Διαχρονικαὶ θέσεις
Ὁ Παπισμὸς δὲν ἀπεκήρυξε τὰς κακοδοξίας καὶ τὰς αἱρέσεις του. Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος βαδίζει πρὸς τὴν ψευδοένωσιν κάμνων ἀπαραδέκτους ὑποχωρήσεις καὶ συμβιβασμοὺς μετὰ τῶν Παπικῶν. Ὀφείλει ὅμως νὰ γνωρίζῃ αὐτό, τὸ ὁποῖον ἀναγράφεται εἰς τὴν σελίδα 530 τοῦ βιβλίου «Ὀρθοδοξία καὶ Παπισμός» τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Σπυρίδωνος Μπιλάλη :
«Πᾶσα Ἕνωσις, ἀγνοοῦσα τὴν δογματικὴν ἕνωσιν ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ πίστει, θὰ καταδικασθῇ ὡς ἀνίερον πραξιπόπημα ὑπὸ τῆς Πανορθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς Συνειδήσεως, οἱ δὲ Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἀποτολμήσουν πραξικοπηματικὴν ἕνωσιν, θὰ ἐκπέσουν αὐτομάτως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ θὰ εὑρεθοῦν εἰς τὴν παράταξιν τῶν Ἐξωμοτῶν, φέροντες ὡς ἄλλοι Βησσαρίωνες, τὸ αἰώνιον στίγμα τοῦ προδότου τῆς Ὀρθοδοξίας».
Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.
38. Η μ ί μ η σ ι ς τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ δεν είναι κάτι το εξωτερικόν όπως του Θωμά εκ Κέμπης, όπως η απόκτησις «των στιγμάτων» εις τους Λατίνους, αλλά είναι εσωτερική και πλήρης εν Χριστώ ζωή, ολοκληρωτική βίωσις του Χριστού (χριστοβίωμα), ολοκληρωτική εσωτερική συμμόρφωσις προς τον Χριστόν. Εν ενί λόγω είναι η ολοκληρωτική ενχρίστωσις και χριστοποίησις του ανθρώπου και εν ταυτώ ολοκληρωτική μόρφωσις του Χριστού εν ημίν. Ο άνθρωπος με όλην την ύπαρξίν του ζη εν Χριστώ, ενσωματούται εις τον Χριστόν, γίνεται σύσσωμος του θεανθρωπίνου σώματός Του, και όλος ζη δια του Χριστού, εν τω Χριστώ και εκ του Χριστού. Εδώ δεν πρόκειται περί εξωτερικής μιμήσεως, αλλά περί εσωτερικής βιώσεως. Δεν πρόκειται περί εξωτερικού συσχηματισμού προς τον Χριστόν, αλλά περί της εσωτερικής οικοδομής δια του Χριστού και εν τω Χριστώ.
Συνεχίζεται.
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
Ο άγιος Κύριλλος,
πατριάρχης Αλεξανδρείας ( + 444 ) ,υπήρξε ο χαλκέντερος πολέμιος του Νεστορίου
και υπέρμαχος της θεοτοκίας της Αειπαρθένου.
Στην Τρίτη οικουμενική σύνοδο, το 431, αγωνίστηκε με παρρησία για τη Θεοτόκο.
Οι αγώνες του για τη Μητέρα του Κυρίου προκάλεσαν την ιδιαίτερη εύνοιά Tης για αυτόν, όπως φανερώνει το ακόλουθο περιστατικό:
Σε ένα προάστιο της Χαλκηδόνος, στη Δρυ, συγκροτήθηκε μια ληστρική σύνοδος που καταδίκασε ερήμην τον ιερό Χρυσόστομο. Ο άγιος Κύριλλος, από άγνοια και όχι από κακία, υιοθέτησε τις αποφάσεις της συνόδου κι έφτασε μέχρι το σημείο να μη θέλει να μνημονεύει το όνομα του αγίου στα δίπτυχα, μαζί με τα ονόματα των άλλων πατριαρχών.
Ήταν όμως καλοπροαίρετος, κι όταν του έγιναν οι ανάλογες συστάσεις, εξέτασε καλύτερα τα πράγματα, αναγνώρισε το λάθος και διόρθωσε τη στάση του. Στην αλλαγή του αυτή συνετέλεσε και το παρακάτω όνειρο:
Του φάνηκε πως βρισκόταν σε ένα τόπο ωραιότατο, και δοκίμαζε μία χαρά ανεκλάλητη. Έβλεπε εκεί τους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, καθώς και άλλους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έβλεπε επίσης ένα ναό πολύ φωτεινό και μεγαλοπρεπή, από όπου ακουγόταν μία ουράνια ψαλμωδία.
Προχώρησε μέσα στον ναό και αντίκρυσε την Υπεραγία Θεοτόκο, περιστοιχισμένη από πλήθος αγίων αγγέλων, να λάμπει από άρρητη δόξα.
Κοντά στη Θεομήτορα στεκόταν με μεγάλη τιμή και πολλούς δορυφόρους ο ιερός Χρυσόστομος, κρατώντας στα χέρια το βιβλίο των διδαχών του.
Ο άγιος Κύριλλος προχώρησε για να προσκυνήσει την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άγιος Ιωάννης όμως μπήκε στην μέση και όχι μόνο τον εμπόδισε, αλλά θέλησε να τον βγάλει έξω.
Έντρομος εκείνος, σκεπτόταν γιατί άραγε να οργίστηκε τόσο εναντίον του ο ιερός Χρυσόστομος.
Τότε επεμβαίνει η Παναγία και λέει:
- Συγχώρησέ τον, Ιωάννη, και μην τον διώχνεις. Όσα έχει πει εναντίον σου δεν τα είπε από κακία, αλλά από άγνοια.
- Όχι, δεν τον συγχωρώ, έκανε τάχα θυμωμένος ο άγιος.
- Συγχώρησέ τον για την αγάπη μου, επέμεινε η Παναγία, γιατί αγωνίστηκε πολύ για την τιμή μου, κατατρόπωσε τον Νεστόριο και με ανακήρυξε Θεοτόκο.
Αμέσως εκείνος ηρέμησε, αγκάλιασε τον παλαιό του αντίπαλο και τον ασπάσθηκε με αγάπη.
Από τότε η εκτίμηση του αγίου Κυρίλλου προς τον άγιο Ιωάννη ήταν απεριόριστη.
Τριάντα δύο χρόνια αγωνίστηκε ο άγιος Κύριλλος στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Κι όταν παρέδιδε την αγία ψυχή του, η Παναγία δεν τον λησμόνησε. Ήρθε κοντά του και του παραστάθηκε με ενδιαφέρον, όπως κι εκείνος στη ζωή του Tην υπηρέτησε και αγωνίστηκε για την τιμή Tης.
Στην Τρίτη οικουμενική σύνοδο, το 431, αγωνίστηκε με παρρησία για τη Θεοτόκο.
Οι αγώνες του για τη Μητέρα του Κυρίου προκάλεσαν την ιδιαίτερη εύνοιά Tης για αυτόν, όπως φανερώνει το ακόλουθο περιστατικό:
Σε ένα προάστιο της Χαλκηδόνος, στη Δρυ, συγκροτήθηκε μια ληστρική σύνοδος που καταδίκασε ερήμην τον ιερό Χρυσόστομο. Ο άγιος Κύριλλος, από άγνοια και όχι από κακία, υιοθέτησε τις αποφάσεις της συνόδου κι έφτασε μέχρι το σημείο να μη θέλει να μνημονεύει το όνομα του αγίου στα δίπτυχα, μαζί με τα ονόματα των άλλων πατριαρχών.
Ήταν όμως καλοπροαίρετος, κι όταν του έγιναν οι ανάλογες συστάσεις, εξέτασε καλύτερα τα πράγματα, αναγνώρισε το λάθος και διόρθωσε τη στάση του. Στην αλλαγή του αυτή συνετέλεσε και το παρακάτω όνειρο:
Του φάνηκε πως βρισκόταν σε ένα τόπο ωραιότατο, και δοκίμαζε μία χαρά ανεκλάλητη. Έβλεπε εκεί τους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, καθώς και άλλους άνδρες της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Έβλεπε επίσης ένα ναό πολύ φωτεινό και μεγαλοπρεπή, από όπου ακουγόταν μία ουράνια ψαλμωδία.
Προχώρησε μέσα στον ναό και αντίκρυσε την Υπεραγία Θεοτόκο, περιστοιχισμένη από πλήθος αγίων αγγέλων, να λάμπει από άρρητη δόξα.
Κοντά στη Θεομήτορα στεκόταν με μεγάλη τιμή και πολλούς δορυφόρους ο ιερός Χρυσόστομος, κρατώντας στα χέρια το βιβλίο των διδαχών του.
Ο άγιος Κύριλλος προχώρησε για να προσκυνήσει την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άγιος Ιωάννης όμως μπήκε στην μέση και όχι μόνο τον εμπόδισε, αλλά θέλησε να τον βγάλει έξω.
Έντρομος εκείνος, σκεπτόταν γιατί άραγε να οργίστηκε τόσο εναντίον του ο ιερός Χρυσόστομος.
Τότε επεμβαίνει η Παναγία και λέει:
- Συγχώρησέ τον, Ιωάννη, και μην τον διώχνεις. Όσα έχει πει εναντίον σου δεν τα είπε από κακία, αλλά από άγνοια.
- Όχι, δεν τον συγχωρώ, έκανε τάχα θυμωμένος ο άγιος.
- Συγχώρησέ τον για την αγάπη μου, επέμεινε η Παναγία, γιατί αγωνίστηκε πολύ για την τιμή μου, κατατρόπωσε τον Νεστόριο και με ανακήρυξε Θεοτόκο.
Αμέσως εκείνος ηρέμησε, αγκάλιασε τον παλαιό του αντίπαλο και τον ασπάσθηκε με αγάπη.
Από τότε η εκτίμηση του αγίου Κυρίλλου προς τον άγιο Ιωάννη ήταν απεριόριστη.
Τριάντα δύο χρόνια αγωνίστηκε ο άγιος Κύριλλος στον πατριαρχικό θρόνο της Αλεξανδρείας. Κι όταν παρέδιδε την αγία ψυχή του, η Παναγία δεν τον λησμόνησε. Ήρθε κοντά του και του παραστάθηκε με ενδιαφέρον, όπως κι εκείνος στη ζωή του Tην υπηρέτησε και αγωνίστηκε για την τιμή Tης.
Christian Chronology by Protopresbyter Fr. George D. Metallinos
"Time" is Christianically
seen as the framework in which God's revelation is manifested, for the
fulfilment of man's salvation as well as for the sanctification of Creation in
History. In other words, it has a soteriological significance - one that is
always linked to the development of the plan of "divine providence".
That is why Time is not perceived as something cyclical - as an interminable
recycling - but rather as something linear. Its flow is not a repetitious one;
it is filled with unique and salvific events that are "once only" and
"everlasting". The center and the "fulfilment" of linear -
straight - Time is Christ, the Alpha and the Omega of History, the Commencement
and the End. The Christian perspective is permanently eschatological and it is
from there that the Church draws the contents of Her perceptions regarding
Time.
Κωνσταντίνος Χολέβας : Τη σκυτάλη στις επετείους παίρνει και το 2013!
Δεν ήταν μόνον το 2012 επετειακή χρονιά. Και το 2013, που έχει ήδη ξεκινήσει,
είναι μια χρονιά με πολλές επετείους.
Κλείνουν 100 χρόνια από το ένδοξο 1913, από την ολοκλήρωση των Βαλκανικών Πολέμων και την υπογραφή των Συνθηκών Ειρήνης που κατοχύρωσαν στο χαρτί αυτά που κερδίσαμε με μάχες και με αίμα. Θυμίζω εν τάχει τα κυριότερα γεγονότα του 1913, τα οποία επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία του Ελληνισμού.
Στις 5 Ιανουαρίου 1913 έγινε η νικηφόρος για τον Ελληνικό Στόλο ναυμαχία του Μούδρου στη Λήμνο. Ο τουρκικός στόλος κρύφτηκε ντροπιασμένος στα Στενά των Δαρδανελίων.
Κλείνουν 100 χρόνια από το ένδοξο 1913, από την ολοκλήρωση των Βαλκανικών Πολέμων και την υπογραφή των Συνθηκών Ειρήνης που κατοχύρωσαν στο χαρτί αυτά που κερδίσαμε με μάχες και με αίμα. Θυμίζω εν τάχει τα κυριότερα γεγονότα του 1913, τα οποία επηρέασαν τη μετέπειτα πορεία του Ελληνισμού.
Στις 5 Ιανουαρίου 1913 έγινε η νικηφόρος για τον Ελληνικό Στόλο ναυμαχία του Μούδρου στη Λήμνο. Ο τουρκικός στόλος κρύφτηκε ντροπιασμένος στα Στενά των Δαρδανελίων.
H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more