Η αγάπη η θεϊκή πληροφορεί και τ΄ άγρια θηρία.

Έλεγε ο γέροντας: «Από τη στιγμή που ο άνθρωπος έρθει στη θέση τού άλλου, όλους μπορεί να τους αγαπήση, και τους ανθρώπους , ακόμη και τα ζώα και τα θηρία. Τα πάντα τα χωράει μέσα του και βγαίνει ο εαυτός του από την αγάπη του. 

Βλέπω ενα θηρίο. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να είμαι κι εγώ ένα θηρίο. Ο Θεός νοικοκύρης είναι και θα μπορούσε να με κάνη θηρίο. Όταν έρθω στη θέση του θηρίου θα τα΄ αγαπήσω θα λυπηθώ ακόμα και τα φίδια. Ε, θα μ΄ άρεσε, εμένα να ήμουν φίδι, νάβγαινα λίγο στη λιακάδα να ζεσταθώ και ναρχόταν ο άλλος να με χτυπούσε , να μούσπαζε το κεφάλι ; 

Η αγάπη η θεϊκή πληροφορεί και τ΄άγρια θηρία. 

Ένα θηρίο μπορεί να διακρίνη έναν άνθρωπο που τ΄ αγαπάει και ένα κυνηγό που θέλει να το σκοτώση. 

Τον άνθρωπο που τ΄αγαπάει θα τον πλησιάση, δεν τον φοβάται. 

Αυτό νόμιζα ότι συμβαίνει στ΄ άλλα άγρια ζώα, εκτός από τα φίδια. Διαπίστωσα όμως κατόπιν ότι και στα φίδια το ίδιο συμβαίνει. 

Ακόμα και στην οχιά που εν σχέσει με τα άλλα φίδια είναι, τρόπον τινά, όπως το κατσίκι με τ΄αρνί.