Ο δαίμων της υπερηφανείας έχη φθείρει τα νοήματα των «ορθοδόξων»
Οικουμενιστών, και ούτε γνωρίζουν τι λέγουν ή «περί τίνων διαβεβαιούνται»,
τούτο δεν σημαίνει ότι η Αγία Εκκλησία μας οφείλει να παρακολουθήση την έξαλλον
και πεπλανημένην πορείαν των. Aλλοίμονον, αν η δογματική, ηθική και πνευματική
διδασκαλία της Εκκλησίας δεν έχει αιώνιον κύρος. Τότε δεν θα είχομεν Εκκλησίαν
με τον αιώνιον Χριστόν ως Κεφαλήν, αλλά ομάδας παρανοϊκάς. Οι οικουμενισταί που
νομίζουν ότι οι καιροί μας επιβάλλουν αλλαγήν εις την δογματικήν, ηθικήν και
πνευματικήν διδασκαλίαν των αγίων Πατέρων, είναι ψευδοχριστιανοί, «πλανώντες
και πλανώμενοι», αξιολύπητα όντα, δουλεύοντα εις τον δαίμονα της οιήσεως.
Εστερημένοι της αισθήσεως, της «νικησάσης τον κόσμον πίστεως», έχουν θορυβηθή
από τα εκπληκτικά έργα των υιών των ανθρώπων και αρχίζουν να εντρέπωνται δια τα
«παλαιά», που διδάσκουν οι Πατέρες. Εντεύθεν, εμφανίζονται ελευθερίως
σκεπτόμενοι και ζώντες και προσαρμοζόμενοι εις τας αμαρτωλάς ιδιοτροπίας του
κόσμου, που ζητεί «αγάπην» και «ένωσιν» των ανθρώπων και κάμνει το ευαγγέλιον
του αιωνίου Θεού υπόθεσιν λογοτεχνίας και προσωπικών μωριών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου