Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Το Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου ορίζει ως κύριον έργον και σκοπόν της ζωής μας να φρονούμεν «ο και εν Χριστώ Ιησού» (πρβλ. Φιλ. 2, 5), «τα άνω» (Κολ. 3, 2), τα εν τω Αναστάντι και Αναληφθέντι Θεανθρώπω υπάρχοντα. Και τι είναι αυτά; Όλα εκείνα τα οποία είναι Αυτός, ως η Αιώνιος Αλήθεια και τα οποία περιέχει ως ο Θεός Λόγος: Όλα τα θεία ιδιώματα, δυνάμεις, ενέργειαι, αξίαι και τελειότητες. Αλλ΄ επίσης και όλα εκείνα τα οποία Αυτός έχει και περιέχει ως σαρκωθείς άνθρωπος-Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός: Όλα τα ανθρώπινά Του ιδιώματα, σκέψεις, αισθήματα, άθλους, βιώματα και έργα, τουτέστιν όλη η ζωή Του από την Γέννησίν Του μέχρι την Ανάληψιν, από την Ανάληψιν έως την Δευτέραν Παρουσίαν και από την Δευτέραν Παρουσίαν εις όλην την θείαν αιωνιότητα. Το να «φρονούμεν» περί όλων αυτών των πραγμάτων αυτό είναι το πρώτον μας χριστιανικόν χρέος και δη νυχθήμερον χρέος… Αλλέως, εάν ο άνθρωπος, φρονών περί της Αληθείας και της πλάνης, της ζωής και του θανάτου, του καλού και του κακού, της δικαιοσύνης και της αδικίας, του Παραδείσου και της Κολάσεως, περί του Θεού και του διαβόλου, δεν φρονή περί όλων αυτών «εν Χριστώ Ιησού», δηλαδή, εάν η σκέψις του περί όλων τούτων δεν μεταμορφωθή και εξελιχθή εις χριστοφρόνημα και χριστοσκέψιν, τότε αυτή, κατ΄ ανάγκην, θα μεταβληθή εις ανόητον και αυτοκτονικόν μαρτύριον. Επίσης εάν δεν γρονή και δεν σκέπτεται εν Χριστώ και δια του Χριστού περί της κοινωνίας, του ατόμου, της οικογενείας, του έθνους, της ανθρωπότητος ποτέ δεν θα εύρη το πραγματικόν νόημά των, ούτε θα λύση ορθώς κανένα από τα προβλήματά των.