Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου :

Δώσε ψωμί, όσο μπορείς. Δεν έχεις ψωμί; Δώσε τουλάχιστον έναν οβολό. Δεν έχεις οβολό; Δώσε ένα ποτήρι δροσερό νερό. Δεν έχεις ούτε αυτό; Πένθησε μαζί με τον θλιμμένο και θα λάβεις μισθό. Γιατί ο μισθός εξαρτάται από τη προαίρεσή σου και όχι από το τι μπόρεσες να κάμεις.

«Νεκρός ήν και ανέζησε…»

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013

ΙΖ΄ΛΟΥΚΑ (Του Ασώτου)

(Λουκ. ιε΄11-32)                                                      (Α’ Κορ. στ΄12-20)

Τα φιλάνθρωπα σπλάχνα

Η γνωστή και τόσο ζωντανή παραβολή του Ασώτου Υιού αναδεικνύει μέσα από το περιεχόμενό της τα φιλάνθρωπα σπλάχνα του Θεού, στα οποία μπορεί ν’ αναπαυθεί ο άνθρωπος όσο κι αν έχει ξεπέσει όσο χαμηλά κι αν έχει βρεθεί. Η στάση του νεώτερου υιού αλλά κυρίως του Πατέρα, θα είναι στο επίκεντρο της πιο κάτω προσέγγισής μας.

Η ανταρσία

Το σκηνικό που φανερώνει την ανταρσία του νεώτερου γιου κινείται στο επίπεδο μιας λογικής, στη βάση της οποίας ο άνθρωπος αναζητεί και ψάχνει την ελευθερία του σε καταστάσεις που ο ίδιος δεν υποπτεύεται ότι μπορούν να τον εκβάλουν στην πιο φοβερή δουλεία και ανυπόφορη σκλαβιά. 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Saint John Chrysostom : HOMILY XVIII. ROM. X. 14, 15.

"How then shall they call on Him in Whom they have not believed?

and how shall they believe in Him of Whom they have not heard? and

how shall they hear without a preacher? and how shall they preach

except they be sent? as it is written."

HERE again he takes from them all excuse. For since he had said, "I

bear them record that they have a zeal of God, but not according to

knowledge," and that "being ignorant of God's righteousness, they

submitted not themselves" to it: he next shows, that for this

ignorance itself they were punishable before God. This he does not

say indeed so, but he makes it good by carrying on his discourse in

the way of question, and so convicting them more clearly, by framing

the whole passage out of objections and answers. 

Simonopetra

O Συναξαριστής της ημέρας.

Κυριακή, 3 Μαρτίου 2013

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ. Ευτροπίου, Κλεονίκου, Θεοδωρίτου και Βασιλίσκου μαρτύρων.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Βασιλίσκος, Εὐτρόπιος καὶ Κλεόνικος κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀμάσεια τοῦ Πόντου καὶ ἔζησαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.).

Ἦταν στρατιῶτες καὶ συγγενεῖς τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ὡς Χριστιανοὶ διαβλήθηκαν στὸν ἡγεμόνα Ἀσκληπιόδοτο, ὁ ὁποῖος τοὺς συνέλαβε καὶ τοὺς βασάνισε σκληρά. Ὅμως οἱ Μάρτυρες, ἀφοῦ παρουσιάσθηκε σὲ αὐτοὺς ὁ Κύριος καὶ ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυρας Θεόδωρος, ἔγιναν ὑγιεῖς.

Μέσα στὴ φυλακὴ οἱ τρεῖς νέοι δὲν ἔχασαν οὔτε τὸ θάρρος οὔτε τὴν πίστη τους. Ἀντιθέτως ἐξακολούθησαν νὰ λατρεύουν τὸν Ἕνα καὶ Ἀληθινὸ Θεό. Μὲ τὸ κήρυγμά τους καὶ τὸ παράδειγμα ποὺ προσέφερε τὸ ἦθος, ἡ ἀντοχὴ καὶ τὸ θάρρος τους, ὁδήγησαν πολλοὺς συγκρατούμενούς τους στὴν ἀληθινὴ πίστη. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος πληροφορήθηκε τὴν Χριστιανικὴ δράση τῶν τριῶν κρατουμένων καὶ τὴν ἐπίδραση ποὺ ἀσκοῦσαν στοὺς φυλακισμένους εἰδωλολάτρες καὶ διέταξε νά τοὺς ὁδηγήσουν καὶ πάλι ἐνώπιόν του.

Ὁ ἡγεμόνας τότε ἄρχισε νὰ κολακεύει τὸν Ἅγιο Κλεόνικο, γιὰ νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ὑποσχόμενος δῶρα καὶ τιμές. Ὁ Ἅγιος ὅμως ἀφοῦ γέλασε, χλεύασε τὴν ἀρρώστια τῶν εἰδώλων.  Καὶ ἐνῷ ἐτελεῖτο θυσία, μὲ προσευχὴ κατέρριψε τὸ εἴδωλο τῆς Ἀρτέμιδος. Ἀμέσως ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ βασανισθοῦν. Τότε ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε στοὺς τρεῖς νέους καὶ στὸ πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦσαν τὸ μαστίγωμα τῶν Χριστιανῶν, ἔχοντας στὸ πλευρό Του τὸν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο. Οἱ τρεῖς Χριστιανοὶ ἀξιώθηκαν τῆς θαυματουργικῆς ἰάσεως τῶν τραυμάτων τους, ἐνῷ πολλοὶ εἰδωλολάτρες ποὺ εἶδαν τὸ θαῦμα, βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἄλλαξε στάση, ἀλλὰ διέταξε νὰ ἀποκεφαλισθοῦν ὅλοι οἱ νεοφώτιστοι Χριστιανοί. Ὁ Ἀσκληπιόδοτος καὶ οἱ εἰδωλολάτρες, τυφλοὶ ἀπὸ ὀργή, διέταξαν τοὺς δημίους νὰ περιχύσουν τοὺς τρεῖς Μάρτυρες μὲ καυτὴ πίσσα. Ὅμως, νέα θαυματουργικὴ ἐνέργεια ἀπὸ τὴ Θεία Χάρη δὲν ἐπέτρεψε οἱ πιστοὶ νέοι νὰ πάθουν τὸ παραμικρό, ἐνῷ ἡ καυτὴ πίσσα ἔπεσε καὶ κατέκαψε τοὺς δημίους.

Ὅμως, ὁ σκληρόκαρδος ἡγεμόνας δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια, ἡ ὁποία παρουσιαζόταν μπροστὰ στὰ μάτια του. Ἔτσι, πρόσταξε τὴν σταυρικὴ καταδίκη τοῦ Εὐτροπίου καὶ τοῦ Κλεονίκου καὶ τὴ φυλάκιση τοῦ Βασιλίσκου. Οἱ δύο νέοι πέρασαν τὴν τελευταία νύχτα τῆς ζωῆς τους προσευχόμενοι. Καὶ πάλι ὁ Κύριος ἐμφανίσθηκε μπροστά τους, γιὰ νὰ τοὺς ἐνθαρρύνει.
Στὶς 3 Μαρτίου τοῦ 308 μ.Χ., ὁ Εὐτρόπιος καὶ ὁ Κλεόνικος κοσμήθηκαν μὲ τοὺς στέφανους τῆς ἁγιότητας καὶ τοῦ μαρτυρίου διὰ τοῦ σταυρικοῦ τους θανάτου. Ὁ Βασιλίσκος παρέμεινε ἔγκλειστος στὴ φυλακή, ὅπου καὶ πέθανε μετὰ ἀπὸ μερικὰ χρόνια, κερδίζοντας τὴν αἰώνια ζωή.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής : Πρώτη εκατοντάδα των κεφαλαίων περί αγάπης.

5. Αν όλα τα όντα έγιναν από το Θεό και για το Θεό, και ο Θεός είναι καλύτερος από τα δημιουργήματά Του, εκείνος που εγκαταλείπει το Θεό και στρέφεται στα χειρότερα, φανερώνεται ότι προτιμά περισσότερο τα δημιουργήματα από το Θεό.

6. Εκείνος που έχει προσηλωμένο το νου του στην αγάπη του Θεού, καταφρονεί όλα τα ορατά, και το σώμα του ακόμη, σαν να είναι ξένο.

7. Αφού η ψυχή είναι ανώτερη από το σώμα, και ασυγκρίτως ανώτερος από τον κόσμο ο Δημιουργός Θεός, εκείνος που προτιμά το σώμα από την ψυχή και τον κόσμο από το Θεό που τον δημιούργησε, αυτός δε διαφέρει διόλου από αυτούς που λατρεύουν τα είδωλα.

The Life of the New Confessor Valeriu Gafencu

Valeriu Gafencu was born on the 24th of December 1921, in the Northern part of Romania, near the Russian border of that time. His parents were both active Orthodox Christians. His father was to be deported to Siberia by the Russians in 1940 for his pro-Romanian activity. When he was in high-school, Valeriu joined an Orthodox youth organization called the Cross Brotherhoods, and, when this became illegal during the second World War, he was arrested and condemned to 25 years of hard labour. He was only 20 and, at his trial, his fellow students and teachers would come and defend him, pointing out his innocence and wonderful human qualities. At first he was sent to a prison called Aiud.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ -

11-12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Θεσσαλονίκη, 02.03.2013

Η θρησκευτική εκπαίδευση αποτελούσε ανέκαθεν αντικείμενο ευρείας δημόσιας συζήτησης και αντιπαραθέσεων. Τελευταία, ενισχύονται οι φωνές που, διαχρονικά, τάσσονται εναντίον του χαρακτήρα και του περιεχομένου του Μαθήματος των Θρησκευτικών, ακόμα και εναντίον αυτής της ύπαρξής του, επιδιώκοντας με άμεσο ή έμμεσο τρόπο την ουσιαστική κατάργησή του. Στα πλαίσια αυτά, το 2011 συντάχτηκε -και έκτοτε εφαρμόζεται πιλοτικά σε ορισμένα σχολεία της χώρας- ένα Πρόγραμμα Σπουδών που δίνει στο Μάθημα των Θρησκευτικών κοινωνιολογικό – θρησκειολογικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, προκαλώντας πολλαπλές και έντονες αντιδράσεις στο θεολογικό, ακαδημαϊκό και εκκλησιαστικό χώρο. Η πολλαπλότητα και η ένταση των αντιδράσεων αυτών έχουν εκ των πραγμάτων καταστήσει προβληματική την εφαρμογή αυτού του Προγράμματος.

Περισσότερα μέσω ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

«έτι γαρ μικρόν όσον, το προσδοκώμενον ήξει και ου χρονιεί»

Κάθε ορθόδοξος χριστιανός δικαιούται να απαιτήση από τους ταγούς της Ορθοδοξίας συνέπειαν και εντιμότητα. Αυτό είναι δίκαιον να τεθή ως απαίτησις από κάθε σκεπτόμενον άνθρωπο προς τους συνανθρώπους του, που παρουσιάζονται ως εκφραστές των πεποιθήσεών του και της Πίστεώς του. Διότι προτού αναλάβουν τα ηγετικά αξιώματα, προέβησαν εις ομολογίαν συμφωνίας. Εν προκειμένω, οι Ορθόδοξοι Επίσκοποι και Αρχιερείς, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, δίδουν εκτεταμένην διαβεβαίωσιν ότι θα είναι εις το «Πιστεύω» των και εις την διαποίμανσιν των λογικών προβάτων του Χριστού και εις τον ευαγγελισμόν των ανθρώπων ευθυγραμμισμένοι πλήρως προς την Ορθόδοξη Πίστη. Δεν προσφέρεται το αξίωμα από την Εκκλησίαν, δια να χρησιμοποιηθή δια προσωπικήν ωφέλειαν προβολής, χρηματισμού, ή ως βήμα δια την έκθεσιν φιλοσοφικών αντιλήψεων και θεωριών. Προσφέρεται δια να «ποιήση» ο επίσκοπος «έργον ευαγγελιστού» (Β΄ Τιμ. Δ,5). Και το έργον του ευαγγελιστού προσφέρεται εις την Ορθοδοξίαν με κατεύθυνσιν την σωτηρίαν των ανθρώπων μέσω της Ορθοδόξου Πίστεως, Παραδόσεως, πιστής εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, προς τον ενανθρωπίσαντα Κύριον και μέσω των Μυστηρίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της μοναδικής Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Κυρίου μας, με βασικόν και υποχρεωτικόν το Μέγα Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Εάν όμως οι Επίσκοποι και Αρχιερείς, αλλάξουν σκέψεις και αντιλήψεις, οφείλουν να έχουν τουλάχιστον την εντιμότητα του συνεργάτου του Αποστόλου Παύλου, του Δημά. Αυτός, ο Δημάς, ως γνωστόν, απεμακρύνθη από κοντά του και μάλιστα πολύ μακράν, όταν διαπίστωσεν ότι έκλινε προς «άλλην αγάπην»… : «Δημάς δε με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα» (Β΄ Τιμ. Δ,10). Η συμπεριφορά του Ιούδα, ο οποίος παρέμεινε εις τον κύκλον των Μαθητών του Κυρίου, διαφωνών μεν αλλά και με σκοπόν την προδοσίαν, συνιστά το τερατώδες πρόσωπον του Άδου, το οποίον και απήλαυσε τελικώς… Εκείνoι οι ηγήτορες οι οποίοι, μετά την χειροτονίαν των και την διαβεβαίωσιν, διαπίστωσαν ότι οι προτεσταντικές, παπικές ή οι Οικουμενιστικές θέσεις είναι γι΄ αυτούς πιο βολικές, ή έστω πιο ορθές, ας αποβάλουν με θάρρος και τιμιότητα την ιδιότητα του Ορθοδόξου Ιεράρχου. Διάφορος αντιμετώπισις του θέματος αυτού, δηλαδή η παραμονή εις την Ορθοδοξίαν με σύγχρονον ζωήν, συμπεριφοράν, ή διακηρύξεις που δεν συμφωνούν με την Ιεράν Παράδοσιν τους Ιερούς Κανόνας και την Ορθόδοξον Πίστιν επί των οποίων βασίζεται πλήρως η Ορθόδοξος θεολογία, τους τοποθετούν εις την τάξιν των αιρετικών. Εκφράζουμε εκ βαθέων την ευχή η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος «η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα» φωτίση, ενισχύση και κατευθύνη τους αξίους της αποστολής τους επισκόπους, όπως τιθέμενοι επικεφαλής του πιστού λαού του Θεού "απελευθερώσουν" την Ορθόδοξο Εκκλησία από το αιρετικό οικουμενιστικο-παπικό καρκίνωμα και την οδηγήσουν δια της αγιοπνευματικής-χαρισματικής οργανώσεως προς την διαρκή Πεντηκοστή, «ίνα εν ενί στόματι και μια καρδία» αναπέμπεται από τον πιστό Ορθόδοξο λαό ο ύμνος και η δοξολογία προς τον εν Τριάδι προσκυνητό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.

Καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση

Βιώνουμε συνεχώς την παναίρεση του Οικουμενισμού, δηλαδή της αλλοτρίωσης με ένα λόγο του Ορθόδοξου ήθους, της απεμπόλησης των Χριστιανικών Παραδόσεων και διδασκαλιών, της νοθείας των Ιερών Δογμάτων, θεσμών και Κανόνων της Ορθοδοξίας, υπό των οικουμενιστικών ετεροδιδασκαλιών και των Φράγκικων ηθών και εθίμων. Όθεν καλούμεθα οι πάντες εις εγρήγορση, δεδομένης της κοσμικής υπεροπλίας και των δολίων διπλωματικών τρόπων με τους οποίους κινούνται και δρουν οι σκοτεινές οικουμενιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν την δια παντός τρόπου υποταγή και άλωση της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Αδηφάγα τρωκτικά ανθρωπίνων ψυχών.

Πιστεύουμε ότι ξεχωριστά από την ατομική ιδεολογία του κάθε

ανθρώπου, η ελευθερία της σκέψης και βούλησης είναι ιερά και

αναφαίρετα δικαιώματα, που δεν μπορούν και δεν πρέπει να 

αντικατασταθούν από όποια λογική απορρέει από "αυθεντίες" και

από ομάδες που κάτω από το μανδύα προβάτου είναι αδηφάγα

τρωκτικά ανθρωπίνων ψυχών.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Και πράγματι, εις το Θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας ολόκληρον το έργον της σωτηρίας πραγματοποιείται δια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό είναι εκείνο που μας αποκαλύπτει τον Κύριον εν τω Ιησού, Αυτό ενοικίζει δια της πίστεως εις τας καρδίας μας τον Κύριον Χριστόν, Αυτό δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών, μας ενώνει με Αυτόν. Αυτό είναι εκείνο το οποίον τόσον αληθώς συνάπτει το πνεύμα μας με τον Χριστόν, ώστε να γινώμεθα «εν πνεύμα» με Αυτόν (Α΄ Κορ. 6,17). Αυτό είναι εκείνο το οποίον μοιράζει και διανέμει, κατά την πάνσοφον θείαν πρόνοιάν Του, τα θεία χαρίσματα. Αυτό είναι που στερεώνει και τελειοποιεί ημάς εις αυτά τα χαρίσματα (Α΄ Κορ. 12, 1-27). Αυτό είναι εκείνο δια του οποίου και εν τω οποίω αποκτώμεν την εν-χρίστωσιν και χριστοποίησιν, την εν-τριάδωσιν και τριαδοποίησιν, και πάλιν, το Άγιον Πνεύμα είναι εκείνο δια του οποίου ενσαρκούται εις τον ανθρώπινον κόσμον μας και γίνεται πραγματικότης παν ό,τι είναι του Χριστού, δηλαδή ολόκληρος η Θεανθρωπίνη Οικονομία της σωτηρίας, ακριβώς διότι Αυτό είναι η ψυχή του Θεανθρωπίνου σώματος της Εκκλησίας. Αυτός είναι ο λόγος δια τον οποίον η ζωή της Εκκλησίας, ως θεανθρωπίνου σώματος του Χριστού, αρχίζει με την κάθοδον του Αγίου Πνεύματος επ΄ αυτήν και παρατείνεται από αιώνος εις αιώνα δια της παραμονής Του εν Αυτή, διότι η Εκκλησία δι΄ Αυτού είναι Εκκλησία. Όθεν ο άγιος και θεοφόρος Πατήρ της Εκκλησίας Ειρηναίος Λουγδούνου, ευαγγελίζεται το θεανθρώπινον ευαγγέλιον όταν λέγη: «Όπου εστιν η Εκκλησία εκεί και το Άγιον Πνεύμα, και όπου το Πνεύμα του Θεού, εκεί και η Εκκλησία και πάσα χάρις» (Ειρηναίου Λουγδούνου, κατά αιρεσ. ΙΙΙ, 24,1 PG. 7, c. 966).

Συνεχίζεται.

Καρναβάλι καί Χριστιανισμός:

«Ἀπό τήν ἀρχή ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία στάθηκε ἀντίθετη καί ἐπικριτική σέ ὅλες αὐτές τίς γιορτές τῆς ἀχαλίνωτης ἀκολασίας καί κραιπάλης.

Μάλιστα, ὁ Ἅγιος Τιμόθεος, μαθητής τοῦ Ἀπ. Παύλου καί Ἐπίσκοπος Ἐφέσσου, κατά τήν παράδοση, ὑπέστη στήν Ἔφεσσο ἐπί αὐτοκράτορος Δομιτιανοῦ, μαρτυρικό θάνατο ἀπό τούς ἐξαγριωμένους ὄχλους τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐπειδή σέ κάποια γιορτή τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσσίας, «καταγώγιον ὀνομαζομένην», κατέκρινε τά ὄργια τῶν ἐορταστῶν.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στήν Α’ ἐπιστολή του (62μ.Χ) γράφει χαρακτηριστικά «καί διά τοῦτο παραξενεύονται, ὅτι σεῖς δέν συντρέχετε μέ αὐτούς εἰς τήν αὐτήν ἐκχείλισιν τῆς ἀσωτίας καί σᾶς βλασφημοῦσιν»· (Πέτρου Α' 4:4 ),

ἐνῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν ἐπιστολή του πρός Γαλάτας (58 μ.Χ.) ἀναφέρει ὡς ἔργα τῆς σαρκός τάς «μέθας» καί «κώμας», ὅπου «κώμη» εἶναι ἡ θορυβώδης πορεία διασκεδαστῶν ἐπί τῆ ἑορτῇ θεοῦ τινος».

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΛΩΝΙΑΣ: Εξω από το κοινοβούλιο οι ομοφυλόφιλοι βουλευτές

Οι ομοφυλόφιλοι βουλευτές θα πρέπει να κάθονται στα τελευταία έδρανα του κοινοβουλίου ή ακόμα έξω από αυτό, διότι αποτελούν μειοψηφία, δήλωσε ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας και βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης, Λεχ Βαλέσα.

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου του ιδιωτικού τηλεοπτικού δικτύου TVN για το αν οι ομοφυλόφιλοι βουλευτές πρέπει να κάθονται κοντά στον τοίχο, στα τελευταία έδρανα της βουλής, επειδή αποτελούν μειοψηφία, ο Βαλέσα--φανατικός καθολικός--τόνισε: "Ναι, κοντά στον τοίχο ή ακόμα και έξω από αυτόν".

"Σε όλους τους τομείς, τους δίνω αναλογικά αυτό που εκπροσωπούν" στην κοινωνία, πρόσθεσε ο πρώην ηγέτης του συνδικάτου Αλληλεγγύη.

"Σεβόμαστε την πλειοψηφία, σεβόμαστε την δημοκρατία. Είναι η πλειοψηφία που οικοδόμησε την δημοκρατία. Αυτό που έχουμε τώρα είναι η μειοψηφία να βρίσκεται πάνω από την πλειοψηφία", είπε ο Βαλέσα.

"Είμαι της παλιάς σχολής και δεν νομίζω ότι θα αλλάξω. Καταλαβαίνω πως υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, με διαφορετικούς προσανατολισμούς που έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν την ταυτότητά τους. Όμως δεν μπορούν να αλλάξουν την τάξη που υπάρχει εδώ και αιώνες. Ας αφήσουν ήσυχο εμένα και τα εγγόνια μου", επισήμανε ο Βαλέσα γνωστός για την σκληρή του γλώσσα.

Ένας ομοφυλόφιλος βουλευτής και μια βουλευτής τρανσέξουαλ έχουν εκλεγεί στο πολωνικό κοινοβούλιο.

Η πολωνική Κάτω Βουλή απέρριψε στα τέλη Ιανουαρίου τρία νομοσχέδια για τον πολιτικό γάμο ομοφυλόφιλων ζευγαριών.

http://www.ethnos.gr/

ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης

Στον ίδιο ακριβώς λόγο, ο Αρνούλφος παρατηρεί: "Επειδή όμως αυτή την εποχή στη Ρώμη (όπως είναι παγκοίνως γνωστό) μετά δυσκολίας βρίσκεται άνθρωπος, που να γνωρίζει λίγα γράμματα -χωρίς τα οποία, (όπως είναι γραμμένο) δεν μπορεί κανείς να γίνει ούτε θυρωρός στον Οίκο του Θεου-, με ποιο δικαίωμα παρουσιάζεται ως δάσκαλος των άλλων αυτός, που δεν έχει μάθει τίποτε; Φυσικά, συγκρινόμενοι με τον Ρωμαίο ποντίφηκα, οι άλλοι κληρικοί, μπορούν να γίνουν ανεκτοί για την άγνοιά τους, όμως όσον αφορά τον Ρωμαίο Πάπα, στον οποίο δόθηκε το καθήκον να μεταδίδει την πίστη, τα ήθη και την πειθαρχία του ιερατείου της παγκόσμιας εκκλησίας, η άγνοια κατ' ουδένα τρόπο μπορεί να γίνει ανεκτή".

      Αυτή η εσκεμμένη μυθοπλασία εγείρει το ερώτημα της ορθότητος τέτοιου είδους Φραγκικών πηγών, οι οποίες αναφέρονται στην διαφθορά και αγραμματοσύνη των Ρωμαίων Παπών. Οπωσδήποτε πολλοί απ' αυτούς δεν ήσαν ούτε άγιοι, ούτε λόγιοι, αλλά φαίνεται, ότι η Φραγκική προπαγάνδα υπερτονίζει τις αδυναμίες τους και, πάντως δεν στερείται μυθοπλαστικών επινοήσεων.

       

       Συνεχίζεται.