Από το κείμενο : Διακήρυξη κληρικών και μοναχών (Ιούλιος 2002)

Το θέμα της κοινωνίας με τους αιρετικούς, ως και της εν συνεχεία κοινωνίας με τους κοινωνούντες, οι οποίοι με την πράξη τους αυτή αποβαίνουν ακοινώνητοι, είναι το μείζον και επείγον θέμα στην σημερινή εκκλησιαστική ζωή. Το εκκλησιαστικό σώμα νοσεί επικίνδυνα· υπεύθυνοι για την νόσο είμαστε όλοι, όχι μόνον οι κοινωνούντες με τους ετεροδόξους, αλλά και όσοι κοινωνούμε με τους κοινωνούντες· η εκτροπή και η παράβαση μοιάζει με τα συγκοινωνούντα δοχεία, με την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία δεν περιορίζεται στον προκαλούντα την μόλυνση. Μνημονεύοντας τους πατριάρχες, αρχιεπισκόπους και επισκόπους στις ιερές ακολουθίες, συμμετέχουμε στην οικουμενιστική αποστασία.

Πρωτ. π. Θεόδωρος Ζήσης : Ὁ Μέγας Φώτιος ὡς θεολόγος

Ὁ Φώτιος διέπρεψε ὄχι μόνον ὡς φιλόλογος, ἀλλά καί ὡς θεολόγος. Μέχρι

τήν ἡλικία τῶν 38 ἐτῶν κανείς δέν πίστευε ὅτι θά ἀναμιχθῆ στα πράγματα

τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Θεολογίας· ἦταν ἕνας ἐπιτυχημένος κοσμικός

καθηγητής, κρατικός ἀξιωματοῦχος στήν αὐτοκρατορική αὐλή και ἔμπειρος

διπλωμάτης. Ἀπό τή στιγμή ὅμως πού ἀνῆλθε, πιεζόμενος, στον πατριαρχικό

θρόνο ἦταν φυσικό και ἀναμενόμενο να ἀσχοληθῆ μέ τά ἀνακύπτοντα

θεολογικά προβλήματα. Εἶναι πολυμερής και ἐκτεταμένη ἡ θεολογική του

παραγωγή, θά ἐπισημάνω ὅμως ἐδῶ ὀλίγα ἀπό τήν πλούσια θεολογική

προσφορά του. Τό σημαντικώτερο εἶναι ὅτι ἐτόλμησε πρῶτος καί μόνος, μέ

πολύ προσωπικό κόστος, νά ἀντιπαραταχθῆ πρός την Φραγκική Θεολογία, ἡ

ὁποία πλέον εἶχε ἐπιβληθῆ στήν παλαιά Ρώμη. Οἱ Φράγκοι θεολόγοι τῆς αὐλῆς

τοῦ Μ. Καρόλου καί τῶν διαδόχων του ἤθελαν νά εἶναι καί θεολογικά

ἀνεξάρτητοι καί αὐτόνομοι, νά μή ἀκολουθοῦν τήν Θεολογία τῆς Ἀνατολῆς

στά δόγματα, στήν λατρεία, στό δίκαιο, ὅπως ἔπραττε μέχρι τότε ἡ Δύση, πού

οὐσιαστικά ἦταν μαθήτρια τῆς Ἀνατολῆς. Ἤθελαν νά οἰκοδομήσουν δικό τους

πολιτισμό, δική τους θεολογία, καί αὐτά νά μεταδώσουν καί εἰς ἄλλους

λαούς ὡς ἰσχυρό πλέον πολιτικό κέντρο. Ὅπως σήμερα ἡ Ἀμερική ἐδημιούργησε

δικό της πολιτισμό, τοῦ ὁποίου τά προϊόντα μεταδίδει καί εἰς ἄλλους λαούς, τά

μεταδίδει καί σε ἐμᾶς, χωρίς δυστυχῶς νά ἀντιδροῦμε, κατά τόν ἴδιο τρόπο οἱ

Φράγκοι θέλησαν νά εἰσέλθουν καί στόν χῶρο τῆς Θεολογίας.Ἡ ἐπέμβαση αὐτή

ἔγινε με τήν υἱοθέτηση καί ὑποστήριξη τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας περί τῆς

ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «και ἐκ τοῦ Υἱοῦ»,μέ τό γνωστό στά λατινικά

«filioque», καί μέ τήν προσθήκη αὐτῆς τῆς αἱρέσεως στό Σύμβολο τῆς Πίστεως.

Καί μολονότι ἀκόμη και ὀρθόδοξοι πάπες ἀντέδρασαν στο ἐγχείρημα αὐτό, ἐν

τούτοις κατά την ἐποχή τοῦ Φωτίου θέλησαν νά περάσουν αὐτήν τήν διδασκαλία

καί την προσθήκη καί στό χῶρο τῆς Ἀνατολῆς. Ἔστειλαν ἱεραποστόλους στήν

Βουλγαρία, μολονότι ἐκεῖ προηγουμένως εἶχαν ἐργασθῆ ἱεραπόστολοι ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη καί εἶχαν ἐκχριστιανίσει τούς Βουλγάρους. Οἱ Φραγκολατῖνοι

ἱεραπόστολοι δίδαξαν στούς νεοφύτους Χριστιανούς την αἵρεση τοῦ filioque καί

κατήργησαν ὅλα τά ἰδικά μας λειτουργικά και ἄλλα ἤθη καί ἔθιμα, τά ὁποῖα

ἀπαριθμεῖ ὁ Μ. Φώτιος, ἐνημερώνοντας μέ ἐγκύκλιο ἐπιστολή τούς πατριάρχας

τῆς᾽Ανατολῆς. Ὁ Φραγκικός πολιτισμός ἀπειλοῦσε νά ὑποκαταστήσει τόν

Ὀρθόδοξο πολιτισμό. Εὐτυχῶς βρέθηκε τήν περίοδο ἐκείνη ἡ ἰσχυρή

προσωπικότητα τοῦ Μεγάλου Φωτίου, γιά νά ἐμποδίσει τήν διείσδυση τῶν

Φράγκων στην Ὀρθόδοξη Θεολογία. Συνέγραψε για τό θέμα αὐτό πρῶτος μία

καταπληκτική θεολογική πραγματεία μέ τίτλο «Περί τῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Μυσταγωγίας». Ἐκφράζεται πολύ αὐστηρά γιά τούς Φράγκους θεολόγους τούς

ὁποίους ὀνομάζει «ἄνδρας ἐκ σκότους ἀναδύντας», καί ἀνασκευάζει ὅλα τά

θεολογικά τους ἐπιχειρήματα. Τό ἔργο αὐτό ἔγινε τό βασικό θεολογικό ἔργο, στό

ὁποῖο στηρίχθηκαν καί στηρίζονται ὅλοι οἱ μεταγενέστεροι θεολόγοι στήν

ἀντιμετώπιση τῆς αἱρετικῆς διδασκαλίας τοῦ Παπισμοῦ περί τῆς ἐκπορεύσεως

τοῦ  Ἁγίου Πνεύματος «καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ». Ἡ θεολογική προσφορά τοῦ Μ. Φωτίου

δέν ἐξαντλεῖται βεβαίως στην ἀντιπαράθεσή του μέ τούς παπικούς, ἀλλά

ἐπεκτείνεται στήν ὑμνογραφία, τήν ὁμιλητική, τό κανονικό δίκαιο, την

ἐπιστολογραφία, τήν ἑρμηνευτική. Στά ἑρμηνευτικά του ἔργα ἀνήκουν τά

«Ἀμφιλόχια», μία μεγάλη συλλογή ἐρωταποκρίσεων, πού γράφτηκε γιά τόν

ἐπίσκοπο Κυζίκου Ἀμφιλόχιο, ἐκ τοῦ ὁποίου πῆρε καί τό ὄνομά της. Ὅ,τι εἶναι ἡ 
«Μυριόβιβλος» γιά τους φιλολόγους εἶναι τά «Ἀμφιλόχια» γιά τούς θεολόγους.

Ἀπαντᾶ ὁ Φώτιος σέ τριακόσια (300) θεολογικά ἐρωτήματα, τά περισσότερα ἀπό

Τά ὁποῖα ἔχουν σχέση μέ ἑρμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς ῾Αγίας Γραφῆς.

"O.T."

Ημερίδα με θέμα : Το τάμα του Έθνους

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ

ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ,

ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής :

Εκείνος που αγαπά το Θεό, πάνω από όλα τα κτίσματά Του προτιμά τη γνώση Του κι αδιάλειπτα με πόθο την προσμένει.

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εις το Θεανθρώπινον σώμα της Εκκλησίας το Άγιον Πνεύμα συγκρατεί, με την χάριν των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών, εις ενότητα όλους τους δι΄ Αυτού βαπτισμένους πιστούς, οι οποίοι αποτελούν το σώμα της Εκκλησίας. Ο μεσίτης της εν τη Εκκλησία κοινωνίας και ενότητος του κάθε μέλους της με όλα τα υπόλοιπα μέλη, είναι το Άγιον Πνεύμα, το πάντοτε εν υπάρχον. Όλα τα χαρίσματα εν τη Εκκλησία, όλαι αι διακονίαι, όλοι οι υπηρέται της Εκκλησίας—οι Απόστολοι, οι Προφήται, οι Διδάσκαλοι, οι Επίσκοποι, οι Ιερείς, οι Λαϊκοί—αποτελούν εν σώμα, το σώμα της Εκκλησίας. 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Του Αγίου Κασσιανού του Ρωμαίου, Προς τον επίσκοπο Κάστορα.

 Περί των οκτώ λογισμών της κακίας ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ (Φιλοκαλία Τόμος Α΄)

Όγδοος είναι ο αγώνας κατά της υπερηφάνειας. Φοβερότατος αυτός ο αγώνας και από όλους τους προηγούμενους αγριότερος. Αυτός πολεμά προπάντων τους τέλειους και προσπαθεί να καταστρέφει εκείνους που ανέβηκαν σχεδόν στην κορυφή των αρετών. Και όπως μια κολλητική και θανατηφόρα αρρώστια δεν καταστρέφει ένα μέλος του σώματος, αλλά ολόκληρο το σώμα, έτσι και η υπερηφάνεια όχι μόνον ένα μέρος της ψυχής, αλλά ολόκληρη την καταστρέφει.
Και το καθένα από τα άλλα πάθη, αν και ταράζει την ψυχή, αλλά με το να πολεμά μια μόνο αρετή, εκείνη που είναι αντίθετή του, και να προσπαθεί αυτή να νικήσει, σκοτίζει και ταράζει την ψυχή εν μέρει. Ενώ το πάθος της υπερηφάνειας σκοτίζει ολόκληρη την ψυχή και την ρίχνει σε τέλεια πτώση.

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΦΡΑΓΚΟΙ, ΡΩΜΑΙΟΙ, ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης

      

       Ο Οθων Β' (973-983) είχε διορίσει ένα Λομβαρδό, τον Πέτρο της Παβίας, στον Παπικό θρόνο το 983. Υπήρξε ο πρώτος μη Ρωμαίος Πάπας ως Ιωάννης ΙΔ'(983-984) και, έτσι, ξέσπασε εξέγερση του Ρωμαϊκού πληθυσμού με τη βοήθεια της Κωνσταντινουπόλεως. Πάντως χρειάσθηκαν άλλα σαράντα χρόνια στους ευγενείς υποτελείς του βασιλέως Ροβέρτου του Ευσεβούς (996-1031), για να αποκτήσουν αρκετό χριστιανικό θάρρος, ώστε να δόσουν όρκο, ότι δεν θα βίαζαν πλέον "ευγενείς γυναίκες". Πρόσεξαν, ώστε να μήν συμπεριλάβουν στον όρκο τις γυναίκες των Βιλλάνων και των δουλοπαροίκων.Η ανησυχία των Φράγκων επισκόπων για την ηθικότητα των Ρωμαίων Παπών είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αφού δέν ανησυχούσαν για τη δική τους ηθικότητα όταν επέβαλλαν την θανατική ποινή στα επισκοπικά τους δικαστήρια. Οι πολλές γυναίκες του Καρλομάγνου και τα δεκαπέντε παράνομα παιδιά του παραβλέπονταν, μαζί με το γεγονός, ότι απαγόρευσε το γάμο των θυγατέρων του. Αλλά τον Καρλομάγνο δεν τον πείραζε το ότι έκαναν παιδιά ανύπαντρες, αν και καταδίκαζε στις εγκυκλίους του τέτοιου είδους συνήθειες.

      Στη Σύνοδο της Ρεμς το 991, που ήδη προαναφέρθηκε, ο επίσκοπος της Ορλεάνης Αρνούλφος απαριθμεί και κατηγορεί βίαια τους δήθεν "διεφθαρμένους" Πάπες και, φυσικά, επαινεί τον Πέτρο της Παβίας, δηλαδή τον Ιωάννη ΙΔ', τον Λομβαρδό, που μνημονεύσαμε παραπάνω. Ισως δεν είναι τυχαίο, ότι οι κατηγορούμενοι ως "διεφθαρμένοι" Πάπες ήσαν προσκολλημένοι στην Κωνσταντινούπολη και μοναδικός ευσεβής ήταν ένας Λομβαρδός.

       

       

     Συνεχίζεται.

Ὁ κίνδυνος τῆς παιδοφιλίας ἔρχεται (καί) ἀπό τό σχολεῖον!

Παλιότερα ὁ δάσκαλος θεωροῦνταν σεβαστὸ πρόσωπο καὶ γιὰ τοῦτο οἱ

γονεῖς ἐμπιστεύονταν ἀπόλυτα τὰ παιδιὰ τους σʼ αὐτόν. Σήμερα ὅμως τὰ

πράγματα ἔχουν ἀλλάξει. Δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς δημοσιευμένη «λίστα»

παιδοφίλων, ποὺ νὰ μὴ ὑπάρχει σʼ αὐτὴ ἐκπαιδευτικός! Τὸν περασμένο

μήνα συνελήφθη 52χρονη καθηγήτρια, μὲ τὴν κατηγορία σωρείας περιπτώσεων

παιδοφιλίας. Τὰ θύματά της ἦταν ὅλα ἀνήλικοι μαθητές της, τὰ ὁποῖα

ἐξανάγκαζε νὰ ἔχουν μαζί της ἐρωτικὲς σχέσεις ἀκόμα καὶ 10χρονα ἀγόρια!

Στὴν ἀπολογία της στὴν Ἀστυνομία ὑποστήριξε μὲ πρωτοφανῆ κυνισμὸ πὼς

«τὰ παιδιὰ πρέπει νὰ ἐκτονώνονται» καὶ ἄρα ἡ πράξη της ἦταν εὐεργετικὴ γιὰ

τὰ παιδιά! Ἀλλὰ ἡ ἐν λόγῳ «κυρία» εἶχε καὶ ἄλλες «ἱκανότητες», «ἔκανε» τὸ

μέντιουμ καὶ διατηροῦσε γραφεῖο «προβλέψεων» στὴν Ὁμόνοια. Βλέπετε ὁ

διάβολος τὴν εἶχε «προικίσει» πλουσιοπάροχα! Θεωροῦμε πὼς τὸ αἴσχιστο

πάθος τῆς παιδοφιλίας εἶναι ἡ ἔσχατη κατάπτωση τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.

Εἶναι ἕνα «φροῦτο» τὸ ὁποῖο καλλιεργήθηκε καὶ μᾶς ἦρθε ἀπὸ τὴ Δύση, ὅπου ὁ

κάθε ἄνθρωπος, ἀκόμα καὶ τὰ ἀνυπεράσπιστα παιδιά, εἶναι ἀντικείμενο

ἐκμετάλλευσης. Ἂν ὁ παράνομος ἔρωτας μεταξὺ ἐνηλίκων εἶναι καταδικαστέος

ἀπὸ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, διότι ὑποβιβάζει τὸν ἄνθρωπο στὴν κατηγορία τῶν κτηνῶν, ἡ παιδοφιλία δὲν ἀποκτηνώνει ἁπλὰ τὸν παιδόφιλο, ἀλλὰ τὸν δαιμονοποιεῖ, διότι μόνο οἱ δαίμονες μποροῦν νὰ διαπράξουν τέτοια ἀσύλληπτη ἀτιμία στὰ ἀθῶα παιδικὰ κορμιά! Ἂς παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ φυλάει τὰ ἀγγελούδια μας ἀπὸ τοὺς σατανικοὺς παιδοφίλους, σὰν καὶ τὴν παραπάνω ἐκπαιδευτικό!

"Ορθόδοξος Τύπος"