Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Εν  τη  θεία  Ευχαριστία  όλη  η  Εκκλησία.

Η λειτουργική αυτή και ευχαριστιακή «ανάμνησις» μας υπενθυμίζει όλον το Θεανθρώπινον έργον της σωτηρίας του κόσμου το τελεσθέν υπό του Κυρίου Ιησού. Κατά τον θεόπνευστον λόγον του αγίου Δαμασκηνού: «η τελετή των αγίων μυστηρίων πάσαν πληροί την πνευματικήν και υπερφυή οικονομίαν της του Θεού Λόγου σαρκώσεως» (Ι. Δαμασκηνού, PG, 95, c. 408).                                                                                                                   
Αυτή η αγιοευχαριστιακή «ανάμνησις» είναι, εις την πραγματικότητα, ιερά και μυστηριακή παράδοσις εις ημάς αυτού του Κυρίου Ιησού εν όλη τη πληρότητι της Θεανθρωπότητός Του. Διότι ουδέν άλλο της Καινής Διαθήκης μας δίδει τόσον καθολικώς τον Κύριον Ιησούν όσον η θεία Ευχαριστία και η θεία Κοινωνία. αυτή μας Τον δίδει ολόκληρον, τον Αιώνιον, ζώντα και ζωοποιούντα τα πάντα και δη πάντοτε τον αυτόν, διότι «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8). Δια της θείας Κοινωνίας βιούμεν όλον το Θεανθρώπινον έργον της σωτηρίας ως ιδικόν μας, πρωτίστως δε τον πανσωστικόν θάνατόν Του και την Ανάστασίν Του. Διότι αυτά μας εισάγουν εις αυτήν την καρδίαν και εις την ιδίαν την αιωνιότητα της θεανθρωπίνης σωτηρίας. Δι΄ αυτό ευαγγελίζεται ο άγιος Απόστολος «οσάκις γαρ αν εσθίητε τον άρτον τούτον, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, άχρις ου αν έλθη» (Α΄ Κορ.  11, 26).