The Nativity of Our Lord and Savior Jesus Christ is more than just a holiday, it is the beginning of the fulfillment of God's promise to us for salvation and the hope of eternal life.

"Christ is born! Glorify Him!
Christ descends from the heavens, welcome Him!
Christ is now on earth, O be jubilant!
Sing to the Lord, the whole earth, and sing praises to Him with joy, 
O ye people, for He has been exalted!"

ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

......Έτσι, λοιπόν, οι άνθρωποι έχασαν το λογικό τους· η πλάνη των δαιμόνων
επισκίαζε τα πάντα και έκρυβε τη γνώση του αληθινού Θεού.
Τί έπρεπε ο Θεός να κάνει; Να σιωπά για μια τόσο μεγάλη πλάνη,
ν’ αφήνει τους ανθρώπους να πλανώνται από τους δαίμονες
και ν’ αγνοούν τον αληθινό Θεό;
Και τότε ποιός ήταν ο λόγος εξαρχής να δημιουργηθεί ο άνθρωπος κατ’ εικόνα
του Θεού; Έπρεπε αυτός ή να δημιουργηθεί χωρίς λογική ή, αν πλαστεί λογικός,
να μη ζει τη ζωή των αλόγων ζώων. Ποιά ανάγκη υπήρχε αυτός εξαρχής να
προικιστεί με την έννοια του Θεού; Εφόσον ούτε τώρα αξίζει να την έχει,
δεν έπρεπε να του είχε δοθεί από την αρχή.
Ποιό πάλι θα ήταν το όφελος του δημιουργού Θεού ή ποιά δόξα θα είχε, αν δεν
τον προσκυνούσαν οι άνθρωποι ως δικά του δημιουργήματα; Αν πιστεύουν ότι
άλλοι είναι οι δημιουργοί τους; Διότι, φαίνεται ότι τους δημιούργησε ο Θεός
για άλλους και όχι για τον εαυτό του.
Εξάλλου, όταν ένας άνθρωπος είναι βασιλιάς, δεν επιτρέπει σε δικές του χώρες
να δουλεύουν για λογαρισαμό άλλων ούτε να βρίσκουν προστασία σε άλλους.
Τους υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις τους με έγγραφα και πολλές φορές με
επιστολές μέσω φίλων· αν μάλιστα παραστεί ανάγκη, ο ίδιος τους επισκέπτεται,
για να τους φοβήσει με την παρουσία του. Όλα τα κάνει, αρκεί να μην
υπηρετούν άλλους και μείνει ανεκτέλεστο το δικό του έργο.
Δεν θα λυπηθεί πολύ περισσότερο ο Θεός τα πλάσματά του, για να μην
πλανηθούν και προσκολληθούν στα ανύπαρκτα; Καθώς μάλιστα αυτή η πλάνη
γίνεται αιτία απώλειας και καταστροφής τους; Δεν πρέπει, λοιπόν, να χαθούν
τα πλάσματα εκείνα που έστω μια φορά έγιναν μέτοχα στην εικόνα του Θεού.
Τί έπρεπε λοιπόν να κάνει ο Θεός; Τί άλλο παρά ν’ ανανεώσει το κατ’ εικόνα,
ώστε μέσω αυτού να μπορέσουν να τον γνωρίσουν και πάλι οι
άνθρωποι; Και πώς θα γινόταν αυτό, εκτός αν ερχόταν σε μας η εικόνα του
Θεού, δηλαδή ο Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός; (Να γίνει αυτό) με ανθρώπους
δεν ήταν δυνατό, επειδή και οι ίδιοι οι άνθρωποι πλάστηκαν κατ’ εικόνα·
ούτε με αγγέλους, διότι αυτοί δεν είναι εικόνες. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού
ενανθρώπησε, για να ξαναδημιουργήσει τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο,
επειδή μόνον ο Λόγος αποτελεί εικόνα του Πατέρα.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ

Όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός.

Αν προσέξει κανείς, στο βίο και τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων, θα διακρίνει ότι όλοι, σε όλα τα στάδια της ζωής τους, εκινούντο στον κοινό χώρο των εντολών του Χριστού. Δηλαδή δεν έφευγε ο νους και η βούλησή τους έξω από την περιοχή των ζωοποιών και θεοποιών εντολών, μέσα στις οποίες είναι μυστικά κρυμμένος ο ίδιος ο Χριστός. Και είναι δεδομένον, ότι όσον εργάζεται κανείς τις εντολές, ανάλογα και αποκαλύπτεται ο Χριστός στην καρδιά, στο νου, σ’όλη την ψυχή όπως λέγει ο άγιος Μάρκος ο Ασκητής. Με άλλα λόγια η αφετηρία του βίου τους, κοινώς ήταν βιβλική, γι’αυτό και η διδασκαλία είναι εμπειρική ανάπτυξη του Ευαγγελίου, του οποίου σαρκωμένες εικόνες έγιναν οι ίδιοι.

Γρηγορίου Ἐπισκόπου Νύσσης - Εἰς τὸ Γενέθλιον τοῦ Σωτῆρος

Βλέποντας λοιπὸν τὸ σπήλαιο στὸ ὁποῖον ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης, φέρε στὸν νοῦ σου τὸν σκοτεινὸν καὶ ὑπόγειον βίο τῶν ἀνθρώπων, στὸν ὁποῖον ἔρχεται αὐτὸς ποὺ φανερώνεται στοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους». Καὶ περιτυλίσσεται σφιχτὰ μὲ σπάργανα αὐτὸς ποὺ ἔχει φορέσει τὰ δεσμὰ τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν. Ἡ δὲ φάτνη εἶναι ὁ σταῦλος τῶν ἀλόγων ζώων. Σ᾿ αὐτὴν γεννᾶται ὁ Λόγος, ὥστε νὰ «γνωρίσῃ ὁ βοῦς τὸν κτησάμενον (τὸν ἰδιοκτήτην του) καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ». Βοῦς εἶναι αὐτὸς ποὺ εὑρίσκεται στὸν ζυγὸν τοῦ Νόμου, καὶ ὄνος τὸ ἀχθοφόρον ζῶο ποὺ εἶναι φορτωμένο μὲ τὴν ἁμαρτία τῆς εἰδωλολατρίας. Ἀλλὰ ἡ κατάλληλος γιὰ τὰ ἄλογα τροφὴ καὶ ζωὴ εἶναι τὸ χόρτο. «Ὁ ἑξανατέλλων χόρτον τοῖς κτήνεσι», λέγει ὁ Προφήτης. Ἐνῶ τὸ λογικὸν ζῶον τρέφεται μὲ ἄρτον. Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν «ὁ ἐξ οὐρανοῦ καταβὰς ἄρτος τῆς ζωῆς», τοποθετεῖται στὴν φάτνη, ποὺ εἶναι ἡ ἑστία τῶν ἀλόγων ζώων, ὥστε καὶ τὰ ἄλογα νὰ γευθοῦν τὴν λογικὴν τροφή, καὶ νὰ γίνουν ἔλλογα. Μεσιτεύει λοιπὸν στὴν φάτνη μεταξύ του βοὸς καὶ τοῦ ὄνου ὁ Κύριος καὶ τῶν δύο, «ἵνα τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ λύσας, τοὺς δύο κτίσῃ ἐν ἐαυτῷ εἰς ἕναν καινὸν ἄνθρωπον», ἐλευθερώνοντας τὸν ἕνα ἀπὸ τὸν βαρὺ ζυγὸ τοῦ Νόμου καὶ ἀπαλλάσσοντας τὸν ἄλλον ἀπὸ τὸ φορτίον τῆς εἰδωλολατρίας. Ἀλλὰ ἂς ὑψώσωμε τὸ βλέμμα στὰ οὐράνια θαύματα. Κοίτα, δὲν μᾶς εὐαγγελίζονται μόνο Προφῆτες καὶ ἄγγελοι αὐτὴν τὴν χαράν, ἀλλὰ καὶ οἱ οὐρανοὶ ἀνακηρύττουν μὲ τὰ ἰδικὰ τοὺς θαύματα τὴν δόξαν τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα ἀνέτειλεν ὁ Χριστός μας, ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος, ἀλλὰ οἱ Ἰουδαῖοι δὲν φωτίζονται ἀπὸ τὴν ἀνατολή του. Καὶ οἱ μάγοι, ἐνῶ εἶναι ἄσχετοι μὲ τὶς διαθῆκες τῆς ἐπαγγελίας καὶ ξένοι ἀπὸ τὴν εὐλογία τῶν πατέρων, προηγοῦνται ὅμως στὴν γνώση ἀπὸ τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαό. Καὶ τὸν οὐράνιον ἀστέρα ἀνεγνώρισαν, καὶ τὸν Βασιλέα ποὺ ἐγεννήθη στὸ σπήλαιο δὲν ἠγνόησαν. Ἐκεῖνοι τοῦ φέρουν δῶρα, αὐτοὶ τὸν ἐπιβουλεύονται. Ἐκεῖνοι τὸν προσκυνοῦν, αὐτοὶ τὸν καταδιώκουν.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Το μυστήριο των μυστηρίων.

Λίγες μόλις ώρες πριν από τη μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης και ο κόσμος αναμένει ν’ αντλήσει από αυτή μηνύματα ελπίδας και ζωής. Τα αδιέξοδα που βιώνει τόσο εφιαλτικά στρέφουν την προσοχή στη Γέννηση του Θεανθρώπου ως το κατ’ εξοχήν γεγονός που τον ανεβάζει από τα έσχατα σημεία κατάπτωσης στα οποία έχει βρεθεί σήμερα. Χριστούγεννα. Μοναδική ευκαιρία ν’ αναβαπτίσουμε την ύπαρξή μας στο μυστήριο του Θεού, μέσα από το οποίο αποκαλύπτεται και φωτίζεται το μυστήριο του ανθρώπου.

Το πλησίασμα στην εορτή των Χριστουγέννων προϋποθέτει αλλαγή στάσης, αλλαγή νού, ξερίζωμα του εγωισμού και κυρίως άνοιγμα της προοπτικής για νέα θέαση των πραγμάτων στην άπειρη προοπτική του Θεού.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Μάς ξαφνιάζει η απεραντοσύνη της αγάπης Του και το μεγαλείον της προσφοράς Του!

Τα Χριστούγεννα για όλους τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είναι η μητέρα των εορτών και η αρχή και η ρίζα όλων των Δεσποτικών εορτών, είναι η Θεία σάρκωση του Χριστού και η γέννησή Του. Όλοι μας στεκόμαστε με δέος μπροστά στην παντοδυναμία του Θεού να δημιουργήσει από μηδέν τον κόσμον, αλλά η γέννηση του Χριστού ξεπερνά αυτόν τον θαυμασμό μας για το σύμπαν, γιατί εδώ έχομεν το γεγονός που υπερβαίνει την λογική μας και προκαλεί τον θαυμασμόν μας. Γίνεται ο Θεός άνθρωπος και έρχεται να σκηνώσει ανάμεσά μας για να μάς αποκαλύψει και να μάς προσφέρει μια νέα ζωή. Πώς μπορεί να το χωρέσει αυτό ο νους μας; Πώς μπορούμε να καταλάβουμε την μεγάλη τιμή που κάνει ο πλάστης στο πλάσμα του με την τόσο απέραντη συγκατάβασή Του; Μάς ξαφνιάζει η απεραντοσύνη της αγάπης Του και το μεγαλείον της προσφοράς Του!

Κανείς δεν είναι πλέον μόνος του!!!

Ο Ενανθρωπήσας Κύριός μας, αναμένει ως αντίδωρο και προσφορά στα γενέθλιά Του την ελεύθερη βούλησή μας και την αποδοχή των σωτηριολογικών Tου δώρων. Με την Ενανθρώπηση πραγματοποιούνται τα απραγματοποίητα, ενώνονται τα αντίθετα, γεφυρώνονται τα αγεφύρωτα και αβυσσαλέα. Η αρχαία Ελληνική αντίληψη ότι Θεός και άνθρωπος δεν μπορούν να ενωθούν καταλύεται οριστικά. Τώρα η Θεία φύση με την ανθρώπινη ενώνονται αδιάσπαστα στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού.
Κανείς δεν είναι πλέον μόνος του. Η ανθρώπινη φύση έγινε κοινωνός της Θείας Χάριτος. Κανείς δεν είναι πια ανώτερος ή κατώτερος. Οι διακρίσεις καταργούνται. Η ενότητα προεξάρχει!

Ο ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ : Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ἀποστολὴ τοῦ ἱερέα εἶναι μεγάλη, ἀλλὰ λίγοι ἱερεῖς τὴν ἔχουν συνειδητοποιήσει. Λείπει, δυστυχῶς, ἡ κατὰ Θεὸν καλλιέργεια, τὴν ὁποία, ὅπως ἔχει διαπιστωθεῖ, δὲν παρέχουν οἱ ἐκκλησιαστικὲς καὶ θεολογικὲς σχολές, οὔτε φυσικὰ καὶ οἱ ἱερατικὲς συνάξεις, ποὺ κάνουν οἱ Μητροπολίτες. Ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ νὰ πετύχει ἕνας ἱερέας εἶναι ὁ ἱερὸς ζῆλος. Νὰ θέλει νὰ προσφέρει ἀπὸ ἐλεύθερη προαίρεση καὶ μὲ φόβο τοῦ Θεοῦ. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἱερὸς ζῆλος, ἡ ἱερωσύνη καταντάει ἐπάγγελμα καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ θεωρεῖται ὀλέθριο. Ὁ ἐπαγγελματίας ἱερέας θὰ χάσει τὴν ψυχή του.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε ὅτι οἱ ἄνθρωποι σήμερα δύο πράγματα θέλουν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Νὰ εἶναι ἀφιλοχρήματοι καὶ νὰ ἔχουν ἀγάπη. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι δοῦν αὐτὰ τὰ δύο στοὺς ἱερεῖς, ἐκδηλώνουν τὸ σεβασμό τους, τοὺς θεωροῦν ἁγίους καὶ τρέχουν στὴν Ἐκκλησία. Τὸ τραγικὸ ὅμως εἶναι ὅτι στὴν ἐποχή μας δὲν βλέπουν συχνὰ τέτοιους ἱερεῖς. Ἡ φιλοχρηματία κατεδαφίζει καὶ ἐξαφανίζει κάθε θετικό, ποὺ ἐνδέχεται νὰ ἔχει ἕνας ἱερέας.

 Μπορεῖ γιὰ παράδειγμα νὰ εἶναι καλλίφωνος καὶ νὰ λειτουργεῖ μὲ ἐντυπωσιακὸ τρόπο, νὰ εἶναι ἐκπαιδευμένος στὶς κοινωνικὲς σχέσεις, νὰ κηρύττει μὲ χάρισμα καὶ νὰ ἔχει χρυσοκέντητα ἄμφια κ.λπ., ἂν ὅμως εἶναι φιλοχρήματος, ὅλα αὐτὰ εἶναι περιττά, γιὰ νὰ μὴ πῶ προκλητικὰ καὶ ἀπωθητικά. Ἐπίσης ἐὰν λείπει ἡ ἀγάπη στὴν ὅποια ποιμαντικὴ δραστηριότητα ἔχει, πάλι τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι μηδενικό. Ὁ ἱερέας δίχως ἀγάπη μοιάζει μὲ πουλί, ποὺ ἔχει κομμένα φτερὰ καὶ μὲ μεγάλη δυσκολία διανύει μικρὲς ἀποστάσεις.

Ἡ φιλοχρηματία καὶ ἡ ἀγάπη δὲν συμβαδίζουν. Ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἀγαπάει τὸ χρῆμα δὲν μπορεῖ νὰ ἀγαπήσει καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Κατ᾽ ἀναλογία καὶ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι φιλάργυρος καὶ πλεονέκτης. Αὐτὸ ἰσχύει περισσότερο γιὰ τὸν ἱερέα, ποὺ καλεῖται νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὴ σωτηρία.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος, ὅταν ἐπικοινωνοῦσε μὲ ὑποψήφιους ἱερεῖς ἀλλὰ καὶ μὲ ἱερεῖς, μιλοῦσε γιὰ τὴν ἐργασία, ποὺ πρέπει νὰ κάνουν στὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ εἶναι φωτεινὸ παράδειγμα στοὺς ἐνορίτες τους. Δίχως πνευματικὸ πλοῦτο —ποὺ ἀποκτᾶται μὲ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ τὴν ἄσκηση— δὲν μποροῦν νὰ βοηθήσουν τοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι χαρακτηριστικὸς ὁ λόγος τοῦ Γέροντα: «Ἡ μυστικὴ ἐργασία ἔχει τὴν ἰδιότητα νὰ κηρύττει μυστικὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ὁ χαριτωμένος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ μεταδίδει θεία χάρη καὶ ἀλλοιώνει τοὺς σαρκικοὺς ἀνθρώπους. Τοὺς ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τῶν παθῶν καὶ τοὺς πλησιάζει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον στὸν Θεὸ καὶ σώζονται».

Μακάρι κάποτε ὅλοι οἱ ἱερεῖς νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ λόγο τοῦ Γέροντα Παϊσίου καὶ νὰ ἀρχίσουμε τὴ μυστικὴ ἐσωτερικὴ ἐργασία, ἡ ὁποία θὰ μᾶς δίνει τὰ ἀπαραίτητα ἐφόδια, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀποδοτικοὶ στὸ ἔργο, ποὺ καλούμαστε νὰ ἐπιτελέσουμε

"O.T."

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

22. Η Εκκλησία είναι πνευματική «οικοδομή», της οποίας ακρογωνιαίος λίθος είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός και το θεμέλιον οι Απόστολοι και οι Προφήται. Αύτη ολόκληρος αυξάνει δια του Χριστού και επί του Χριστού και αυξάνει δια των θεανθρωπίνων δημιουργικών δυνάμεων και ενεργειών Αυτού. Εν τη Εκκλησία ο Χριστός είναι πανταχού παρών: Αυτός είναι και η αποστολικότης των Αποστόλων, και η προφητικότης των Προφητών, και η αγιότης των Αγίων, και η πίστις των πιστευόντων, και η αγάπη των αγαπώντων, και η δικαιοσύνη των δικαίων, και η πραότης των πράων και η ταπείνωσις των ταπεινών. Αυτός είναι τα πάντα εν πάσι εις κάθε έναν ο οποίος αγωνίζεται και σώζεται. Οι χριστιανοί είναι «λίθοι ζώντες», (συν) οικοδομούμενοι εις την πνευματικήν οικοδομήν της Εκκλησίας (πρβλ. Α΄ Πέτρ. 2, 5), και τούτο πάντοτε «συν πάσι τοις αγίοις» και επί τω θεμελίω των Αποστόλων και Προφητών (πρβλ. Α΄ Κορ. 3, 9-17). Διότι είναι αδύνατον να ανήκη κανείς εις τον Χριστόν και να γίνη «οικείος του Θεού», χωρίς να ζη μετά πάντων των Αγίων και να πιστεύη και να σκέπτεται και να αισθάνεται καθολικώς μετά των Αποστόλων και των Προφητών και των λοιπών Αγίων.

Συνεχίζεται.  

Ιερά Μητρ. Πειραιώς : ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2012

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2012

Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα,

Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον...», «Σήμερον πάσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὅτι Χριστὸς ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης»,  «Χορεύουσιν ἄγγελοι πάντες ἐν οὐρανῶ καὶ ἀγάλλονται σήμερον.»

 «Πόσαι μοι πανυγήρεις καθ΄ ἒκαστον τῶν τοῦ Χριστοῦ μυστηρίων» λέγει ο ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Πόσες ἑορτὲς ὑπάρχουν κάθε ἡμέρα γιὰ μᾶς ἀπὸ τὰ μυστήρια του Θεοῦ. Μεγίστη ἑορτή παραμένει, αὐτὸ τὸ μέγα μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως, καθώς: «Ἦλθε σαρκωθεὶς ὁ Χριστὸς», «Χριστὸς γεννᾶται», «ἐτέχθη Χριστὸς»!

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Μητρ. κ. Ιερεμίας : τό κίνημα «μεταπατερική θεολογία» εἶναι καί βλάσφημο καί αἱρετικό καί θέλει πολεμική καί καταδίκη.

ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ – ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ

1. Μέ τό σημερινό μας κήρυγμα, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀρχίζουμε μιά νέα σειρά διδαχῶν, ἡ ὁποία θά εἶναι ἀφιερωμένη στούς ἁγίους Πατέρες. Τούς ἁγίους Πατέρες τούς μνημονεύουμε συχνά καί στήν θεία Λατρεία καί στήν ἀτομική μας προσευχή. Μέ τήν ἐπίκληση τῶν Ἁγίων Πατέρων τελειώνουμε τήν προσευχή μας λέγοντες τό «Δι᾽ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν...». Περί τῶν ἁγίων Πατέρων σᾶς ἔγραψα καί ἄλλοτε, ἀγαπητοί μου, καί σᾶς εἶπα ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ σωστοί καί ἀλάνθαστοι ἑρμηνευτές τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΥΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, Η ΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Το ανοικτόν παράθυρον του Παύλου προς την Εκκλησίαν

Τα κεφάλαια 12 έως 15 της Α' προς Κορινθίους είναι μοναδικόν παράθυρον, μέσω του οποίου δύναται κανείς να θεωρήση την πραγματικότητα της Εκκλησίας ως σώματος του Χριστού. Οι μετέχοντες εις την Εκκλησίαν εντάσσονται εις δύο ομάδας ως προς τον βαθμόν της θεραπείας και της τελειώσεως: τους φωτισμένους και τους δοξασμένους. Τα μέλη του σώματος του Χριστού αναγράφονται σαφώς εις την Α' Κορ. 12:28.

Αρχίζει κανείς με το να γίνη ιδιώτης όστις λέγει "αμήν" κατά την λογικήν λατρείαν εν αντιβολή προς την νοεράν εν τη καρδία γενομένην λατρείαν. Εις αυτό το στάδιον ασχολείται ο ιδιώτης με την μετάβασίν του από την κάθαρσιν της καρδίας εις τον φωτισμόν αυτής υπό την καθοδήγησιν εκείνων που είναι ναοί του Αγίου Πνεύματος και μέλη του σώματος του Χριστού και αποτελούν το "βασίλειον ιεράτευμα."

Οι βαθμίδες του φωτισμού αρχίζουν με τα "γένη γλωσσών," το κατώτερον των χαρισμάτων, εις την 8ην θέσιν και φθάνουν μέχρι το χάρισμα του "διδασκάλου" εις την 3ην θέσιν.

      Επί κεφαλής της τοπικής Εκκλησίας είναι οι "προφήται," (εις την 2αν θέσιν), οι οποίοι έλαβον την ιδίαν αποκάλυψιν με τους αποστόλους (Εφ. 3:5) εις την 1ην θέσιν και μαζί με αυτούς αποτελούν "τό θεμέλιον" της Εκκλησίας (Εφ. 2:20). Οι απόστολοι και προφήται είναι το θεμέλιον της Εκκλησίας κατά παρόμοιον τρόπον που οι ιατροί είναι το θεμέλιον των νοσοκομείων.

       

      Συνεχίζεται.