Ἦταν τόσο συμπαγὴς καὶ στέρεη ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, σχεδὸν ὅλων τῶν Ἐπισκόπων
της ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ὅταν ἁγιορειτικὴ συνοδεία, ἀποφασίσασα νὰ διακόψει
τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ἐζήτησε τὴν γνώμην τοῦ γέροντος Ἐπιφανίου
Θεοδωροπούλου, ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ καταφύγουν στὸ Μνημόσυνο Παλαιοημερολογίτου Ἀρχιερέως,
ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀκολουθεῖ τὸν Ἀθηναγόρα, ἐκεῖνος ἀπάντησε τὸ 1969:
«Εἶναι ἐσχάτη συκοφαντία, ἀδελφέ μου, τὸ λεγόμενον ὑπό τινων διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὅτι ἀκολουθεῖ τὸν Ἀθηναγόραν. Οὐδαμῶς ὅμως συμφωνεῖ πρὸς τὰ ἀδίστακτα τολμήματα αὐτοῦ. Ἀμφιβάλλω, ἂν ἐν ὁλοκλήρῳ τῇ ἑλλαδικῇ Ἐκκλησίᾳ ὑπάρχουσι πλείονες τῶν ἕξι ἢ ἑπτὰ φιλαθηναγορικῶν Ἐπισκόπων. Τὸ σῶμα τῆς ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας καὶ γενικότερον ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περιλαμβάνει ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ βράχους Ὀρθοδοξίας».
Τί νὰ ποῦμε, ὅμως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουμε, γέροντα Ἐπιφάνιε; Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουμε νὰ θρηνοῦμε καὶ νὰ περιγράφουμε τὴν ἀθρόα μεταβολὴ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ διστακτικὴ καὶ συγκρατημένη ἀκόλουθο τοῦ Πατριαρχείου, σὲ τολμηρὴ πρωτοπόρο καὶ πρωτεργάτη τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, ποὺ συναγωνίζονται καὶ ἐνίοτε ξεπερνοῦν τὰ «ἀδίστακτα τολμήματα» τοῦ Φαναρίου; Ὁ Χριστόδουλος κατέρριψε πολλὰ «ρεκὸρ» καὶ ἐπέτυχε πολλὲς πρωτιὲς στὸ οἰκουμενιστικὸ ἀγώνισμα τοῦ γκρεμίσματος τῶν ὁρίων μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, στὸ ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρῶτος ἐτόλμησε καὶ ἔφερε τὸν πάπα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2001, νομιμοποιώντας τον ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης. Πρῶτος φιλοξένησε καὶ συνδιοργάνωσε ἐπὶ ὀρθοδόξου ἐδάφους συνέδριο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου αἱρέσεων καὶ πλανῶν μὲ καταστροφικὲς δηλώσεις τῶν ἐκπροσώπων του ἀρχιερέων. Πιάνει ρῖγος κανένα, ἂν ἀκούσει τί ἐδήλωσαν στὸ Συνέδριο αὐτὸ ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς. Πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσκέφθη τὴν ἕδρα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, τιμήθηκε ἐκεῖ καὶ ἐπαινέθηκε. Πρῶτος τέλος, γιὰ νὰ μείνουμε στὶς μεγάλες πρωτιές του, γιατί ὑπάρχουν κι ἄλλες μικρότερες, ἐπεσκέφθη ἐπισήμως ὡς ἀρχιεπίσκοπος τὸν πάπα στὸ Βατικανό.
«Εἶναι ἐσχάτη συκοφαντία, ἀδελφέ μου, τὸ λεγόμενον ὑπό τινων διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ὅτι ἀκολουθεῖ τὸν Ἀθηναγόραν. Οὐδαμῶς ὅμως συμφωνεῖ πρὸς τὰ ἀδίστακτα τολμήματα αὐτοῦ. Ἀμφιβάλλω, ἂν ἐν ὁλοκλήρῳ τῇ ἑλλαδικῇ Ἐκκλησίᾳ ὑπάρχουσι πλείονες τῶν ἕξι ἢ ἑπτὰ φιλαθηναγορικῶν Ἐπισκόπων. Τὸ σῶμα τῆς ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας καὶ γενικότερον ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος περιλαμβάνει ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ βράχους Ὀρθοδοξίας».
Τί νὰ ποῦμε, ὅμως, τώρα καὶ τί νὰ λαλήσουμε, γέροντα Ἐπιφάνιε; Ἀπὸ ποῦ νὰ ἀρχίσουμε νὰ θρηνοῦμε καὶ νὰ περιγράφουμε τὴν ἀθρόα μεταβολὴ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ διστακτικὴ καὶ συγκρατημένη ἀκόλουθο τοῦ Πατριαρχείου, σὲ τολμηρὴ πρωτοπόρο καὶ πρωτεργάτη τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀνοιγμάτων, ποὺ συναγωνίζονται καὶ ἐνίοτε ξεπερνοῦν τὰ «ἀδίστακτα τολμήματα» τοῦ Φαναρίου; Ὁ Χριστόδουλος κατέρριψε πολλὰ «ρεκὸρ» καὶ ἐπέτυχε πολλὲς πρωτιὲς στὸ οἰκουμενιστικὸ ἀγώνισμα τοῦ γκρεμίσματος τῶν ὁρίων μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως, στὸ ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρῶτος ἐτόλμησε καὶ ἔφερε τὸν πάπα στὴν Ἑλλάδα τὸ 2001, νομιμοποιώντας τον ὡς κανονικὸ ἐπίσκοπο Ρώμης. Πρῶτος φιλοξένησε καὶ συνδιοργάνωσε ἐπὶ ὀρθοδόξου ἐδάφους συνέδριο τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου αἱρέσεων καὶ πλανῶν μὲ καταστροφικὲς δηλώσεις τῶν ἐκπροσώπων του ἀρχιερέων. Πιάνει ρῖγος κανένα, ἂν ἀκούσει τί ἐδήλωσαν στὸ Συνέδριο αὐτὸ ἑλλαδικοὶ ἀρχιερεῖς. Πρῶτος ἐκ τῶν ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπεσκέφθη τὴν ἕδρα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν στὴ Γενεύη, τιμήθηκε ἐκεῖ καὶ ἐπαινέθηκε. Πρῶτος τέλος, γιὰ νὰ μείνουμε στὶς μεγάλες πρωτιές του, γιατί ὑπάρχουν κι ἄλλες μικρότερες, ἐπεσκέφθη ἐπισήμως ὡς ἀρχιεπίσκοπος τὸν πάπα στὸ Βατικανό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου