Η Ευρώπη λοιπόν δεν υποφέρει από τον αθεϊσμόν, αλλά από τον πολυθεϊσμόν.
Δεν υποφέρει από την έλλειψιν θεών, αλλ΄ από την πληθώραν θεών. Απολέσασα τον
αληθινόν Θεόν, ηθέλησε να χορτάση την πείναν του Θεού δια της δημιουργίας
ψευδοθεών και ειδώλων. Εδημιούργησεν είδωλα από την επιστήμην και τας θεωρίας
της από την τεχνικήν και τας εφευρέσεις της, από την θρησκείαν και τους
αντιπροσώπους της, από την πολιτικήν και τα κόμματά της, από την μόδαν και τα
μανεκέν της. Εις το κέντρον δε όλων αυτών των ειδώλων και επί του οικουμενικού
θρόνου του εγωϊσμού ετοποθέτησε και εγκαθίδρυσε τον Ευρωπαίον άνθρωπον, τον
Δαλάϊ-Λάμα της Ευρώπης. Εις την ουσίαν του ο
ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι βρυκολακιασμένος φετιχισμός, φετιχισμός κατά την
ευρωπαϊκήν έκδοσιν, δηλαδή με το ευρωπαϊκόν ένδυμα. Το κύριον χαρακτηριστικόν
του Ευρωπαίου ανθρώπου είναι η λαιμαργία του έναντι των πραγμάτων. Η δε
φετιχιστική μεταφυσική του Ευρωπαίου ανθρώπου εκδηλούται εμπράκτως δια της
φετιχιστικής ηθικής. Ο παλαιός ειδωλολατρικός φετιχισμός είχεν ως
χαρακτηριστικόν την ανθρωποφαγίαν. Μήπως η ανθρωποφαγία δεν είναι το
χαρακτηριστικόν και του νέου ευρωπαϊκού φετιχισμού; Με την διαφοράν ότι
πρόκειται περί ανθρωποφαγίας, η οποία φέρει το προσωπείον του πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου