Από το ποίημα του Γ. Βερίτη :

Πάσχα θὰ κάμω πάλι σήμερα, 
γιατὶ θὰ κοινωνήσω πάλι! 
Πάσχα θὰ κάμω πάλι σήμερα, 
κι εἶν᾿ ἡ λαχτάρα μου μεγάλη!

Ὁ λειτουργός προβαίνει ἐπίσημα 
τ᾿ Ἅγια κρατώντας ὑψωμένα, 
μὰ Ἐσὺ μᾶς κράζεις μὲ τὰ χείλη του· 
πιστοί μου ἐλᾶτε πρὸς ἐμένα.

Σεμνὰ κι ἀθόρυβα προσέρχονται· 
θερμὸς στὰ μάτια ὁ πόθος λάμπει· 
κι ἀνοίγουν οἱ καρδιές ἐφτάδιπλες, 
ὁ Βασιληᾶς τῶν ὅλων νἄμπη.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ἰδού βαδίζω... . Γήινο τίποτα 
δὲν ἔχει τώρα ὁ λογισμός μου, 
γιατὶ μὲ κάλεσε συντράπεζο 
ὁ Βασιληᾶς ὅλου τοῦ κόσμου.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ἰδού Στὸ βῆμα τῶν πατέρων μου 
ρυθμίζω τὸ δικό μου βῆμα, 
κι Ἐσύ μὲ δέχεσαι ὡς τοὺς δέχτηκες, 
θύτης Ἐσὺ μαζί καὶ θῦμα!

Στὴν ὀμορφιά μας τὴν πρωτόπλαστη 
μᾶς ξαναφέρν᾿ ἡ δύναμή σου. 
Στὴν ὀμορφιά μας τὴν πρωτόπλαστη 
καὶ στὶς χαρές τοῦ παραδείσου.

Ἀγγέλων λύρες ἁρμονίζονται 
καὶ χερουβείμ δοξολογοῦνε, 
κι ἀρχάγγελοι ἔσκυψαν, θαυμάζοντας, 
τὴ μυστικὴ ἕνωση νὰ δοῦνε...

Σ᾿ εὐχαριστῶ ποὺ καταδέχτηκες 
στὴ φάτνη τούτη νὰ ξανάρθης. 
Ὦ, μεῖνε χρόνια, χρόνια ἀτέλειωτα 
μέσα μου, ἀφέντης καὶ μονάρχης.