Υπό το πρίσμα
αυτής της ευαγγελικής και ιεράς ορθοδόξου παραδόσεως είναι αντιευαγγελική και
αντίχριστος φρικαλεότης το να φονεύεται ο αμαρτωλός λογω της αμαρτίας. Εν
προκειμένω καμμία ιερά εξέτασις δεν δύναται να ανακυρυχθή ως ιερά. Εν τελευταία
αναλύσει, όλοι οι ουμανισμοί φονεύουν τον αμαρτωλόν λόγω της αμαρτίας,
εξοντώνουν τον άνθρωπον μαζί με την αμαρτίαν. Διότι δεν θέλουν τον Θεάνθρωπον,
ο Οποίος είναι η μόνη σωτηρία του ανθρώπου και από την αμαρτίαν, και από τον
θάνατον, και από τον διάβολον. Εκείνος που δεν είναι υπέρ του Θεανθρώπου είναι
ως εκ τούτου κατά του ανθρώπου, και είναι ως εκ τούτου δολοφόνος του ανθρώπου,
και ακόμη είναι ως εκ τούτου και αυτόχειρ. Διότι αφήνει τον άνθρωπον εις την
πλήρη εξουσίαν της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου, εκ των οποίων μόνον
ο Θεάνθρωπος δύναται να τον σώση και κανείς άλλος υπό τον ουρανόν.
Μεταχειριζόμενος κατ΄ αυτόν τον τρόπον τον αμαρτωλόν, ο ουμανιστικός άνθρωπος
αναποφεύκτως αυτοκτονεί: φονεύει την
ιδίαν την ψυχήν του, παραδίδει τον εαυτόν του εις την κόλασιν, εις αιωνίαν
συναναστροφήν με τον διάβολον, αυτόν τον έκπαλαι «ανθρωποκτόνον» (Ιωάνν. 8,
44).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου