52. «Τα πάντα και εν πάσι Χριστός». Το αντίθετον Αυτού; --Το κενόν, το μηδέν! Αυτός είναι το Παν-είναι. Εκτός Αυτού, το μη είναι. Αν δεν είναι ο Χριστός μέσα σου, δεν είσαι τίποτε, είσαι μηδέν, είσαι ένα πτώμα, είσαι το μη ον. Και το ίδιον το σύμπαν χωρίς τον Χριστόν, είναι πτώμα, είναι μηδέν, είναι μη ον. Ο Χριστός είναι το Πανείναι και η πανενότης. Αυτός τα πάντα πληροί και τα πάντα συνέχει, άνευ Αυτού τα πάντα είναι κενά και έρημα και διεσπαρμένα. Εάν αφαιρέσωμεν τον Χριστόν από τον άνθρωπον, από τον ήλιον, από το σύμπαν, από την μέλισσαν, τα πάντα κρημνίζονται εις το χάος, εις το μη είναι, εις το μη ον, εις τον θάνατον. Μόνον Αυτός δια του θεανθρωπίνου σώματός Του, της Εκκλησίας, συνέχει τα πάντα, και πληροί τα πάντα εις όλους τους κόσμους (πρβλ. Εφ. 1, 20-23, 10. Κολ. 1, 16-20. 3, 15). Εξ Αυτού πηγάζει συνεχώς η τα πάντα δια της σοφίας πληρούσα και ενοποιούσα θεία και θεανθρωπίνη δύναμις. Όταν ενσωματωθή ο άνθρωπος εις το θεανθρώπινον σώμα του Χριστού, πληρούται με την αίσθησιν του παμπληρώματος και της πανενότητος (της καθολικής ενότητος). Δι΄ αυτόν δεν υπάρχει πλέον ο θάνατος, αλλά παντού η ευαγγελική πληρότης, η αθανασία και η αιωνιότης. Εις τον πλούτον αυτόν μας εισάγει το μυστήριον του θείου Βαπτίσματος, διότι δι΄ αυτού ενσωματούμεθα εις το αείζωον σώμα της Εκκλησίας.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου