Μελέτημα 10ον.
1. Νομίζω ότι, όταν ο διάβολος είδε την προπτωτική δόξα του Αδάμ να λάμπει εξ ίσου στο πρόσωπο του Μωϋσή, θα πληγώθηκε πολύ, βλέποντας σ΄ αυτό την απόδειξη για την κατάργηση της βασιλείας του. «Ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωϋσή, ακόμη και σ΄ αυτούς, που δεν αμάρτησαν», γράφει ο Απόστολος. Γιατί μου φαίνεται ότι το λαμπρό πρόσωπο του Μωϋσή ήταν τύπος και υπόδειγμα του πρώτου ανθρώπου, που έπλασε ο Θεός. Αυτή λοιπόν τη λαμπρότητα τη φορούν από τώρα οι αληθινοί Χριστιανοί. Οπότε καταργείται μέσα τους ο θάνατος, δηλ. τα πάθη ατιμίας, επειδή καθίστανται ανενέργητα, καθώς οι ψυχές τους ελλάμπονται (=φωτίζονται) από τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος μ΄ αίσθηση και πληρότητα. Κατά δε την ανάσταση θα καταργηθεί τελείως ο θάνατος!!!
2. Ο διάβολος εξαπάτησε τον Αδάμ με τη γυναίκα, δηλ. με κάτι όμοιό του, και του αφαίρεσε τη λαμπρότητα με την οποία τον είχε ντύσει ο Θεός. Κι΄ έτσι βρέθηκε γυμνός και είδε την ασχημοσύνη του, την οποία προτύτερα δεν έβλεπε, επειδή δεν είχε το φρόνημα να εντρυφά στα ουράνια κάλλη. Γιατί μετά την παράβαση τα νοήματά του έγιναν γήϊνα και χαμηλά… Γι΄ αυτό και του κλείστηκε ο Παράδεισος. Είναι κάτι που συμβαίνει σε κάθε ψυχή. Τι; Γύρω από την καρδιά απλώνεται το κάλυμμα του σκότους-το κοσμικό πνεύμα- που δεν αφήνει ούτε το νου να πλησιάσει το Θεό, ούτε την ψυχή να προσευχηθεί ή να πιστέψει ή ν΄ αγαπήσει τον Κύριο, όπως πρέπει. Έτσι η πείρα, μας δίδαξε ότι, όπου υπάρχει επίμονη προσευχή, εκεί υπάρχει και ορμητική επίθεση των οργάνων του σκότους.
3. Ραβδί παιδαγωγικό είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου σ΄ εκείνους που είναι πνευματικά νήπια. Σ΄ αυτούς προξενεί μεγάλη δόξα και περισσότερη τιμή με τις θλίψεις και τους πειρασμούς. Απ΄ αυτά δηλαδή αποκτούν αυτοί και την τελειότητα. Στον εαυτό του όμως ετοιμάζει περισσότερη και σκληρότερη κόλαση. Μέσω του διαβόλου οικονομείται ένα πολύ μεγάλο Θείο σχέδιο και όπως είπε κάποιος, το κακό συνεργεί στο αγαθό, με όχι βέβαια καλή προαίρεση. «Σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν στο αγαθό», λέει και ο Απόστολος.
4. Επειδή και ο διάβολος είναι δούλος και κτίσμα του Θεού, δεν πειράζει κατά την κρίση του, ούτε επιφέρει θλίψεις όσο θέλει, αλλ΄ όσο του επιτρέψει ο Θεός να παραχωρήσει. Γιατί ο Κύριος γνωρίζει τις δυνάμεις του καθένα μας και ανάλογα παραχωρεί τη δοκιμασία. Τούτο μας βεβαιώνει και ο Απόστολος, λέγοντας: «Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του και δεν θ΄ αφήσει να δοκινάσετε πειρασμό, που να ξεπερνάει τις δυνάμεις σας, αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον υπομείνετε».
1. Νομίζω ότι, όταν ο διάβολος είδε την προπτωτική δόξα του Αδάμ να λάμπει εξ ίσου στο πρόσωπο του Μωϋσή, θα πληγώθηκε πολύ, βλέποντας σ΄ αυτό την απόδειξη για την κατάργηση της βασιλείας του. «Ο θάνατος βασίλεψε από τον Αδάμ μέχρι τον Μωϋσή, ακόμη και σ΄ αυτούς, που δεν αμάρτησαν», γράφει ο Απόστολος. Γιατί μου φαίνεται ότι το λαμπρό πρόσωπο του Μωϋσή ήταν τύπος και υπόδειγμα του πρώτου ανθρώπου, που έπλασε ο Θεός. Αυτή λοιπόν τη λαμπρότητα τη φορούν από τώρα οι αληθινοί Χριστιανοί. Οπότε καταργείται μέσα τους ο θάνατος, δηλ. τα πάθη ατιμίας, επειδή καθίστανται ανενέργητα, καθώς οι ψυχές τους ελλάμπονται (=φωτίζονται) από τη λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος μ΄ αίσθηση και πληρότητα. Κατά δε την ανάσταση θα καταργηθεί τελείως ο θάνατος!!!
2. Ο διάβολος εξαπάτησε τον Αδάμ με τη γυναίκα, δηλ. με κάτι όμοιό του, και του αφαίρεσε τη λαμπρότητα με την οποία τον είχε ντύσει ο Θεός. Κι΄ έτσι βρέθηκε γυμνός και είδε την ασχημοσύνη του, την οποία προτύτερα δεν έβλεπε, επειδή δεν είχε το φρόνημα να εντρυφά στα ουράνια κάλλη. Γιατί μετά την παράβαση τα νοήματά του έγιναν γήϊνα και χαμηλά… Γι΄ αυτό και του κλείστηκε ο Παράδεισος. Είναι κάτι που συμβαίνει σε κάθε ψυχή. Τι; Γύρω από την καρδιά απλώνεται το κάλυμμα του σκότους-το κοσμικό πνεύμα- που δεν αφήνει ούτε το νου να πλησιάσει το Θεό, ούτε την ψυχή να προσευχηθεί ή να πιστέψει ή ν΄ αγαπήσει τον Κύριο, όπως πρέπει. Έτσι η πείρα, μας δίδαξε ότι, όπου υπάρχει επίμονη προσευχή, εκεί υπάρχει και ορμητική επίθεση των οργάνων του σκότους.
3. Ραβδί παιδαγωγικό είναι ο άρχοντας του κόσμου τούτου σ΄ εκείνους που είναι πνευματικά νήπια. Σ΄ αυτούς προξενεί μεγάλη δόξα και περισσότερη τιμή με τις θλίψεις και τους πειρασμούς. Απ΄ αυτά δηλαδή αποκτούν αυτοί και την τελειότητα. Στον εαυτό του όμως ετοιμάζει περισσότερη και σκληρότερη κόλαση. Μέσω του διαβόλου οικονομείται ένα πολύ μεγάλο Θείο σχέδιο και όπως είπε κάποιος, το κακό συνεργεί στο αγαθό, με όχι βέβαια καλή προαίρεση. «Σ΄ αυτούς που αγαπούν το Θεό, όλα συνεργούν στο αγαθό», λέει και ο Απόστολος.
4. Επειδή και ο διάβολος είναι δούλος και κτίσμα του Θεού, δεν πειράζει κατά την κρίση του, ούτε επιφέρει θλίψεις όσο θέλει, αλλ΄ όσο του επιτρέψει ο Θεός να παραχωρήσει. Γιατί ο Κύριος γνωρίζει τις δυνάμεις του καθένα μας και ανάλογα παραχωρεί τη δοκιμασία. Τούτο μας βεβαιώνει και ο Απόστολος, λέγοντας: «Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του και δεν θ΄ αφήσει να δοκινάσετε πειρασμό, που να ξεπερνάει τις δυνάμεις σας, αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον υπομείνετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου