Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Η θεανθρωπίνη πρόοδος έχει και το θεανθρώπινον ήθος της: Εν αυτή όλη η ζωή του ανθρώπου καθοδηγείται και ενδυναμούται δια του Θεανθρώπου. Ό,τι είναι του Χριστού, μόνον εκείνο είναι αγαθόν, εκτός Αυτού δεν υπάρχει αληθινόν αγαθόν. Η αθανασία είναι το κύριον ιδίωμα του αγαθού του Χριστού. Δια τούτο, η αθανασία είναι αναγκαία εις το ήθος του ανθρώπου του Χριστού, ως αίσθησις, ως συνείδησις, ως έργον, ως πράξις. Το να αισθάνεται κανείς τον Κύριον Ιησούν ως την ψυχήν της ψυχής του, ως την ζωήν της ζωής του, αποτελεί ακριβώς την αθανασίαν του ανθρώπου, αφού με αυτό εξασφαλίζεται το άπειρον και το ατελεύτητον της σκέψεως, της αισθήσεως, της ζωής. Δια τον αληθινόν χριστιανόν η αθανασία αποτελεί κάτι το φυσικόν και λογικόν, μαζί με αυτήν δε και εν αυτή και το άπειρον και το ατελεύτητον. Το γεγονός αυτό ακριβώς είναι εκείνο, το οποίον εξασφαλίζει την επ΄ άπειρον ηθικήν πρόοδον προς τον Θεόν, ο οποίος είναι η συγκεφαλαίωσις όλων των απεραντοσυνών, όλων των ατελευτήτων και όλων των τελειοτήτων. Ως εκ τούτου, είναι εντελώς φυσική, λογική και δικαιολογημένη η κατηγορική προσταγή της Θεανθρωπίνης προόδου: «έσεσθε ουν ημείς τέλειοι, ώσπερ ο Πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειός εστιν» (Ματθ. 5,48).