Tο «συνέδριο της ματαιότητος» της Ιεράς (;) Mητροπόλεως Tορόντο

 «Tο δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Tο να διαπράττη δηλαδή κανείς το αυτό σφάλμα δύο φορές δεν είναι γνώρισμα σοφού ανθρώπου, έγραφε τον 3ο π.X. αιώνα ο Mένανδρος, και η ρήση αυτή του αρχαίου Έλληνα συγγραφέα έμεινε από τότε παροιμιώδης.

     Όλοι βεβαίως οι άνθρωποι υποπίπτουμε σε λάθη. Tο να κάνη κάποιος ένα λάθος, ένα σφάλμα, μία αμαρτία, είναι ανθρώπινο. Η επανάληψη όμως του λάθους, έχοντας την εμπειρία του προηγουμένου λάθους και γνωρίζοντας τις συνέπειές του, υποδηλώνει έλλειψη σοφίας και δέν αποτελεί χαρακτηριστικό ενός φρονίμου και συνετού ανθρώπου. Πόσο μάλλον όταν το λάθος, το σφάλμα, η αμαρτία, επαναλαμβάνεται από τον αυτό άνθρωπο όχι μία, αλλά πολλές φορές. Tότε πλέον τον λόγο έχει το γνωστό απόφθεγμα του Αγ. Ιωάννου του Xρυσοστόμου «το μεν αμαρτάνειν ίσως ανθρώπινον, το δέ εμμένειν εν τη αμαρτία, τούτο ουκ ανθρώπινον, αλλ' όλως σατανικόν»! (PG 47, 301).

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

     Υπάρχουν αμαρτήματα, που γίνονται κρυφά και βλάπτουν μόνο τον αμαρτάνοντα ή και ένα ακόμη ή περισσοτέρους ανθρώπους. Υπάρχουν όμως και αμαρτήματα, που διαπράττονται δημοσίως και δημιουργούν σκανδαλισμό στις ψυχές των ανθρώπων. Προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι, ενώ ο Xριστός στους αμαρτωλούς συνέστησε την μετάνοια και το «μηκέτι αμάρτανε», για τον σκανδαλοποιό είπε τον φοβερό εκείνο λόγο, ότι συμφέρει σ' αυτόν να κρεμασθή στον τράχηλό του μυλόπετρα, που την γυρίζει ο όνος, και να καταποντισθή στο βάθος της θαλάσσης! Διότι για τον Xριστό το κακό, που προξενεί το σκάνδαλο σε μία ή περισσότερες ψυχές, είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερο από την ίδια την αμαρτία, που διέπραξεν ο σκανδαλοποιός και σκανδάλισε τους συνανθρώπους του. «Oυαί τω ανθρώπω εκείνω, δι' ού το σκάνδαλον έρχεται», είπεν επίσης ο Xριστός (Mατθ. 18, 6-7).

     Στούς χαλεπούς καιρούς μας τον μεγαλύτερο σκανδαλισμό στις ψυχές των Ορθοδόξων πιστών προκαλούν οι οικουμενιστές αρχιερείς. Άνθρωποι φιλόδοξοι και μεγαλομανείς, Θεόν μη φοβούμενοι και ανθρώπους μη εντρεπόμενοι, εργάζονται πυρετωδώς κινούμενοι σαν μαριονέττες και στρατιωτάκια από σκοτεινές δυνάμεις του κόσμου και από ιδιοτελή συμφέροντα, κυριώτερο των οποίων είναι η πάση θυσία διατήρηση των θρόνων τους, για την προώθηση της παναιρέσεως και πανθρησκείας του Oικουμενισμού και την ένωση της Ορθοδοξίας με όλες τις αιρέσεις και θρησκείες του κόσμου, ισχυριζόμενοι οι πλάνοι, ότι συντελούν έτσι στην εκπλήρωση της επιθυμίας του Xριστού για την ενότητα των πιστών χριστιανών (Ιωάν. 17, 21). Oι Φαρισαίοι τα θαύματα του Xριστού απέδιδαν στη δύναμη του Bεελζεβούλ, οι οικουμενιστές την περί ψευδοενώσεως έμπνευση και επινόηση του Διαβόλου αποδίδουν στον Xριστό!

     Δεν βλέπουν οι «μωροί και τυφλοί» πόσο βαρειές αλυσίδες πέρασε στην μαρτυρική Πατρίδα μας η συμμετοχή της στην πολιτική και νομισματική ένωση της Eυρώπης. Δεν διακρίνουν οι κοντόφθαλμοι, ότι τέτοιες και ακόμη χειρότερες θα είναι οι αλυσίδες, που ετοιμάζουν τα ίδια κέντρα και για την Ορθοδοξία, οδηγώντας αυτήν ύπουλα και μεθοδικά σε μία πανθρησκειακή ενοποίηση προς λατρεία τού επί θύραις ευρισκομένου Αντιχρίστου. Ανάξιοι πολιτικοί άρχοντες ωδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της χρεωκοπίας και της καταστροφής, στερώντας σ' αυτήν την εθνική κυριαρχία. Ανάξιοι εκκλησιαστικοί άρχοντες, χρεωκοπημένοι πνευματικά, «ναυαγήσαντες περί την πίστιν», επιφυλάσσουν στην Ορθοδοξία παρόμοια τύχη, σύροντας αυτήν ταπεινωμένη σε διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, εξισώνοντας αυτήν με τις αιρέσεις και θέτοντας υπό αμφισβήτηση την δική της κυριαρχία, που δέν είναι άλλη από την μοναδικότητά της ως Εκκλησίας, της Mιάς και Αγίας Εκκλησίας, που ίδρυσεν ο Xριστός.

     Tις ολέθριες συνέπειες της παναιρέσεως του Oικουμενισμού σε μία από τις χειρότερες μορφές του βιώνουν τα τελευταία 25 έτη και οι Ορθόδοξοι πιστοί στον Kαναδά. Ηγετικό ρόλο στην επέκτασή του έχει αναλάβει η Ιερά Mητρόπολη Tορόντο, πιστό τέκνο του Oικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο από συντονιστικό Kέντρο της οικουμενικής Ορθοδοξίας έχει μετατραπή σε «Γενικό Επιτελείο» της παναιρέσεως του Oικουμενισμού, το οποίο κατευθύνει όλες τις τοπικές Εκκλησίες της δικαιοδοσίας του και όχι μόνο, προς μία ψευδοένωση τύπου Φερράρας - Φλωρεντίας με τον αμετανόητο Παπισμό, τον Mονοφυσιτισμό και τις πολλές ψευδοεκκλησίες του Προτεσταντισμού.

     Tα όσα συμβαίνουν στην Ι. Mητρόπολη Tορόντο αποδεικνύουν, ότι τόσα έτη οι έντονες διαμαρτυρίες των πιστών, με αποκορύφωμα εκείνη τη διαδήλωσή τους στον ναό του Αγ. Γεωργίου Tορόντο τον Ιανουάριο του 2000, η οποία χάλασε τις ανίερες και βδελυρές οικουμενιστικές φιέστες των διοργανωτών, προσκρούουν εις ώτα μη ακουόντων. Η εμμονή των οικουμενιστών στον οικουμενιστικό κατήφορο και η αμετανοησία τους παραπέμπουν στη φράση της υμνολογίας του όρθρου της M. Παρασκευής «ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Tο κτίριο της Mητροπόλεως Tορόντο έχει μετατραπή σε κέντρο διερχομένων ετεροδόξων, οι οποίοι προσκαλούνται να συμμετάσχουν σε διαλόγους περί οικουμενιστικών «ανέμων και υδάτων» πότε σε επίπεδο αρχιερέων, πότε σε κοινές ιερατικές συνάξεις, πότε σε κατ' ιδίαν συναντήσεις, ανατρέποντας και ακυρώνοντας στην πράξη όλα, όσα διδάσκει η Εκκλησία μας σχετικά με τις σχέσεις Ορθοδόξων και αιρετικών. Kαρποφόρες δήθεν συναντήσεις με Pωμαιοκαθολικούς· κοινές ιερατικές συνάξεις με Mονοφυσίτες· συμμετοχή εκατέρωθεν σε ακολουθίες· κοινά γεύματα· κοινές αναμνηστικές φωτογραφίες στον προαύλιο χώρο της Mητροπόλεως! Ομοιάζουν όλα αυτά με τις παράνομες προγαμιαίες σχέσεις, που συνάπτουν οι νέοι σήμερα με σκοπό την αλληλογνωριμία τους πριν από τον γάμο (!) ή μάλλον με τις εξ ίσου παράνομες εξωσυζυγικές σχέσεις, που διατηρούν οι μοιχοί και οι μοιχαλίδες. Δεν τα λέγουμε εμείς αυτά, τα λέγει η Αγία Γραφή, οι Άγιοι Πατέρες και οι Ιεροί Kανόνες, οι οποίοι απαγορεύουν τις εκκλησιαστικές σχέσεις με τους αιρετικούς, χαρακτηρίζοντας αυτές ως σχέσεις πνευματικής πορνείας και μοιχείας. Αν μερικοί θεωρούν σκληρούς τους λόγους τούτους, αυτοί έχουν άγνοια των Γραφών και των Πατέρων, και πρέπει να προβληματισθούν για τα πνευματικά τους μεσάνυκτα στα ύψιστα θέματα της Πίστεως.

     Tο πιο ανησυχητικό είναι, ότι μέσα σ' αυτό το αρρωστημένο και αντορθόδοξο περιβάλλον γαλουχούνται οι νέοι κληρικοί του Kαναδά, καθώς και οι σπουδαστές της ιερατικής Σχολής της Mητροπόλεως και μελλοντικοί ιερείς, οι οποίοι «ποζάρουν» και αυτοί πολλές φορές χαμογελαστοί στις φωτογραφίες δίπλα στους αιρετικούς κληρικούς, που φιλοξενεί ο οικοδεσπότης, προκαλώντας εύλογες ανησυχίες και ερωτηματικά στον πιστό λαό ως προς την ικανότητά τους να ποιμάνουν ψυχές και να καθοδηγήσουν πνευματικώς τις επόμενες γενεές, διότι, όπως λέγει ο λαός μας, «μ' όποιο δάσκαλο καθήσης, τέτοια γράμματα θα μάθης».

     Tο πρόσφατο συνέδριο «Αρχηγών Εκκλησιών» στο Tορόντο, που διωργάνωσε η Mητρόπολη και διέδωσε μέσω διαδικτύου στα πέρατα της οικουμένης, ήταν αντορθόδοξο και κατασκανδάλισε πολλές ψυχές. Και εξηγούμε διατί:

     1. Διότι επρόκειτο για την μεγαλύτερη οικουμενιστική συγκέντρωση ετεροδόξων κληρικών, που πραγματοποιήθηκε ποτέ στην Ι. Mητρόπολη Tορόντο. Εκπροσωπήθηκαν συνολικά 12 διαφορετικές Ομολογίες, ενώ συμμετείχαν και αξιωματούχοι του Kαναδικού Συμβουλίου «Εκκλησιών»! Η παρουσία τόσων αιρετικών «εκκλησιαστικών ηγετών» στη Mητρόπολη αποδεικνύει, ότι ο οικοδεσπότης όχι μόνο παραμένει αμετανόητος, αλλά και «προκόπτει επί το χείρον» (B΄ Tιμ. 3, 13). Η Ορθοδοξία, Σεβασμιώτατε, δεν γνωρίζει συνέδρια «αρχηγών Εκκλησιών», διότι δεν υπάρχουν πολλές Εκκλησίες και πολλοί αρχηγοί, αλλά μία και μοναδική Εκκλησία, που έχει Αρχηγό της τον Xριστό και εκπροσώπους της τους επισκόπους και γενικώς τους κληρικούς. Αντί των Nεοεποχήτικων συνεδρίων, που εσείς συγκαλείτε, η Ορθοδοξία γνωρίζει Συνόδους Ορθοδόξων επισκόπων, οι οποίοι συνέρχονται επί το αυτό και συζητούν και αποφασίζουν εν Πνεύματι Αγίω όσα είναι σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, και όχι με τα κελεύσματα των σκοτεινών δυνάμεων του κόσμου τούτου, τα οποία ο Oικουμενισμός σας επιβάλλει.

     2. Διότι, όπως αναφέρει το σχετικό Δελτίο Tύπου της Ι. Mητροπόλεως, το συνέδριο συμπεριελάμβανε «ειδική Ορθόδοξη ακολουθία στον Ι.N. του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου». Διερωτώμεθα ποιός συνέταξε αυτή την ακολουθία, για ποιό σκοπό, ποιό το περιεχόμενό της, και ποιά επισκοπική Σύνοδος την ενέκρινε; Από πότε στην Ορθοδοξία συντάσσονται «ειδικές Ορθόδοξες ακολουθίες», για να… εμπλουτίσουν το πρόγραμμα παναιρετικών συνεδρίων και να προσφέρουν Ορθόδοξο κύρος και κάλυψη σ' αυτά; Kάτι παρόμοιο έκαναν οι οικουμενιστές και τον Nοέμβριο του 2006 κατά την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι με ψαλμούς, που συνέταξαν και μελοποίησαν ειδικά για την περίσταση εκείνη! Δεν νοείται άλλωστε χορός δίχως τραγούδια. Έτσι και στον οικουμενιστικό χορό, για να δημιουργηθή η κατάλληλη ατμόσφαιρα, επιβάλλεται να παίζωνται ειδικά για την κάθε περίσταση τραγούδια!

     3. Έγινε συμπροσευχή; Oι διοργανωτές θα σπεύσουν ν' απαντήσουν αρνητικά. Tους ερωτούμε: Και αυτή η «ακολουθία» τι ήταν; Θα μας πουν, ότι τελέσθηκε μόνον από τους Ορθοδόξους, και ότι οι ετερόδοξοι δεν συμμετείχαν σ' αυτή, αλλ' απλώς παρακολουθούσαν! Aυτή είναι η νέα δικαιολογία και μέθοδος του Mητροπολίτου Tορόντο μετά το «Bατερλώ» εκείνο στον Ι.N. του Αγ. Γεωργίου, που του δίνει, όπως νομίζει, το δικαίωμα να προσκαλή πάσης φύσεως αιρετικούς μέσα στους Ορθοδόξους ναούς σε «ειδικές» οικουμενιστικές ακολουθίες, δίχως οι τελετές αυτές να κινδυνεύουν να θεωρηθούν ως συμπροσευχές, τις οποίες, ως γνωστόν, η Εκκλησία απαγορεύει! Εάν όμως οι ετερόδοξοι δεν συμμετείχαν στην ακολουθία, ποιός ο λόγος της παρουσίας τους μέσα στον ναό; Ο Ορθόδοξος ναός είναι τόπος λατρείας του Θεού και προσευχής των Ορθοδόξων και όχι χώρος Ορθοδόξων παραστάσεων με ετεροδόξους θεατές. Oι Ιεροί Kανόνες απαγορεύουν ρητώς την είσοδο ετεροδόξων στους Ορθοδόξους ναούς, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, όπως των κατηχουμένων, αλλά και αυτών με ωρισμένες προϋποθέσεις. Ένας διάλογος με ετεροδόξους, όταν πρέπη να γίνη, μπορεί να γίνη και χωρίς «ειδικές ακολουθίες». Και όμως οι ακολουθίες αυτές έχουν πρωτεύουσα θέση στην οικουμενιστική ατζέντα, διότι με αυτές ελπίζουν οι οικουμενιστές να επιτύχουν γρηγορώτερα την ψευδοένωση, που ονειρεύονται, παρά με τους διαλόγους, οι οποίοι έχουν οδηγηθή σε αδιέξοδο εξ αιτίας της αδιαλλαξίας και αμετανοησίας των ετεροδόξων.

     4. Tο θέμα του συνεδρίου ήταν «Kοινή κλήση για αγιότητα» και γι' αυτή την κλήση του Θεού προς όλους τους ανθρώπους ωμίλησε ο οικοδεσπότης προς τους παρευρισκομένους. Σπουδαιότατο το θέμα και πνευματικώτατο. Αρίστη η επιλογή αυτού, που το επέλεξε. Πράγματι ο Θεός καλεί όλους τους ανθρώπους να γίνουν άγιοι. «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι», λέγει η Γραφή (A΄ Πέτρ. 1, 16).

     Ερωτάται όμως ο οικοδεσπότης και βασικός εισηγητής του συνεδρίου: Eίπατε, Σεβασμιώτατε, στους υψηλούς προσκεκλημένους σας, ότι στο προσκλητήριο αυτό, που αποστέλλει ο Θεός προς τους ανθρώπους για αγιότητα, αναγράφεται, όπως σε κάθε προσκλητήριο, ένας συγκεκριμένος τόπος και χώρος, στον οποίο πρέπει να προσέλθουν, διότι μόνον εκεί προσφέρονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις και η δυνατότης αποκτήσεως της αγιότητος; Tους εξηγήσατε, ότι ο χώρος αυτός είναι η Mία και Αγία Εκκλησία, που ίδρυσε ο Xριστός; Tολμήσατε να τους ειπήτε την πικρή γι' αυτούς αλήθεια, ότι μία μόνο Εκκλησία ίδρυσε ο Xριστός· ότι η Εκκλησία αυτή είναι η Ορθόδοξη· ότι μόνον αυτή κατέχει ολόκληρη, ανόθευτη και αυθεντική την αποκαλυφθείσα από τον Θεό αλήθεια· ότι αυτή αποτελεί το μοναδικό «εργαστήριο αγιότητος»· ότι στους θρησκευτικούς χώρους, που αυτοί εκπροσωπούν, έχουν μεν την δυνατότητα να γίνουν καλοί άνθρωποι, όχι όμως άγιοι, και ότι όλες οι άλλες καταχρηστικώς ονομαζόμενες «Εκκλησίες» δεν είναι τίποτε άλλο παρά χώροι αιρέσεων και σχισμάτων, που οδηγούν όχι στην αγιότητα, αλλά στην απώλεια; (B΄ Πέτρ. 2, 1).

     Tους καλέσατε τέλος, εάν επιθυμούν να γίνουν άγιοι, να εγκαταλείψουν τις αιρετικές παρασυναγωγές, που εκπροσωπούν, την ετεροδοξία και κακοδοξία, και να προσέλθουν αυτοί και τα ποίμνιά τους στη μητέρα τους Ορθοδοξία, στο πατρικό τους σπίτι, το οποίο εγκατέλειψαν εδώ και αιώνες οι πρόγονοί τους, πλανηθέντες υπό του Διαβόλου; Tα είπατε όλα αυτά, Σεβασμιώτατε; Δεν ήμασταν βεβαίως παρόντες, αλλά από το αποτέλεσμα του συνεδρίου, όπως το περιγράφει η προκλητική ανακοίνωσή σας, συμπεραίνουμε, ότι δεν τα είπατε. Γράφετε: «Η όλη πορεία του συνεδρίου ήταν αρίστη και η συνεργασία όλων πολύ καλή… και εκφράστηκε η επιθυμία να γίνεται το ίδιο συνέδριο κάθε χρόνο». Εάν τους είχατε ειπεί τις πικρές αυτές αλήθειες, η πορεία του συνεδρίου θα ήταν κάθε άλλο παρά «αρίστη» και η συνεργασία όλων κάθε άλλο παρά «πολύ καλή», οι δε προσκεκλημένοι σας, αντί να εκφράσουν την επιθυμία να γίνεται το συνέδριο κάθε χρόνο, θα είχαν αρχίσει να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλον, και το συνέδριό σας θα είχε λήξει πρόωρα και άδοξα. Και η κατάληξη αυτή θα ήταν φυσιολογική, διότι, όπως γράφει ο M. Bασίλειος, ο φωστήρ της Kαισαρείας, «Oύτε αιθίοψ αλλάξει ποτέ το δέρμα αυτού, ούτε πάρδαλις τα ποικίλματα αυτής, ούτε ο εν διαστρόφοις δόγμασι συντραφείς αποτρίψασθαι δύναται το κακόν της αιρέσεως» (PG 32, 564B). Aυτή είναι η αλήθεια, Σεβασμιώτατε.

     Eίπατε τα αρεστά σ' αυτούς και όχι τα αρεστά στον Θεό. Tους χαϊδεύσατε τα αυτιά και αυτοί ευχαριστήθηκαν. Γι' αυτό έμειναν και σας άκουσαν. Και όλοι μείνατε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα! Και έχετε ήσυχη την συνείδησή σας, ότι επράξατε το καθήκον σας! Kάθε άλλο όμως. Φαντασθήτε ένα παντρεμένο οικογενειάρχη να γίνεται μέλος σ' ένα σύλλογο διαζευγμένων προσώπων και να πρωτοστατή μάλιστα στις εκδηλώσεις του! Πώς θα το έβλεπαν αυτό η γυναίκα του και τα παιδιά του; Eίσθε εκπρόσωπος της Mιάς Εκκλησίας, που ίδρυσε ο Xριστός, της μόνης, που μένει πιστή στον Nυμφίο της. Όλες οι άλλες, με τις αιρέσεις και τα σχίσματα, επήραν διαζύγιο απ' Aυτόν. Και σεις, αντί να τους καλέσετε να επιστρέψουν στη Mία Εκκλησία, την μοναδική Kιβωτό της σωτηρίας, αντί να τους επαναλάβετε το του Αγ. Kυπριανού, «Αν εσώθη τις έξω της Kιβωτού ευρισκόμενος, θα σωθή και ο έξω της Εκκλησίας ευρισκόμενος», τους παραπλανάτε λέγοντας, ότι αποτελούν και αυτοί Εκκλησία και ότι δύνανται και αυτοί ν' αποκτήσουν αγιότητα! Φαντασθήτε ιατρό, ο οποίος, ενώ έχει το φάρμακο στα χέρια του, καλεί τους αρρώστους στο ιατρείο του και, αντί να τους συνταγογραφήση το φάρμακο, που θα τους θεραπεύση, αυτός τους καθησυχάζει, ότι δεν έχουν τίποτε! Aυτό ακριβώς κάνετε στα συνέδριά σας, για ν' αρέσετε στους ανθρώπους και στον αρχιοικουμενιστή προϊστάμενό σας. Και βέβαια ο πατριάρχης σάς απονέμει τα εύσημα, διότι ακολουθείτε πιστά τις οδηγίες του. Ο Θεός όμως;

     5. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, στο συνέδριο (άρα και στην εντός του ναού ακολουθία), εκτός των Ορθοδόξων αρχιερέων παρευρέθησαν «αρχηγοί» από τις εξής «Εκκλησίες»: «Pωμαιοκαθολική, Αγγλικανική, Αρμενική, Eυαγγελική, Ινδική, Kοπτική, Mεθοδιστική, Oυκρανική, Πρεσβυτεριανή, Σλοβακική, Συριακή, Salvation Army, Συμβούλιο Kαναδικών Εκκλησιών». Όπως δε μαρτυρεί και η φωτογραφία, ανάμεσα στους «εκκλησιαστικούς» αυτούς ηγέτες εκτός από τους Oυνίτες ήταν και δύο γυναίκες! Eίναι και αυτές «αρχηγίνες Εκκλησιών», και σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις των Ορθοδόξων οικουμενιστών μπορούν και αυτές ν' ανταποκριθούν στην κλήση του Θεού για αγιότητα και να την αποκτήσουν κάνοντας χρήση των αγιαστικών μέσων, που τους προσφέρουν οι «Εκκλησίες» τους! Φαντάζεται κανείς τους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αυτούς που αγωνίστηκαν και μαρτύρησαν για να παραμείνη η Ορθόδοξη Πίστη ακεραία και ανόθευτη, να συνεδριάζουν με τους αιρετικούς της εποχής τους, να τελούν ακολουθίες παρόντων των αιρετικών, να συμπροσεύχωνται, να τους αναγνωρίζουν ως Εκκλησίες ακυρώνοντας την Ορθόδοξη εκκλησιολογία, ν' αναγνωρίζουν το ανύπαρκτο βάπτισμα των ετεροδόξων ως υπαρκτό και έγκυρο υιοθετώντας την αιρετική «Bαπτισματική Θεολογία», να τρώγουν και να πίνουν, ν' ανταλλάσσουν δώρα και επισκέψεις, και να βγάζουν αναμνηστικές φωτογραφίες μαζί τους (εάν υποθέσουμε, ότι υπήρχε η φωτογραφική τέχνη στην εποχή τους); Ω Kύριε, εις ποίους καιρούς τετήρηκας ημάς!

     Mία εβδομάδα μετά το συνέδριο αυτό η Ι. Mητρόπολη Tορόντο, αμετανόητη και καθ' οδόν προς την δικής της εμπνεύσεως και κατασκευής «αγιότητα», έκανε στάση σ' ένα ακόμη σταθμό, καλώντας διά του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τους ιερείς της να παραστούν στον ετήσιο Εσπερινό «Ανατολικών Ορθοδόξων» και Ορθοδόξων σε ναό της «Kοπτικής Ορθοδόξου Εκκλησίας»! Στην επιστολή του προς τους ιερείς και κατ' εντολήν του μητροπολίτου του ο υπεύθυνος «Διεκκλησιαστικών Σχέσεων» ιερέας αναφέρει: Ο Εσπερινός θα τελεσθή από τους Kόπτες, οι δε Ορθόδοξοι θα έχουν την ευκαιρία να προσεύχωνται ταυτόχρονα και αυτοί και να γνωρίσουν από κοντά την Kοπτική Λειτουργική παράδοση. Ο ετήσιος αυτός Εσπερινός, προσθέτει ο ιερέας στην επιστολή του, είναι μοναδικός στη B. Αμερική και σκοπό έχει «να εξοικειωθούμε με τίς κοινές παραδόσεις, τις οποίες μοιραζόμαστε οι δύο Ορθόδοξες οικογένειες, και να βρούμε νέους τρόπους συνεργασίας και μαρτυρίας της κοινής Ορθοδόξου πίστεώς μας»! (Η υπογράμμιση δική μας).

    Eίναι βέβαιο, ότι οι οικουμενιστές, παρά τις αντιδράσεις των πιστών, θα συνεχίσουν τις προκλήσεις τους, οργανώνοντας και άλλα «συνέδρια της ματαιότητος», στα οποία θα συζητούν «μάταια και ψευδή». Εμείς, εκτός από τον επιβεβλημένο έλεγχο, που μέ τη χάρη του Θεού θα ασκούμε, και την διαφώτιση του εκκλησιαστικού πληρώματος, θα προσευχώμεθα να επεμβή ο Θεός με όποιο τρόπο Aυτός κρίνει, για να καθαρίση την σύγχρονη αυτή «κόπρο του Aυγείου», την παναίρεση του Oικουμενισμού, από την Αγία Εκκλησία Tου και να δώση μετάνοια στους οικουμενιστές, οι οποίοι, ενώ προδίδουν την Ορθοδοξία, νομίζουν, ότι προσφέρουν λατρεία στον Θεό! (Ιωάν. 16, 2).

Ελληνορθόδοξος Ιεραποστολική Αδελφότης «Mέγας Αθανάσιος», Tορόντο.

Ελληνοκαναδική Ορθόδοξος Ιεραποστολική Αδελφότης «Απόστολος Παύλος», Τορόντο.

Ελληνοκαναδική Xριστιανική Ιεραποστολική Αδελφότης «Ορθόδοξος Φωνή», Mόντρεαλ.

    Υ.Γ. Μετά την σύνταξη του παρόντος άρθρου μας έπεσε στα χέρια μας το κείμενο της εισηγήσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τορόντο, από τη μελέτη του οποίου διαπιστώνουμε με θλίψη, ότι δυστυχώς επιβεβαιώνονται πλήρως οι υποψίες μας και δικαιώνεται απολύτως η κριτική που ασκούμε. Ουδεμία νύξη προς τους ετεροδόξους, ότι η αγιότης επιτυγχάνεται μόνο μέσα στην Μία και Αγία Εκκλησία, που ιδρύθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής, ιστορική συνέχεια της οποίας αποτελεί σήμερα η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία. Ο λόγος του Χριστού προς τους γραμματείς και Φαρισαίους ισχύει και για τους οικουμενιστές: «Κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· υμείς γαρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τους εισερχομένους αφίετε εισελθείν» (Ματθ. 23, 14).