Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Δεν θεωρούνται εις το σύγχρονον δίκαιον η αμαρτία και το έγκλημα ολονέν και περισσότερον ως αναγκαιότης του κοινωνικού περιβάλλοντος και της φύσεως; Επειδή δεν υπάρχει εις τον άνθρωπον τίποτε το αθάνατον και αιώνιον, όλη η ηθική εν τελευταία αναλύσει συνοψίζεται εις τας ροπάς της φύσεως. Επομένως, ο ουμανιστικός άνθρωπος εξισώθη εις την ηθικήν του με τους προγόνους του, τους πιθήκους και τα ζώα. Εις δε την ζωήν του επεκράτησεν η αρχή: homo homini lupus (ο άνθρωπος δια τον άνθρωπον είναι λύκος). Και είναι αδύνατον να γίνη άλλως, διότι μόνον εις την αίσθησιν της αθανασίας του ανθρώπου δύναται να θεμελιωθή η ηθική, η ανωτέρα και καλυτέρα εκείνης των ζώων. Εάν δεν υπάρχη η αθανασία και η αιώνιος ζωή μέσα εις τον άνθρωπον και πέριξ αυτού, τότε η ηθική των ζώων είναι εντελώς φυσική και λογική δια τον άνθρωπον-ζώον. Τότε «φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» (Α΄ Κορ. 15, 32). Η σχετικοκρατία εις την φιλοσοφίαν της ευρωπαϊκής ουμανιστικής προόδου ήτο αδύνατον να μη καταλήξη εις την σχετικοκρατίαν εν τη ηθική. Η σχετικοκρατία πάλιν είναι ο πατήρ του αναρχισμού και του μηδενισμού. Δι΄ αυτό εις την τελικήν συνέπειάν της όλη η έμπρακτος ηθική του ουμανιστικού ανθρώπου ουδέν άλλο είναι παρά αναρχία και μηδενισμός. Διότι η αναρχία και ο μηδενισμός είναι η αναπόφευκτος και τελική αποκαλυπτική φάσις τηςευρωπαϊκής ουμανιστικής προόδου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου