41. «Ε ν Α υ τ ώ ε υ δ ό κ η σ ε π α ν τ ο π λ ή ρ ω μ α κ α τ ο ι κ ή σ α ι» --«παν το πλήρωμα» της Ζωής, της Αληθείας, της Αγάπης, της Δικαιοσύνης, της Αιωνιότητος, και παντός θείου, το οποίον δύναταί τις να εννοήση, και ακόμη «παν το πλήρωμα» παντός κτιστού, διότι όλα τα κτιστά «εν Αυτώ συνέστηκε». Δι΄ αυτό ο Θεάνθρωπος είναι το παμπλήρωμα. Και αυτό το παμπλήρωμα κατοικεί διαρκώς εν τω θεανθρωπίνω σώματί Του, εν τη Εκκλησία, διότι Αυτός όλος είναι εν αυτή και αυτή όλη εν Αυτώ. Έκαστον μέλος της Εκκλησίας αισθάνεται αυτό το παμπλήρωμα ως κάτι το ιδικόν του, και δεν του χρειάζεται τίποτε άλλο, διότι έχων τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, έχει τα πάντα, έχει παν ό,τι του χρειάζεται δια την αιωνίαν ζωήν εις όλους τους κόσμους. Το θεανδρικόν τούτο παμπλήρωμα δεν έχει τίποτε το κοινόν με ωρισμένας φιλοσοφικάς θεωρίας περί «παμπληρώματος», διότι όλαι αυταί αι θεωρίαι είναι αφηρημέναι σκέψεις και άψυχα σχήματα. Το θεανδρικόν παμπλήρωμα είναι η ζώσα, η εμπειρική, η βιωματική, η θεανθρωπίνη πραγματικότης. Αυτήν την πραγματικότητα δύναται να ζήση κάθε άνθρωπος, ο οποίος ενσωματώνεται ως ζωντανόν κύτταρον εις τον θεανθρώπινον οργανισμόν της Εκκλησίας. Αλλ΄ ο θαυμαστός Θεάνθρωπος είναι μεγαλύτερος και αυτού τούτου του παμπληρώματος, διότι όπως ο Απόστολος γράφει: «εν Αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα», ενώ ο Ίδιος υπάρχει πέραν αυτού ως μεγαλύτερος και απειρότερος αυτού.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου