Πηγή : http://orthodoxihomologia.blogspot.ca/2013/02/o_15.html
Τούτα τα χωρία του Αποστόλου, μας δίδουν ανάγλυφα την εικόνα της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας. Κατάτμησις και όχι απλώς τμήσις. Ήτοι κομμάτιασμα εις πολλά μέρη και όχι διαίρεσις. Πως αγαπητοί μου φθάσαμε εις αυτό το σημείον; Ατενίζοντας κανείς το εκκλησιαστικό πεδίο στην ορατή του πραγματικότητα διακατέχεται από ανάμεικτα συναισθήματα πόνου, απορίας και απεριγράπτου λύπης. Από πού λοιπόν κανείς θα μπορούσε να ξετυλίξει τούτο το νήμα δια να ευρεθεί επιτέλους η άκρη του;
Ας κάνουμε όμως μια στοιχειώδη αναφορά να ειδούμε την έκτασί του, ξεκινώντας από το λεγόμενο νέο ημερολόγιο. Εξτρεμιστικά θα ελέγαμε στέκονται οι Οικουμενισταί που ζουν και διδάσκουν «γυμνή τη κεφαλή» την αίρεσι του Οικουμενισμού. Ακολουθούν οι νεοημερολογίται εκείνοι οι οποίοι δεν συμφωνούν με τους προηγουμένους αλλά τους ακολουθούν κατά πόδας χωρίς κανένα έλεγχο συνειδήσεως αν και οι κανόνες και η πράξι της Εκκλησίας διδάσκει το αντίθετο· με την δικαιολογία ότι κοινωνούσαν με την αίρεσι ο όσιος Παϊσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος κ.ά. ή διότι εξέρχεται το Άγιον Φως εκ του Παναγίου Τάφου ακόμη. Άλλη μερίδα έχουν κρίσι συνειδήσεως ομιλούν, γράφουν, διαμαρτύρονται αλλά δεν διακόπτουν το μνημόσυνο ακολουθώντας τους προηγουμένους. Έτερη μερίδα διακόπτει μεν το μνημόσυνο μη θεωρώντας όμως το ημερολογιακό ως αποχρών λόγο ο οποίος θίγει την εορτολογική ενότητα αλλά και σε τελική ανάλυσι αποτελεί κανονικό πταίσμα καταστρατηγώντας την τάξι της Εκκλησίας μας. Σημειωτέον εδώ ότι οικουμενισταί και οι ακόλουθοί τους, είτε εν γνώσει είτε ανεπίγνωστα, ομιλούν για εκτός Εκκλησίας όσων διακόπτουν το μνημόσυνο των κακοδοξούντων κληρικών· και ο απλός λαός αυτό το δέχεται και ακολουθεί τους ηγήτορας εις τον μακάβριο χορό τους παρασυρόμενος δυστυχώς.
Οι Γ.Ο.Χ. από την άλλη όχθη του ιδίου ποταμού διακόπτουν μεν το μνημόσυνο αλλά ομιλούν για άκυρα ή εάν θέλετε όπως αναφέρεται για άδεκτα μυστήρια· ήτοι τα Μυστήρια του νέου ημερολογίου δεν γίνονται δεκτά και ως εκ τούτου αυτοί αποτελούν συνέχεια της Εκκλησίας αυτόχρημα χωρίς να προηγηθεί απόφασις συνόδου (και μάλιστα κάποιοι αναβαπτίζουν όσους πάσχει το Μυστήριο ως προς τας τρεις καταδύσεις αντί να θεραπεύσουν μόνον το πάσχον μέρος). Είναι το λεγόμενο Ματθαιϊκό φρόνημα η κύρια αιτία της κατατμήσεως των Γ.Ο.Χ. Και έτσι έχουμε στην πράξι πέντε αν μη και περισσότερες διαφορετικές συνέχειες της ιδίας εκπεσούσης Εκκλησίας, κατ’ αυτούς, με πέντε Αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος με τους πρωτοσυγκέλλους τους ο καθ’ ένας. «Και διηγώντας τα να κλαις». Άλλοι δεν ομιλούν για άκυρα Μυστήρια αλλ’ ούτε στην θεωρία ομιλούν για συνέχεια της εκπεσούσης νεοημερολογιτικής εκκλησίας αλλά στην πράξι αποτελούν Εκκλησία έχοντας χειροτονήσει Επισκόπους κατά τόπους με την δικαιολογία ότι υπάρχει ποίμνιο που κατοχυρώνει την όλως αυτών αντικανονική ενέργεια, δια να διασωθεί η πίστις… Άλλοι τεμαχίζουν την Εκκλησία του Χριστού γιατί δέχονται ή δεν δέχονται την απεικόνισι της Αγίας Τριάδος ως Παλαιών των ημερών, για προαιώνιο Εκκλησία και ούτω καθ’ εξής.
Και σας ερωτώ αγαπητοί μου υπάρχει κατάτμησις ή όχι; Υπάρχει πολυφωνία ή όχι; «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη η εν υμίν σχίσματα…» (Α’ Κορ. α:10),
Πώς να μην οδύρεται κανείς με την εικόνα που παρουσιάζει η Εκκλησία μας ίνα μη είπω ότι ματώνει η καρδία όσων παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξι. Παρά ταύτα· μολονότι υφίσταται αυτή η κατάστασι σύγχυσις με την πληθωρική κατάθεσι των απόψεων δεν πρέπει να λησμονούμε πως είμαστε εν Χριστώ αδελφοί. Δεν πρέπει να εισέλθει το μίσος, η εμπάθεια, η μισαλλοδοξία. Άλλωστε, ποιος άραγε θα φέρει αντίρρησι εις αυτό, είναι σφοδρά επιθυμία των εχθρών μας να διατηρούν την κατάστασι αυτή σταθερά ακριβώς για να έχουν τα ως άνω αποτελέσματα. Δεν πρέπει να ενδόσουμε, παν τουναντίον, πρέπει να πρυτανεύσει η Αγάπη εις πείσμα των καιρών και των σκοτεινών προσώπων που κρύβονται πίσω αυτών.
«… ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και τη αυτή γνώμη» (Α΄ Κορ. α: 10).
Ζητεί ο Απόστολος να είμαστε κατηρτισμένοι με τον ίδιον νουν και την ιδίαν γνώμη. Αυτό τώρα φαντάζει πως πολύ δύσκολα πραγματώνεται. Ωστόσο τα ανθρωπίνως αδύνατα δυνατά παρά τω Θεώ εστίν. Εκείνο που σε εμάς απομένει είναι η θερμή προσευχή εν μετανοία απ΄ όλους μας δια να δοθεί από τον Κύριον η έκβασις. Το οποίον και σφοδρώς ευχώμεθα δια να λείψουν και η κατάτμησις και η πολυφωνία.
«εδηλώθη γαρ μοι περί υμών, αδελφοί μου υπό της Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισί. λέγω δε τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει· εγώ μεν ειμί Παύλου, εγώ δε Απολλώ εγώ δε Κηφά, εγώ δε Χριστού» (Α΄ Κορ. α: 11-12).
Τούτα τα χωρία του Αποστόλου, μας δίδουν ανάγλυφα την εικόνα της σημερινής ζοφερής πραγματικότητας. Κατάτμησις και όχι απλώς τμήσις. Ήτοι κομμάτιασμα εις πολλά μέρη και όχι διαίρεσις. Πως αγαπητοί μου φθάσαμε εις αυτό το σημείον; Ατενίζοντας κανείς το εκκλησιαστικό πεδίο στην ορατή του πραγματικότητα διακατέχεται από ανάμεικτα συναισθήματα πόνου, απορίας και απεριγράπτου λύπης. Από πού λοιπόν κανείς θα μπορούσε να ξετυλίξει τούτο το νήμα δια να ευρεθεί επιτέλους η άκρη του;
Ας κάνουμε όμως μια στοιχειώδη αναφορά να ειδούμε την έκτασί του, ξεκινώντας από το λεγόμενο νέο ημερολόγιο. Εξτρεμιστικά θα ελέγαμε στέκονται οι Οικουμενισταί που ζουν και διδάσκουν «γυμνή τη κεφαλή» την αίρεσι του Οικουμενισμού. Ακολουθούν οι νεοημερολογίται εκείνοι οι οποίοι δεν συμφωνούν με τους προηγουμένους αλλά τους ακολουθούν κατά πόδας χωρίς κανένα έλεγχο συνειδήσεως αν και οι κανόνες και η πράξι της Εκκλησίας διδάσκει το αντίθετο· με την δικαιολογία ότι κοινωνούσαν με την αίρεσι ο όσιος Παϊσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος κ.ά. ή διότι εξέρχεται το Άγιον Φως εκ του Παναγίου Τάφου ακόμη. Άλλη μερίδα έχουν κρίσι συνειδήσεως ομιλούν, γράφουν, διαμαρτύρονται αλλά δεν διακόπτουν το μνημόσυνο ακολουθώντας τους προηγουμένους. Έτερη μερίδα διακόπτει μεν το μνημόσυνο μη θεωρώντας όμως το ημερολογιακό ως αποχρών λόγο ο οποίος θίγει την εορτολογική ενότητα αλλά και σε τελική ανάλυσι αποτελεί κανονικό πταίσμα καταστρατηγώντας την τάξι της Εκκλησίας μας. Σημειωτέον εδώ ότι οικουμενισταί και οι ακόλουθοί τους, είτε εν γνώσει είτε ανεπίγνωστα, ομιλούν για εκτός Εκκλησίας όσων διακόπτουν το μνημόσυνο των κακοδοξούντων κληρικών· και ο απλός λαός αυτό το δέχεται και ακολουθεί τους ηγήτορας εις τον μακάβριο χορό τους παρασυρόμενος δυστυχώς.
Οι Γ.Ο.Χ. από την άλλη όχθη του ιδίου ποταμού διακόπτουν μεν το μνημόσυνο αλλά ομιλούν για άκυρα ή εάν θέλετε όπως αναφέρεται για άδεκτα μυστήρια· ήτοι τα Μυστήρια του νέου ημερολογίου δεν γίνονται δεκτά και ως εκ τούτου αυτοί αποτελούν συνέχεια της Εκκλησίας αυτόχρημα χωρίς να προηγηθεί απόφασις συνόδου (και μάλιστα κάποιοι αναβαπτίζουν όσους πάσχει το Μυστήριο ως προς τας τρεις καταδύσεις αντί να θεραπεύσουν μόνον το πάσχον μέρος). Είναι το λεγόμενο Ματθαιϊκό φρόνημα η κύρια αιτία της κατατμήσεως των Γ.Ο.Χ. Και έτσι έχουμε στην πράξι πέντε αν μη και περισσότερες διαφορετικές συνέχειες της ιδίας εκπεσούσης Εκκλησίας, κατ’ αυτούς, με πέντε Αρχιεπισκόπους Αθηνών και πάσης Ελλάδος με τους πρωτοσυγκέλλους τους ο καθ’ ένας. «Και διηγώντας τα να κλαις». Άλλοι δεν ομιλούν για άκυρα Μυστήρια αλλ’ ούτε στην θεωρία ομιλούν για συνέχεια της εκπεσούσης νεοημερολογιτικής εκκλησίας αλλά στην πράξι αποτελούν Εκκλησία έχοντας χειροτονήσει Επισκόπους κατά τόπους με την δικαιολογία ότι υπάρχει ποίμνιο που κατοχυρώνει την όλως αυτών αντικανονική ενέργεια, δια να διασωθεί η πίστις… Άλλοι τεμαχίζουν την Εκκλησία του Χριστού γιατί δέχονται ή δεν δέχονται την απεικόνισι της Αγίας Τριάδος ως Παλαιών των ημερών, για προαιώνιο Εκκλησία και ούτω καθ’ εξής.
Και σας ερωτώ αγαπητοί μου υπάρχει κατάτμησις ή όχι; Υπάρχει πολυφωνία ή όχι; «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ίνα το αυτό λέγητε πάντες και μη η εν υμίν σχίσματα…» (Α’ Κορ. α:10),
Πώς να μην οδύρεται κανείς με την εικόνα που παρουσιάζει η Εκκλησία μας ίνα μη είπω ότι ματώνει η καρδία όσων παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξι. Παρά ταύτα· μολονότι υφίσταται αυτή η κατάστασι σύγχυσις με την πληθωρική κατάθεσι των απόψεων δεν πρέπει να λησμονούμε πως είμαστε εν Χριστώ αδελφοί. Δεν πρέπει να εισέλθει το μίσος, η εμπάθεια, η μισαλλοδοξία. Άλλωστε, ποιος άραγε θα φέρει αντίρρησι εις αυτό, είναι σφοδρά επιθυμία των εχθρών μας να διατηρούν την κατάστασι αυτή σταθερά ακριβώς για να έχουν τα ως άνω αποτελέσματα. Δεν πρέπει να ενδόσουμε, παν τουναντίον, πρέπει να πρυτανεύσει η Αγάπη εις πείσμα των καιρών και των σκοτεινών προσώπων που κρύβονται πίσω αυτών.
«… ήτε δε κατηρτισμένοι εν τω αυτώ νοϊ και τη αυτή γνώμη» (Α΄ Κορ. α: 10).
Ζητεί ο Απόστολος να είμαστε κατηρτισμένοι με τον ίδιον νουν και την ιδίαν γνώμη. Αυτό τώρα φαντάζει πως πολύ δύσκολα πραγματώνεται. Ωστόσο τα ανθρωπίνως αδύνατα δυνατά παρά τω Θεώ εστίν. Εκείνο που σε εμάς απομένει είναι η θερμή προσευχή εν μετανοία απ΄ όλους μας δια να δοθεί από τον Κύριον η έκβασις. Το οποίον και σφοδρώς ευχώμεθα δια να λείψουν και η κατάτμησις και η πολυφωνία.
Σας ευχαριστώ δια την υπομονήν σας
Ο Θεός μεθ΄ υμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου