Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης:

...Ὁ δεύτερος σημαντικὸς λόγος ποὺ καθιστᾶ τὴν κατάσταση πολὺ πιὸ σοβαρά, ἐπικίνδυνη, εἶναι ἡ ἀλλαγὴ πορείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἄνοδος στὸν ἀρχιεπισκοπικὸ θρόνο τοῦ Χριστοδούλου τὸ 1998. Τὰ πράγματα τώρα δυσκολεύουν γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία σοβαρὰ καὶ ἐπικίνδυνα. Μέχρι τοῦ ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἦταν αὐστηρὰ παραδοσιακή, ὀρθόδοξη, ἀντιπαπικὴ καὶ ἀντιοικουμενιστική. Γιὰ νὰ φανεῖ, πῶς ἦταν καὶ πῶς κατήντησε σήμερα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, θὰ παρουσιάσω ἐνδεικτικὰ μερικὰ στοιχεῖα. 



Ὅταν ὁ Ἀθηναγόρας ἀποφάσισε νὰ προτείνει τὴν ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ἀποστολὴ παρατηρητῶν στὴν Β' Βατικάνειο σύνοδο, μετὰ ἀπὸ σχετικὴ πρόσκληση τοῦ Βατικανοῦ, καὶ συνεκάλεσε τὸ 1963 Πανορθόδοξη Σύσκεψη στὴ Ρόδο, δέχθηκε τὴν ἄμεση ἀντίδραση καὶ ἀντίθεση τοῦ τότε ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β' καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἱεραρχίας, θεωρούντων ἀδιανόητη ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν παρουσία παρατηρητῶν, ἀφοῦ ἡ Γραφὴ καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διὰ τῶν κανόνων, ἀπαγορεύουν κάθε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀδίστακτα χαρακτηρίζει τοὺς παπικοὺς ὡς αἱρετικοὺς καὶ διαβεβαιώνει ὅτι ἔχει σύμφωνη τὴ γνώμη τῆς ἱεραρχίας καὶ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπῆρχε σχεδὸν ἱεράρχης, πρὶν ἀπὸ ἐλάχιστες δεκαετίες στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ νὰ διστάζει νὰ χαρακτηρίσει τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση.