Tου Κ. Χολέβα.
Κάθε λογικός άνθρωπος με ανθρωπιστικά και δημοκρατικά αισθήματα διαφωνεί με την κατάχρηση βίας που εφαρμόζει η τουρκική αστυνομία κατά διαδηλωτών. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ αφελές και εθνικά επιζήμιο να παίρνουμε το μέρος της μιας ή της άλλης παράταξης ή πολιτικής προσωπικότητας της Τουρκίας. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου είναι νεοοθωμανιστές και μεταξύ άλλων αρνούνται ότι το Καστελόριζο ανήκει στην Ελλάδα. Ομως ο αντίπαλός τους Κιλιτσντάρογλου στηρίζεται στις λόγχες του στρατού και για να σχηματίσει κυβέρνηση θα χρειαστεί τη στήριξη και συμμετοχή των ακραίων εθνικιστών του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (κόμμα Εθνικιστικής Δράσης - ΜΗΡ). Και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα συμφωνούν απολύτως στην επιθετικότητα κατά της Ελλάδας. Ας μην κάνουμε επιλογή νεοσουλτάνων και ας αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Θυμίζω ότι μετά το πραξικόπημα του Εβρέν, στη δεκαετία του 1980, εμφανίστηκε ο Τουργκούτ Οζάλ. Οπως η πλειονότητα των Τούρκων πρωθυπουργών, ήταν και αυτός μηχανικός υδροηλεκτρικών έργων. Αυτό εξηγείται από τη μεγάλη έμφαση που δίνει η Αγκυρα στην εκτροπή του Ευφράτη εις βάρος της Συρίας και στη δημιουργία του μεγαλεπήβολου προγράμματος ηλεκτροδότησης των ΝΑ περιοχών από ποτάμια και φράγματα. Ορισμένοι Ελληνες διανοητές τον θεώρησαν φίλο μας και μάλιστα τον συνόδευαν σε προεκλογικές του εκστρατείες. Απογοητεύθηκαν γρήγορα, όταν ο μακαρίτης διακήρυξε ότι λόγω της δημογραφικής μας γήρανσης οι Τούρκοι συντόμως θα εξαπλωθούν στα νησιά μας. Το αν δολοφονήθηκε ή όχι είναι ένας φάκελος που άνοιξε πολύ προσφάτως.
Μετά άλλοι συνέλληνες ανακάλυψαν πόσο καλή και εκσυγχρονίστρια είναι η Τανσού Τσιλέρ. Μας έλεγαν ότι πρέπει να τη στηρίξουμε μέσω εθνικών υποχωρήσεων, διότι έπειτα από αυτήν έρχεται απειλητικός ο ισλαμισμός. Γρήγορα καταλάβαμε πόσο λάθος έκαναν αυτές οι εκτιμήσεις. Η Τσιλέρ ως πρωθυπουργός προκάλεσε τα Ιμια με την απαράδεκτη, βεβαίως, υποχώρηση της κυβερνήσεως Σημίτη. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκαν οι σχέσεις της με τον υπόκοσμο (υπόθεση Σουσουρλούκ).
Τότε ήλθε η ώρα να θαυμάσουν οι συνήθεις αφελείς Ελληνες τον πρωθυπουργό Μεσούτ Γιλμάζ. Ελπίζω να παραδέχθηκαν το λάθος τους, όταν ο ίδιος ομολόγησε ότι Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα νησιά μας.
Ο Ισμαήλ Τζεμ δεν ζει πλέον, αλλά ως υπουργός Εξωτερικών είχε σαγηνεύσει πολιτικά τον Γ. Παπανδρέου και τον έπεισε να χορέψουν το γνωστό ζεϊμπέκικο των εθνικών υποχωρήσεων. Μαζί του ο τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδας υπέγραψε Πρωτόκολλο για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, το οποίο τηρήθηκε μόνον από την Ελλάδα με φαινόμενα τύπου «συνωστισμού». Αυτό που απέκρυψαν οι τότε χειροκροτητές του ζεϊμπέκικου ήταν το γεγονός ότι ο Τζεμ μετείχε σε τρικομματική κυβέρνηση μαζί με τους ακροδεξιούς Γκρίζους Λύκους!
Το ισλαμοδημοκρατικό ρεύμα ήλθε για λίγο στην εξουσία με τον Νετσμεντίν Ερμπακάν, πολιτικό μέντορα του Ερντογάν, και ανετράπη με «φιλική» υπόδειξη του στρατού. Τώρα το βλέπουμε να κερδίζει τρεις συνεχόμενες εκλογές, χάρη στα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης που δημιούργησε το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. Πάλι βρέθηκαν Ελληνες που τον αποκάλεσαν «αναμορφωτή»! Δεν αποκλείω οι ίδιοι να σπεύσουν τώρα να υποστηρίξουν την ανατροπή του, έπειτα από τις ταραχές στην πλατεία Ταξίμ και σε άλλες τουρκικές πόλεις.
Ανιστόρητη είναι και η εμμονή της Αριστεράς να ανακαλύπτει πόσο φιλικοί είναι οι αριστεροί Τούρκοι. Θυμίζω ότι ο εισβολεύς της Κύπρου το 1974 Μπουλέντ Ετσεβίτ εμφανιζόταν ως αριστερός, ποιητής και φιλέλληνας! Επίσης τους προτείνω να διαβάσουν τον τουρκοκυπριακό Τύπο της 16.11.1983, δηλαδή της επόμενης ημέρας από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ραούφ Ντενκτάς. Οι αριστεροί δημοσιογράφοι δικαιολογούσαν πλήρως τον ακραίο εθνικιστή Ντενκτάς στο όνομα της αρχής των εθνοτήτων του... Λένιν!
Χρήσιμο δίδαγμα: Μπροστά στην Ελλάδα και την Κύπρο οι Τούρκοι ενώνονται και παραμερίζουν τις λοιπές, υπαρκτές και σημαντικές, διαφορές τους!
Κάθε λογικός άνθρωπος με ανθρωπιστικά και δημοκρατικά αισθήματα διαφωνεί με την κατάχρηση βίας που εφαρμόζει η τουρκική αστυνομία κατά διαδηλωτών. Από εκεί και πέρα, όμως, θεωρώ αφελές και εθνικά επιζήμιο να παίρνουμε το μέρος της μιας ή της άλλης παράταξης ή πολιτικής προσωπικότητας της Τουρκίας. Ο Ερντογάν και ο Νταβούτογλου είναι νεοοθωμανιστές και μεταξύ άλλων αρνούνται ότι το Καστελόριζο ανήκει στην Ελλάδα. Ομως ο αντίπαλός τους Κιλιτσντάρογλου στηρίζεται στις λόγχες του στρατού και για να σχηματίσει κυβέρνηση θα χρειαστεί τη στήριξη και συμμετοχή των ακραίων εθνικιστών του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (κόμμα Εθνικιστικής Δράσης - ΜΗΡ). Και τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα συμφωνούν απολύτως στην επιθετικότητα κατά της Ελλάδας. Ας μην κάνουμε επιλογή νεοσουλτάνων και ας αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος.
H συνέχεια, “κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more
Θυμίζω ότι μετά το πραξικόπημα του Εβρέν, στη δεκαετία του 1980, εμφανίστηκε ο Τουργκούτ Οζάλ. Οπως η πλειονότητα των Τούρκων πρωθυπουργών, ήταν και αυτός μηχανικός υδροηλεκτρικών έργων. Αυτό εξηγείται από τη μεγάλη έμφαση που δίνει η Αγκυρα στην εκτροπή του Ευφράτη εις βάρος της Συρίας και στη δημιουργία του μεγαλεπήβολου προγράμματος ηλεκτροδότησης των ΝΑ περιοχών από ποτάμια και φράγματα. Ορισμένοι Ελληνες διανοητές τον θεώρησαν φίλο μας και μάλιστα τον συνόδευαν σε προεκλογικές του εκστρατείες. Απογοητεύθηκαν γρήγορα, όταν ο μακαρίτης διακήρυξε ότι λόγω της δημογραφικής μας γήρανσης οι Τούρκοι συντόμως θα εξαπλωθούν στα νησιά μας. Το αν δολοφονήθηκε ή όχι είναι ένας φάκελος που άνοιξε πολύ προσφάτως.
Μετά άλλοι συνέλληνες ανακάλυψαν πόσο καλή και εκσυγχρονίστρια είναι η Τανσού Τσιλέρ. Μας έλεγαν ότι πρέπει να τη στηρίξουμε μέσω εθνικών υποχωρήσεων, διότι έπειτα από αυτήν έρχεται απειλητικός ο ισλαμισμός. Γρήγορα καταλάβαμε πόσο λάθος έκαναν αυτές οι εκτιμήσεις. Η Τσιλέρ ως πρωθυπουργός προκάλεσε τα Ιμια με την απαράδεκτη, βεβαίως, υποχώρηση της κυβερνήσεως Σημίτη. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκαν οι σχέσεις της με τον υπόκοσμο (υπόθεση Σουσουρλούκ).
Τότε ήλθε η ώρα να θαυμάσουν οι συνήθεις αφελείς Ελληνες τον πρωθυπουργό Μεσούτ Γιλμάζ. Ελπίζω να παραδέχθηκαν το λάθος τους, όταν ο ίδιος ομολόγησε ότι Τούρκοι πράκτορες έκαιγαν τα νησιά μας.
Ο Ισμαήλ Τζεμ δεν ζει πλέον, αλλά ως υπουργός Εξωτερικών είχε σαγηνεύσει πολιτικά τον Γ. Παπανδρέου και τον έπεισε να χορέψουν το γνωστό ζεϊμπέκικο των εθνικών υποχωρήσεων. Μαζί του ο τότε ΥΠΕΞ της Ελλάδας υπέγραψε Πρωτόκολλο για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων Ιστορίας, το οποίο τηρήθηκε μόνον από την Ελλάδα με φαινόμενα τύπου «συνωστισμού». Αυτό που απέκρυψαν οι τότε χειροκροτητές του ζεϊμπέκικου ήταν το γεγονός ότι ο Τζεμ μετείχε σε τρικομματική κυβέρνηση μαζί με τους ακροδεξιούς Γκρίζους Λύκους!
Το ισλαμοδημοκρατικό ρεύμα ήλθε για λίγο στην εξουσία με τον Νετσμεντίν Ερμπακάν, πολιτικό μέντορα του Ερντογάν, και ανετράπη με «φιλική» υπόδειξη του στρατού. Τώρα το βλέπουμε να κερδίζει τρεις συνεχόμενες εκλογές, χάρη στα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης που δημιούργησε το κόμμα ΑΚΡ του Ερντογάν. Πάλι βρέθηκαν Ελληνες που τον αποκάλεσαν «αναμορφωτή»! Δεν αποκλείω οι ίδιοι να σπεύσουν τώρα να υποστηρίξουν την ανατροπή του, έπειτα από τις ταραχές στην πλατεία Ταξίμ και σε άλλες τουρκικές πόλεις.
Ανιστόρητη είναι και η εμμονή της Αριστεράς να ανακαλύπτει πόσο φιλικοί είναι οι αριστεροί Τούρκοι. Θυμίζω ότι ο εισβολεύς της Κύπρου το 1974 Μπουλέντ Ετσεβίτ εμφανιζόταν ως αριστερός, ποιητής και φιλέλληνας! Επίσης τους προτείνω να διαβάσουν τον τουρκοκυπριακό Τύπο της 16.11.1983, δηλαδή της επόμενης ημέρας από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ραούφ Ντενκτάς. Οι αριστεροί δημοσιογράφοι δικαιολογούσαν πλήρως τον ακραίο εθνικιστή Ντενκτάς στο όνομα της αρχής των εθνοτήτων του... Λένιν!
Χρήσιμο δίδαγμα: Μπροστά στην Ελλάδα και την Κύπρο οι Τούρκοι ενώνονται και παραμερίζουν τις λοιπές, υπαρκτές και σημαντικές, διαφορές τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου