά τν συγκεκριμένων φορέων τν θεσμν, φ’ σον καί μέχρις του ατοί πορρίπτουν δημοσίως καί Συνοδικς διά πλήθους ργων καί λόγων τήν ρθοδοξία καί συντάσσονται μέ τήν αρεσι τν σχάτων καιρν.

Τό κείμενο α
τό τς πιστολς μου καθώς καί γγραφη πόφασί σας ποία θά μο ποσταλ, φ’ σον πογραφ πό σς καί πό τούς κληρικούς τς δελφότητός σας, θά δημοσιοποιηθον σέ λα τά μέσα νημερώσεως (στοσελίδες, κκλησιαστικό τύπο κλπ.) ες τρόπον στε φ’νός μέν νά κατοχυρωθ ες τό θέμα τς συλλογικς καί χι τς προσωπικς μου ποφάσεως, διά τήν δικαίωσι καί θώωσί μου, φ’ τέρου δέ νά πιβεβαιωθ θέσις μου τι δέν ναγνωρίζω οτε ποδέχομαι τίς ποφάσεις τν αρετικν πισκόπων καί προσέτι νά δηλώσω εθέως καί εθαρσς τι καί γώ συντάσσομαι καί ναγνωρίζω τούς δεδιωγμένους νεκα πίστεως Πατέρες καί διαφορ διά τίς ποινές πού ντιστοίχως ο ντόπιοι αρετικοί πίσκοποι τούς πέβαλαν. Ατή παγία θέσις μου Σεβασμιώτατε θά σχύει φυσικά οαδήποτε πόφασι θά λάβετε πί το προβλήματος τό ποο σς νέθεσα προσωρινς νά πιλύσετε, δηλαδή ετε θετική, ετε ρνητική.

Ε
χόμενος Κύριος νά σς νισχύη ες τόν γνα σας διά τήν μέχρι τέλους πορεία σας, ποσημειώνομαι, ζητώντας τίς εχές καί ελογίες σας διά τόν δικόν μου γνα, καθώς καί τν πνευματικν μου δελφν καί συναγωνιστν.


ερομόναχος Εθύμιος Τρικαμηνς

Υ.Γ. Σεβασμιώτατε, τήν παρο
σα πιστολή δέν θά τήν κοινοποιήσω πουθενά μέχρι τς παντήσεώς σας, διά νά μή δεσμευθτε στίς ποφάσεις πού θά πάρετε, οτε φυσικά καί κ τν στέρων, ν εναι ρνητική πάντησί σας.