Ημείς θέλομεν κοινωνίαν εις την
οποίαν θα διαφυλαχθή το απαραβίαστον του ανθρωπίνου προσώπου και το θείον
μεγαλείον του, εις την οποίαν ο άνθρωπος δεν θα υποτιμάται, δεν θα
παραμορφούται, δεν θα νανοποιήται, δεν θα μηχανοποιήται, δεν θα ρομποτοποιήται
προς όφελος της ταξικής διακρίσεως, του έθνους και του κράτους, της κουλτούρας
και του πολιτισμού, της επιστήμης και της θρησκείας. Ημείς θέλομεν κοινωνίαν
εις την οποίαν το πρόσωπον και η κοινωνία συμπληρώνονται, υποβοηθούνται,
αυξάνονται και τελειοποιούνται αμοιβαίως, κοινωνίαν εις την οποίαν έκαστος
είναι πνευματικώς ενωμένος με όλους και οι πάντες με έκαστον, εις την οποίαν ο
καθείς ζη δι΄ όλων και με την βοήθειαν όλων, αλλά και πάντες ζουν δι΄ εκάστου
και με την βοήθειαν εκάστου. Τούτο δε σημαίνει ότι ημείς θα ηθέλομεν μίαν
κοινωνίαν, η οποία παρουσιάζεται και είναι εις οργανισμός, εν σώμα, τα δε μέλη
της είναι οργανικά μέρη ενιαίου συνόλου, συ είσαι οφθαλμός, εκείνος χειρ, εγώ
πους, ώστε ουδείς να δύναται να είπη: δεν σε χρειάζομαι, είμαι δυνατός και
χωρίς εσένα. Δια να εργάζεται η χειρ, έχει ανάγκην από τον οφθαλμόν να την
οδηγή και από τον πόδα να την φέρη, επίσης δια να βλέπη ο οφθαλμός έχει ανάγκην
από την χείρα να τον τρέφη και τον πόδα να τον φέρη, και πάλιν, δια να περιπατή
ο πους έχει ανάγκην από τον οφθαλμόν να τον οδηγή και την χείρα να συνεργάζεται
με αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου