Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Μόνον δια της πνευματικής οργανικής ενότητος με τον Θεάνθρωπον Χριστόν, δύναται ο άνθρωπος να συνεχίση την ζωήν του εις την αιώνιον ζωήν και το είναι του εις το αιώνιον είναι. Ο άνθρωπος της θεανθρωπίνης κουλτούρας και του πολιτισμού δεν είναι ποτέ μόνος, όταν σκέπτεται, με τον Χριστόν και δια του Χριστού, όταν εργάζεται, με τον Χριστόν και δια του Χριστού, όταν αισθάνεται με τον Χριστόν και δια του Χριστού. Με μίαν λέξιν, ούτος ακαταπαύστως ζη εν Χριστώ τω Θεώ και δια του Χριστού. Διότι τι είναι ο άνθρωπος άνευ του Θεού; Εις την αρχήν ημιάνθρωπος, εις το τέλος δε μη άνθρωπος. Μόνον εν τω Θεανθρώπω ευρίσκει ο άνθρωπος το πλήρωμα και την τελείωσιν του είναι του, ευρίσκει το πρωτότυπόν του, το άπειρον και ατελεύτητόν του, την αθανασίαν και την αοωνιότητά του, την απόλυτον αξίαν του. Μόνος ο Κύριος Ιησούς μεταξύ των ανθρώπων και των όντων ανεκήρυξε την ψυχήν του ανθρώπου ως τον ύψιστον θησαυρόν εις όλους τους κόσμους. «Τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; Ή τι δώση άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16, 26).