Διαβάζω :

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τήν Κυριακή 14 Ἀπριλίου στόν Ἱ. Ναό Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος τῆς Ὀρθ. Ἀδελφότητος "Χριστιανική Ἐλπίς",στό Φίλυρο Θεσ/νίκης, θά τελεσθεῖ ἀρχιερατική θεία Λειτουργία χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, καί στή συνέχεια  τό ἐτήσιο Μνημόσυνο τοῦ αειμνήστου καθηγητού του ΑΠΘ  ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΣΑΚΚΟΥ.

Μνημόσυνο την Κυριακή;

Άγιος Αθανάσιος (ο Πάριος) : 

Απεφάσισαν τας τοιαύτας αγρυπνίας και μνημόσυνα επιτελείν τας Κυριακάς και τας μεγάλας εορτάς. Και λοιπόν ούτω έκριναν και ούτως εποίησαν· ήτοι έψαλλον μετά την αγρυπνίαν και τα νεκρικά μνημόσυνα. Απολύσεως γαρ γενομένης του όρθρου, παρευθύς «ευλογητού» γενομένου παρά του εφημερίου, των δε λοιπών ιερέων βαλόντων επιτραχήλια, έψαλλον μετά κηροδοσίας την συνήθη νεκρώσιμον ακολουθίαν, ήτις μέχρι τότε ουκ εγένετο, ουδέ ηκούετο εις όλον σχεδόν το Άγιον Όρος. Οι λογάδες και σπουδαίοι οι εν όλω τω Όρει ευρισκόμενοι και πάντες ομού οι πνευματικοί ταύτην την πράξιν κρίναντες, απεφάσισαν ότι εστί μία ανήκουστος του Όρους καινοτομία και ότι υπάρχει η τοιαύτη, μία παράβασις της αρχαίας εκκλησιαστικής παραδόσεως. 

Άγ. Νικόδημος προς τους αντικολλυβάδες μοναχούς του Αγίου Όρους: 

Ει γαρ και ουκ ήθελον παντελώς ειπείν, ουδέ γράψαι εις χάρτην ταύτα, δια το αιδέσιμον του μοναχικού και ασκητικού τάγματος, αλλ΄ αναγκάζομαι, ίνα γράψω ολίγα τινά, ένεκεν αληθείας και δικαιοσύνης. Δεύτερον αίτιον ταύτης (Ομολογίας) εστάθη, το μίσος οπού τρέφουν εις την καρδίαν τους οι κατήγοροι ημών, και πάντων των αδελφών οπού φυλάττουν την εν Σαββάτω περί των μνημοσύνων της Εκκλησίας Παράδοσιν· και ακολούθως η εκκρίζωσις του τοιούτου μίσους, ήτις ελπίζεται να γένη, συνεργούσης της θείας Χάριτος, δια της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης. Κάμνομεν τέλος της Ομολογίας και Απολογίας ημών ταύτης, και λέγομεν τούτο το σύντομον μεν, αλλά γενναίον και αληθέστατον: Αδελφοί και πατέρες, εάν δεν εκριζώσετε το μίσος από την καρδίαν σας, και δεν εμφυτεύσετε την αγάπην, και εάν δεν παύσετε από τας κατά των αδελφών σας δυσφημίας, να ηξεύρετε—και σύγγνωτε ημίν δια την τόλμην—ότι ματαίως κατοικείτε εις τα όρη και τα βουνά· μάταιοι είναι όλοι οι ασκητικοί σας αγώνες και κόποι και ιδρώτες· να ειπούμεν και μεγαλύτερον: μαρτύριον αισθητόν, εάν υπομείνητε δια τον Χριστόν, έχετε δε μίσος και δεν αγαπάτε τους αδελφούς σας, μάταιον είναι το τοιούτον μαρτύριόν σας.

Το αποτέλεσμα της προδοσίας της Πίστης μας από Αγιορείτες και Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας :