"Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με".

"Έξω από τον Θεάνθρωπο δεν υπάρχει σωτηρία, αλλά υπάρχει αλλοτρίωσι και απανθρώπησι. Αυτός που δεν ζη με τον Ιησού αλλοτριώνεται από τον Θεό, τον εαυτό του και τον πλησίον του. Ο Θεός γι' αυτόν είναι ξένος και άγνωστος. Ο εαυτός του γινεται θηρίο και κτηνώδης. Κατά τον άγιο Μάξιμο, "νους του Θεού αναχωρών ή κτηνώδης γίνεται, φιλήδονος γεγονώς, ή θηριώδης, δια ταύτα τοις ανθρώποις μαχόμενος". Ο πλησίον δεν είναι η χαρά του, αλλά η κόλασι. 

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Έτσι μακράν από τον Θεάνθρωπο φθείρεται και αποσυντίθεται ο άνθρωπος ή "λεγεωνοποιείται", γίνεται κατ' εικόνα του θηρίου της αποκαλύψεως, του διαβόλου, φθάνει στην παρά φύσιν κατάστασι, που είναι το μηδέν. Ο άνθρωπος μακράν από τον Θεάνθρωπο Χριστό χαρακτηρίζεται από τον Νικόλαο Καβάσιλα "μη ον", "μηδέν", γιατί στερείται "του κατά Χριστόν υποστήναι". Μόνον όποιος ζη εν τω Θεανθρώπω είναι γνήσιος άνθρωπος. Επομένως, μπορούμε να πούμε οτι κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνη ή θεάνθρωπος ή θηριάνθρωπος. Αυτή θα είναι και η κατάληξι της ιστορίας.

Επιβάλλεται η Χριστοποίησι μας και η Λογοποίησι μας. Αυτό γίνεται, όταν ζούμε στην Εκκλησία και μετέχουμε των μυστηρίων αυτής, γιατί "σημαίνεται η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις, ουχ ως εν συμβόλοις, αλλ' ως εν καρδία μέλη και ως εν ρίζη φυτού κλάδοι και καθάπερ εφη ο Κύριος, ως εν αμπέλω κλήματα" (Καβάσιλας). Αυτό επιτυγχάνεται με την αδολεσχία του ονόματος του Ιησού, την μνημόνευσι της "ευχής" του Ιησού. "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με". Άλλωστε η "ευχή" συνδέεται με την Θεία Κοινωνία πολύ στενά. Εδώ στην μικρή αυτή "ευχή" κρύβεται όλη η θεολογία της αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Γι' αυτό πρέπει πάντα να μνημονεύουμε το γλυκύτατο και χαροποιό όνομα του Ιησού. 

Η "ευχή" δεν είναι μόνο για τους μοναχούς. Αυτοί, βεβαίως, έχουν την δυνατότητα να ζούν συνεχώς με αυτή. Αλλά και μεις, που είμαστε αμαρτωλοί μπορούμε να την λέμε. Να ορίσουμε μια καθορισμένη ώρα για τον σκοπό αυτό. Ας αρχίσουμε με δέκα λεπτά το πρωί και δέκα λεπτά το βράδυ λέγοντας την "ευχή" κατά το δυνατόν απερίσπαστα. Εχει μεγάλη σημασία ο καθορισμός, έστω και λίγου χρόνου, που να μη παραβιάζεται. Με την πάροδο του χρόνου θα αυξάνεται αυτή η καθορισμένη ώρα και θα γλυκαίνη την ψυχή, τα χείλη... 

Ας την λέμε και ενώ βαδίζουμε στον δρόμο και πριν ακόμη κοιμηθούμε. Όποτε έχουμε διαθέσιμη ώρα. Το ανδρόγυνο ή ολόκληρη η οικογένεια, ας την λένε το πρωί και το βράδυ για λίγα λεπτά. Ο ένας να την εκφωνή ήρεμα και σοβαρά και οι άλλοι να ακούνε. Πολλή Χάρι θα έλθη στο σπίτι. Υπάρχουν πολλά ανδρόγυνα και οικογένειες που το εφήρμοσαν και είδαν θαύματα... Όσοι θέλουν να προχωρήσουν βαθύτερα χρειάζονται έμπειρο καθοδηγό. Συγχρόνως ας συντονίσουμε την ζωή μας με τις εντολές του Χριστού. Γιατί το πρόσωπο του Χριστού συνδέεται με το έργο και την διδασκαλία Του. Με την εφαρμογή των εντολών θα πάρουμε επίσης Χάρι, ολόκληρη την Αγία Τριάδα. "Ο δεξάμενος μίαν εντολήν και ποιήσας αυτήν, μυστικώς έχει την Αγίαν Τριάδα" κατά τον άγιο Μάξιμο."