Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς)

Όποιος έχει τον Χριστόν, έχει όλα τα αναγκαία εις το ανθρώπινον είναι, όχι μόνον δι΄ αυτήν την πρόσκαιρον, αλλά και δια την άπειρον, την αιώνιον ζωήν. Τον άνθρωπον του Χριστού ουδείς άνεμος ανθρωπίνης διδασκαλίας δύναται να σαλεύση, ακόμη δε ολιγώτερον να τον πάρη και παραπλανήση. Χωρίς την πίστιν εις τον Χριστόν και χωρίς την στερέωσιν εις την Αλήθειαν του Χριστού, όντως είναι ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος, κάλαμος κλυδωνιζόμενος και περιφερόμενος από κάθε άνεμον ανθρωπίνης ψευδοδιδασκαλίας (πρβλ. Εφ. 4,14). Δια τούτο αλαθήτως ο Απόστολος συμβουλεύει και εντέλλεται εις τους χριστιανούς: «διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε, καλόν γαρ χάριτι βεβαιούσθαι την καρδίαν» (Εβρ. 13,9). Οι άνθρωποι απατούν τον εαυτόν τους με τας ποικίλας διδασκαλίας των τας περισσοτέρας φοράς ακουσίως παρά εκουσίως. Απατώνται δε λόγω της αμαρτίας, η οποία έχει γίνει μέσα τους, δια μέσου της συνηθείας, σκεπτομένη δύναμις και τόσον φυσική και οικεία εις τον άνθρωπον, ώστε να μη ημπορούν οι άνθρωποι ούτε να καταλάβουν καν πόσον η αμαρτία τους επηρεάζει και τους καθοδηγεί εις τας σκέψεις και διδασκαλίας των. Ο δε οδηγών αυτούς δια της αμαρτίας είναι ο όπισθεν αυτής κρυπτόμενος δημιουργός της, η κυρία λογική της αμαρτίας, δηλαδή ο διάβολος. Διότι αυτός με πολυαρίθμους και πολυμηχάνους και λεπτοτάτους τρόπους υποβάλλει υπούλως τα ψεύδη του εις τας ανθρωπίνας επιστήμας και διδασκαλίας, αι οποίαι εν συνεχεία απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον μόνον αληθινόν Θεόν. Επί πλέον αυτός εισάγει εις αυτάς, τας ανθρωπίνας επιστήμας, μέσω της λογικής της αμαρτίας, ολόκληρον την πανουργίαν του, σκανδαλίζων εντέχνως και απατών τους ανθρώπους, ώστε αυτοί εν τη αυταπάτη των, να αρνούνται τον Θεόν ή να μη Τον θέλουν ή να μη βλέπουν Αυτόν και να χωρίζωνται απ΄ Αυτόν.