Ο "Ορθόδοξος Τύπος" για τον κοιμηθέντα Μητροπολίτη Νικόδημο :

 …..Παρὰ ταῦτα ὁ «Ο.Τ.» συνέχισε νὰ στηρίζη τὸν Μητροπολίτη Νικόδημο καὶ ἐπὶ μία τριετία — ἀπὸ τὶς 6 Ἰανουαρίου τοῦ 1995 ἕως τὶς 30 Ὀκτωβρίου τοῦ 1998 — τοῦ παραχωρεῖ τὴν πρώτη σελίδα κάθε τεύχους τῆς ἐφημερίδος, γιὰ νὰ ὑποστηρίζη τὴν ὑπόθεσή του. Ὅταν ἡ ἀρθρογραφία του ξεπέρασε σὲ ὕφος κάποια ὅρια, πληροφορήθηκε ὅτι δὲν θὰ ἐξακολουθήση πλέον ἡ δημοσίευσις ἄρθρων του καὶ ἀπὸ τότε ἔπαυσε καὶ τὴν «καλημέρα» στὸν π. Μᾶρκον, σὰν νὰ ἦταν ἕνα τίποτα ἡ προηγηθεῖσα συμπαράσταση τοῦ «Ο.Τ.». Εἶναι αὐτὸ χριστιανικό;  Ἡ στάση αὐτὴ συνεχίσθηκε καὶ μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ π. Μάρκου. Οὔτε στὴν κηδεία του ἦλθε, οὔτε σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μνημόσυνά του. Σεβασμιώτατε, ὁ π. Μᾶρκος καὶ ὁ «Ο.Τ.» καὶ πάλι δὲν ἀνταπέδωσαν ἀναλόγως τῆς συμπεριφορᾶς αὐτῆς, ἀλλὰ συνεχίσαμε νὰ στιγματίζουμε τὴν ἀδικία τοῦ ἐγκληματικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πραξικοπήματος, ποὺ ἐκθρόνισε ἀθέσμως, παρὰ τοὺς Ἱ. Κανόνες, 12 Μητροπολίτες, γιʼ αὐτὸ θεωροῦμε ἐντελῶς ἄδικη τὴν παρέμβαση καὶ τὸν σχολιασμό σας στὸ ἐπικήδειο δημοσίευμά μας γιὰ τὸν Μητροπολίτη Νικόδημο. Σὺν τοῖς ἄλλοις, δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὸ γεγονὸς

ὅτι ὁ Μητροπολίτης Νικόδημος ὡς Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Μεγαρίδος ἔγινε ὁ αἴτιος τοῦ Σχίσματος τοῦ Κυπριανοῦ, λόγῳ ἐπιμόνων παρεμβάσεών του στὴν Ἱ. Μονὴ τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ καὶ διαχειριστικῶν διεκδικήσεών του, τὰ ὁποῖα καὶ ἐξώθησαν τὸν Κυπριανὸ νὰ γίνη Παλαιοημερολογίτης, ἐνῶ κατὰ τὴν μαρτυρία ἑνὸς ἁγιασμένου κληρικοῦ, τοῦ παπᾶ–Δημήτρη Γκαγκαστάθη, ὁ Κυπριανὸς πρὶν ἀποσχισθῆ, εἶχε σπάνια εὐλάβεια καὶ εὐσέβεια. Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι δὲν εἶναι πάντοτε οἱ ἀδικίες, ποὺ ὑφιστάμεθα μαρτυρικὸ στέφανο, ἀλλὰ ἐνίοτε καὶ καθαρισμὸς καὶ ἀπόσβεσις ἄλλων μας πταισμάτων, κατὰ τὸ Πατερικόν, «ἐν ἄλλοις πταίομεν καὶ ἐν ἄλλοις παιδευόμεθα»!


Ο Μητρ. Φλωρίνης  Αυγουστίνος Καντιώτης το 1973:

Ο νεαρός Μητροπολίτης Αττικής (Νικόδημος) ομιλεί και περί του Αγίου Πνεύματος και μάλιστα με γλώσσαν ανάρμοστον λέγει, ότι το Άγιον Πνεύμα θα εκδιώξη τα παγανά (τους καλικαντζάρους). Αλλ΄ οι καλικάντζαροι εμφιλοχωρούν εις τας λόχμας της δειλίας, του καιροσκοπισμού, της προσωπολατρείας, της φατρίας. Δεν εμφιλοχωρούν εκεί όπου Ιεράρχαι είνε έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα χάριν των ιδεών. Οι Ιεράρχαι ούτοι ηγωνίσθησαν και αγωνίζονται και ο αριθμός αυτών διαρκώς αυξάνει και οι καλικάντζαροι αργά ή γρήγορα θα εκδιωχθούν και θα αποσυρθούν κατησχυμμένοι εις τας φωλεάς των…