Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εν συνεχεία, η Ευρώπη εις αναζήτησιν του νέου ανθρώπου κατηυθύνθη προς τα κατώτερα του ανθρώπου όντα και ήρχισε να ερευνά εις αυτά δια την καταγωγήν του ανθρώπου, με τον σκοπόν μήπως ημπορέση, βασιζομένη εις το ζωικόν βασίλειον, να δημιουργήση με κάποιον τρόπον άνθρωπον χωρίς Θεόν. Ήτο μεγάλη η χαρά και ηκούσθησαν υστερικαί κραυγαί, όταν ανηγγέλθη εις την Ευρώπην η υπόθεσις, ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκον και άλλα θηλαστικά. Τότε ώρμησεν εις τον κόσμον της οκνηράς και φυματικής σκέψεως της Ευρώπης ο Νίτσε με τας θυέλλας και τους σεισμούς του. Και με το πάθος του προφήτου και την φλόγα του ποιητού ανεκοίνωσεν εις τον κόσμον το ευαγγέλιόν του περί του υπερανθρώπου. Φλογερώτερος εις τα νοήματα παρά εις τα αισθήματα, εξήγαγεν από την βουλησιοκρατίαν του Σοπενχάουερ και την εξελιξιαρχίαν του Δαρβίνου το τολμηρόν, αλλά και λογικόν συμπέρασμα:  Εάν ο πίθηκος είναι μεταβατικός κρίκος προς τον άνθρωπον, διατί ο άνθρωπος να μην είναι ο μεταβατικός κρίκος προς τον υπεράνθρωπον; Μάλιστα, ο άνθρωπος είναι ον προς υπερνίκησιν και υπέρβασιν. «τι είναι ο πίθηκος δια τον άνθρωπον; Γέλως και λυπηρόν αίσχος. Το ίδιον πρέπει να γίνη ο άνθρωπος δια τον υπεράνθρωπον:  γέλως και λυπηρόν αίσχος».