Οι «50 ομιλίες» του Αββά Μακαρίου του Αιγυπτίου.

Μελέτημα  22^ον.

1. Εκείνοι, που αξιώθηκαν να γίνουν τέκνα Θεού και έχουν τον Χριστό μέσα τους, περιθάλπονται στα βάθη της καρδιάς τους από τη Θεία Χάρη. Συμβαίνει δηλαδή καμμιά φορά οι άνθρωποι αυτοί, σαν να βρίσκονται σε βασιλικό δείπνο, να ευφραίνονται και να χαίρονται με κάποια ανέκφραστη και ανείπωτη αγαλλίαση. Και άλλοτε, σαν νεόνυμφοι να νοιώθουν πνευματική ηδονή, ενώ άλλοτε σαν ασώματοι άγγελοι να αισθάνονται τόση ελαφρότητα στο σώμα τους, ώστε να νομίζουν ότι δεν έχουν σώμα. Και άλλοτε πάλι, το Πνεύμα άναψε μέσα τους τόση αγάπη, ενωμένη μ΄ ανείπωτη ηδονή, ώστε αν ήταν δυνατόν κάθε άνθρωπο να τον αγκαλιάσουν, χωρίς να ξεχωρίζουν τον εαυτό τους, ώστε να νομίζουν ότι κανένας δεν είναι παρακάτω απ΄ αυτούς, αλλά ότι είναι τελευταίοι απ΄ όλους. Πότε τους κυκλώνει μεγάλη γαλήνη και ησυχία και τους αγκαλιάζει η ειρήνη και τους κυριεύει μια θαυμαστή πνευματική ηδονή. Και πότε γεμίζουν σύνεση και Θεία σοφία και ανεξιχνίαστη πνευματική γνώση. Και γενικά δέχονται τόση σοφία από τη Χάρη του Χριστού, όπου δεν μπορεί καμμιά γλώσσα να διηγηθεί!                                                                                                                           2. Τα παραπάνω ενεργήματα του Πνεύματος ανήκουν σε μεγάλα μέτρα που πλησιάζουν την τελειότητα. Όταν φθάσει κανείς στην πνευματική τελειότητα, αφού καθαρθεί πλήρως απ΄ όλα τα πάθη και ενωθεί με το Παράκλητο Πνεύμα, τότε γίνεται όλος φως, όλος πνεύμα, όλος χαρά, όλος ανάπαυση, όλος αγαλλίαση, όλος αγάπη, όλος ευσπλαγχνία, όλος αγαθότητα και καλωσύνη. Αυτοί λοιπόν, που ενώθηκαν εξ ολοκλήρου με το Πνεύμα του Θεού, έχουν εξομοιωθεί με τον Χριστόν! Γιατί, αφού έγιναν άμεμπτοι και καθαροί στην καρδιά από το Άγιο Πνεύμα, είναι αδύνατο να παρουσιάσουν καρπούς κακίας, αλλά πάντοτε καρπούς Πνεύματος. Αυτή είναι η προκοπή της πνευματικής τελειότητος, που δίνει ο Δεσπότης Χριστός.                                                                                                           
3. Συμβαίνει δηλαδή μόλις κανείς γονατίσει στην προσευχή να γεμίζει η καρδιά του από Θεία ενέργεια και η ψυχή του να χαίρεται μαζί με τον Κύριο, σαν νύμφη με τον νυμφίο. Ο προφήτης Ησαΐας λέει: «Όπως χαίρεται ο νυμφίος με τη νύμφη, έτσι θα χαρεί ο Κύριος μαζί σου». Και από την προσευχή συμβαίνει εκείνη την ώρα στον άνθρωπο να φεύγει και η ψυχή μαζί με την προσευχή (=έκσταση).