Ετήσιον θαῦμα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ(*)

ΜΕΡΙΚΕΣ εὐσεβεῖς γυναῖκες, μυροφόρες τοῦ Χριστοῦ, κάθε χρόνο στὴν μεγάλη

῾Εορτὴ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μᾶς πλησιάζουν καὶ ζητοῦν νὰ τοὺς

δώσουμε κλαδάκια βασιλικοῦ, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ χρησιμοποίησε ὁ ῾Ιερεύς, ὅταν ἔκανε

τὴν τελετὴ τῆς ῾Υψώσεως, προκειμένου νὰ «πιάσουν» μὲ αὐτὰ «προζύμι τοῦ Σταυ­

ροῦ» καὶ ἀπὸ αὐτὸ νὰ ζυμώνουν μὲ εὐλάβεια τὰ πρόσφορα γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία

ὅλο τὸν χρόνο, μέχρι νὰ τὸ ἀνανεώσουν τὴν 14η Σεπτεμβρίου. Πρόκειται γιὰ ἕνα

ἀναμφισβήτητο Θαῦμα, τὸ ὁποῖο ἔχουμε διαπιστώσει καὶ στὴν Ἱερὰ Μονή μας, σχε­

τικὸ δὲ/παραλλαγὴ αὐτοῦ εἶναι τὸ ἀναφερόμενο μὲ ἰδιαίτερη παραστατικότητα στὴν

χαριτωμένη διήγησι, τὴν ὁποία παραθέτουμε ἐν συνεχείᾳ(**).

H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΚΑΤΑ τὴν γενομένην τελετὴν τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυ­

ροῦ, παρὰ τοῦ ἐφημερίου ἱερέως, ὡς εἴθισται, μετὰ τὴν Δοξολογίαν ὁ

ἐφημέριος κρατεῖ ἀνὰ χεῖρας τὸν Τίμιον Σταυρὸν καὶ ἐξέρχεται ἐκ τῆς

βορείας πύλης μετὰ τῶν λαμπαδηφόρων ἐκκλησιαστικῶν.

ΚΑΤΑ τὴν ἐφετεινὴν περίοδον, τρέχοντος ἔτους 1959, ἐνῷ ἐγένετο ἡ

Αʹ Στάσις τῆς ῾Υψώσεως τοῦ Σταυροῦ καὶ ὁ ἐφημέριος μετὰ τῶν ἐκκλη­

σιαστικῶν, κρατούντων ἀνὰ χεῖρας τὰς λαμπάδας μετεκινοῦντο τῶν

θέσεών των διὰ τὴν Βʹ Στάσιν, ἐκείνην τὴν στιγμήν, παρουσιάσθη εἰς

τὸ μέσον ὁ ἀρτοποιός μας, ἀδελφὸς ᾿Αρσένιος, βαστάζων εἰς τὰς χεῖρας

του ἀγγεῖον, ἔχον φύραμα ἀλεύρου καὶ ὕδατος. ᾿Αφοῦ ἐπλησίασεν, ἔβαλε

τὸ ἀγγεῖον κάτωθεν τοῦ δισκελίου, ἐν τῷ ὁποίῳ, μετὰ τὴν λῆξιν τῆς

ὑψώσεως θὰ ἐτίθετο ὁ Τίμιος Σταυρός.

ΤΟΥΤΟἰδὼν ἕνας ἐκ τῶν γερόντων, μετὰ τοῦ ὁποίου ἱστάμεθα ἀσκε­

πεῖς εἰς τὸν σολέα τοῦ δεξιοῦ χοροῦ, καὶ δυσφορήσας, μοὶ λέγει χαμηλῇ

τῇ φωνῇ: «Τί μπερδεύεται εἰς τὸ μέσον πάλιν αὐτὸς ὁ ἐλαφρόμυαλος, 2

γέρο Λάζαρε;». «Δὲν καταλαβαίνεις, τοῦ λέγω, ἐξέχασε νὰ βάλῃ τὸ ζυ­

μάρι εἰς τὴν κανονικήν του ὥραν καὶ προσπαθεῖ τώρα βεβιασμένως νὰ

τὸ βάλῃ ὑποκάτω, διὰ νὰ μὴ χάσῃ τὴν εὐκαιρίαν. ῎Επρεπε νὰ τὸ βάλῃ

ἐγκαίρως, χωρὶς νὰ γίνῃ ἀντιληπτός, ἀλλὰ ἔστω καὶ τώρα ἡ χάρις τοῦ

Τιμίου Σταυροῦ θὰ ἐνεργήσῃ νὰ γίνῃ τὸ φύραμα νέο προζύμι». Αὐτὸ εἶ­

ναι ἕνα ἐξαιρετικὸν καὶ ἀξιόλογον θαυματούργημα, τὸ ὁποῖον διαιωνί­

ζεται, ἀλλὰ ὀλίγοι τὸ γνωρίζουν, γίνεται δὲ ἕκαστον ἔτος!

ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ μαθὼν ὁ γέρων, ὅστις ἐμέμφετο τὸν ἀδελφὸν ᾿Αρσέ­

νιον, ἔμεινεν ἐκστατικὸς καὶ ἐθαύμαζε διὰ τὴν τοιαύτην ἐνέργειαν

τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. ῞Υστερον ἔμαθε καὶ παρ᾿ ἄλλων ἀδελφῶν καὶ δὴ

παρὰ τοῦ προσφοράρη τῆς Μονῆς, ἀδελφοῦ Σωφρονίου, ὅστις τοῦ ἐξω­

μολογήθη καὶ αὐτός, ὅτι ὅτε κατὰ πρώτην φορὰν ἔβαλε τὸ τοιοῦτον

ζυμάρι κάτωθεν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, εἶχε πολλὴν δυσπιστίαν καὶ ἀμφι­

βολίαν, ὅτι δηλαδὴ θὰ ἐφούσκωνε καὶ θὰ γινόταν νέον προζύμι καί, ὤ

τοῦ ἐξαισίου θαύματος! γέροντά μου, τοῦ λέγει, πρὸς πλήρη βεβαίωσίν

μου ἐκείνην τὴν ἡμέραν, μετὰ τὸ τέλος τῆς Λειτουργίας, ὅταν ἐπῆγα εἰς

τὸ προσφορεῖον, ὅπου τὸ εἶχα ἀποθέσει, μετὰ πολλῆς περιεργείας καὶ

δυσπιστίας, ἐξεσκέπασα τὸ δοχεῖον καὶ τὸ ηὗρον ξεχειλισμένον. ᾿Εγέμι­

σε τὸ κενὸν ὑπάρχον δοχεῖον καὶ ἐχύνετο πρὸς τὰ ἔξω. Τότε ἐσταυρο­

κοπήθηκα, ἐδόξασα τὸν Κύριον καὶ τοῦ ἐζήτησα συγχώρησιν διὰ τὴν

προτέραν μου δυσπιστίαν.

ΤΟΥΤΟ ἔγινεν ἐξαιρετικῶς διὰ τὴν δυσπιστίαν μου, διότι, ὡς μοὶ

λέγουν ὅλοι οἱ γνωρίζοντες ἀδελφοί, κατὰ τὴν πρώτην ἡμέραν, μόλις

ὀλίγον γίνεται, τὸ ξαναζυμώνουν αὐτὸ μὲ ἄλλο ὀλίγο φύραμα καὶ τὴν

ἄλλην ἡμέραν φουσκώνει μόνο του καὶ σκάζει, κατὰ τὴν συνήθειαν.

ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ θαυματούργημα τὸ σημειοῦμεν, καίτοι εἰς πολλοὺς

εἶναι γνωστὸν ἐκ παραδόσεως, ὅμως ὄχι εἰς ὅλους. ῾Υπάρχουν δὲ κατὰ

καιροὺς καὶ ἄπιστοι Θωμάδες, ἀλλὰ καὶ πρὸς γνῶσιν καὶ τῶν μελλου­

σῶν γενεῶν, τῶν ὁποίων πόσον θερμὴ θὰ εἶναι ἡ πίστις; ῾Ο Κύριος γνω­

ρίζει...

(*) Περιοδ. «Ἅγιος Κυπριανός», ἀριθ. 250­251/Σεπτέμβριος­Δεκέμβριος 1992, σελ. 86, 90.

(**) Βλ. Λαζάρου Μοναχοῦ Διονυσιάτου, Διονυσιατικαὶ Διηγήσεις, ῞Αγιον ῎Ορος 1988,

σελ. 173­174.