ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

     Εφ' όσον θα ήτο ασφαλές να υποθέσωμεν ότι ο προφήτης ήτο εις την σκέψιν του Παύλου αναγκαίον μέλος της δομής του Σώματος του Χριστού  ών ουσιώδες μέρος των θεμελίων του, παραλλήλως με τους Αποστόλους, θα εφαίνετο επίσης να ακολουθή ότι χωρίς αυτούς δεν υπάρχει Εκκλησία. Αυτό φυσικώς είναι αληθές, εφ' όσον εννοήσωμεν ότι το όνομα προφήτης σημαίνει αυτόν, ο οποίος ως οι Απόστολοι έχει την εμπειρίαν του δοξασμού. Ούτως, είτε ονομάζονται προφήται είτε Πατέρες της Εκκλησίας είναι δευτερεύον. Το σπουδαίον είναι ότι εκείνοι με την αδιάλειπτον προσευχήν, οι οποίοι φθάνουν εις δοξασμόν είναι ο κεντρικός πυρήν της Ιεράς Παραδόσεως, εφ όσον χωρίς αυτούς δεν υπάρχει Σώμα Χριστού. Είτε κάποιος έχει τοιούτους Πατέρας εις τας συγκεκριμμένας τοπικάς εκκλησίας, ή εις τα μοναστήρια, δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτοί είναι οι ειδικοί δια την πρόοδον των μελών του Σώματος του Χριστού. Χωρίς αυτούς τα μυστήρια της Εκκλησίας γίνονται έν σύστημα μαγείας. Ο Απόστολος Παύλος δεν λέγει ότι το Σώμα του Χριστού οικοδομείται όντως δια του βαπτίσματος, χρίσματος, θείας ευχαριστίας κ.λ.π., αλλά δια των Αποστόλων και προφητών εννοών Αποστόλους και Πατέρας, οι οποίοι γεννούν πνευματικώς άλλους εν Χριστώ, ετοιμάζοντες αυτούς δια την αποδοχήν της προσευχής του Αγίου Πνεύματος εν ταις καρδίαις των. Μόνον μέσα εις αυτά τα πλαίσια τα μυστήρια του βαπτίσματος, χρίσματος, θείας ευχαριστίας, ιερωσύνης, εξομολογήσεως, μετανοίας κ.λ.π. δεν είναι μαγεία.

Συνεχίζεται.

Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον - Psalm 102

Περί της πτώσεως του Αδάμ

+πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης.

Οι Πατέρες λένε ότι κατά την πτώσι του άνθρωπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου. Εσκοτίσθη ο νους του Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ, άλλα με τον νουν του Αδάμ, ο οποίος Αδάμ αρρώστησε, επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο σκοτασμός του νοός του ανθρώπου.

Αλλά πώς εμείς ξέρομε ότι ο άνθρωπος έπεσε; Από την ιστορική περιγραφή της πτώσεως που αναφέρει η Αγία Γραφή; Και τι σημαίνει η πτώσις, τι σημαίνει Παράδεισος; Τι ήταν ο Παράδεισος; Υπάρχουν δύο Πατερικές παραδόσεις πάνω στο θέμα αυτό, τις οποίες συνοψίζει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος δίνει και τις δύο Πατερικές απόψεις, χωρίς ο ίδιος να λαμβάνη θέσι πάνω στο θέμα αυτό.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Φώτης Κόντογλου - Χριστούγεννα στὴ σπηλιά

Χριστούγεννα παραμονές. Χριστούγεννα καὶ χιονιᾶς πάντα πᾶνε μαζί. Μὰ ἐκείνη τὴ χρονιὰ οἱ καιροὶ ἤτανε φουρτουνιασμένοι παρὰ φύση. Χιόνι δὲν ἔρριχνε. Μοναχὰ ποὺ ἡ ἀτμόσφαιρα ἤτανε θυμωμένη, καὶ φυσούσανε σκληροὶ βοριάδες μὲ χιονόνερο καὶ μ᾿ ἀστραπές. Καμμιὰ βδομάδα ὁ καιρὸς καλωσύνεψε καὶ φυσοῦσε μία τραμουντάνα ποὺ ἀρμενιζότανε. Μὰ τὴν παραμονὴ τὰ κατσούφιασε. Τὴν παραμονὴ ἀπὸ τὸ πρωΐ ὁ οὐρανὸς ἤτανε μαῦρος σὰν μολύβι, κ᾿ ἔπιασε κ᾿ ἔρριχνε βελονιαστὸ χιονόνερο.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ι. Κορναράκης Καθ. Πανεπιστημίου Αθηνών :

…Ἤδη, καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος –ἀκραῖος οἰκουμενιστής– συνέπλευσε μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ ἀνοίγματα πρὸς τοὺς οἰκουμενιστικοὺς χώρους. Ἔφερε καὶ αὐτός, πρὶν ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, τὸν Πάπα στὴν Ἀθήνα, καὶ πανηγύρισε τὸ γεγονὸς μὲ φιέστες καὶ ἐκδηλώσεις μειοδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας.
Λίγο πρὶν ἔλθει ὁ Πάπας στὴν Ἀθήνα, καὶ ἀφοῦ εἶχε ὀργανώσει τὰ πάντα γιὰ τὴν ὑποδοχή του, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐκάλεσε τέσσερεις ὁμοτίμους καθηγητὲς Πανεπιστημίου –μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν ὑπογράφοντα τὸ παρόν– γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν νὰ συντάξει τὰ σχετικὰ κείμενα ποὺ θὰ διάβαζε ἐνώπιον τοῦ Πάπα, οὕτως ὥστε αὐτὰ νὰ ἔχουν ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο χαρακτῆρα. Ὡστόσο, προσωπικῶς διαπίστωσα ὅτι, τὰ συγκεκριμένα κείμενα ἀνεγνώσθησαν ἐνώπιον τοῦ Πάπα χωρὶς τὶς διορθώσεις μας.

Γράφουμε στα παλαιά μας υποδήματα τις διδασκαλίες των αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας και μετά μας φταίνε οι Οικουμενιστές...

Βαδίζοντες δὲ τὴν ἀπλανῆ καὶ ζωηφόρον ὁδόν, ὀφθαλμὸν μὲν ἐκκόψωμεν σκανδαλίζοντα· μὴ τὸν αἰσθητόν, ἀλλὰ τὸν νοητόν· οἷον ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ' αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Μ. Ἀθανασίου, Fragmenta varia, ὅπ. παρ., v. 26, p. 1257, l. 28-36.

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ἀκολουθώντας τὸ Μ. Ἀθανάσιο, ἀπαγορεύει τὴν «κοινωνία» ὄχι μόνο μὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ ἐπικοινωνοῦν μὲ αἱρετικούς. Λέγει: 

«τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν» (Ἐπιστολαί, 466, l.17-18).

Καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως, ἅγιος Γερμανὸς ὁ νέος, συμβουλεύει τὴν ἀποχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ ἐκείνους τοὺς «ὀρθόδοξους» ποὺ κοινωνοῦσαν μὲ τοὺς Λατίνους. Συμβούλευε ἀκόμα τους λαϊκούς, νὰ φεύγουν ὁλοταχῶς ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, ποὺ ἔδειξαν ὑποταγὴ στοὺς Λατίνους, καὶ μήτε σὲ Ἐκκλησία ποὺ ἐκεῖνοι λειτουργοῦν νὰ πηγαίνουν, μήτε νὰ παίρνουν εὐλογία ἀπὸ τὰ χέρια τους. Καλύτερα νὰ προσεύχεστε μόνοι στὰ σπίτια σας, παρὰ νὰ συγκεντρώνεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς Λατινόφρονες κληρικοὺς καὶ λαϊκούς 

(Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν, ὅπ. παρ., σελ. 362).

Κατά την εκτίμηση του Φώτη Κόντογλου οι νεομάρτυρες μόνο ανέρχονται σε τριάντα πέντε χιλιάδες!

.....Οι ξένοι είχαν στόχο την απο-ορθοδοξοποίηση του Ορθόδοξου λαού του τόπου μας. Ήδη η Ορθοδοξία στη Ρωσία από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου είχε φραγκέψει. Το φράγκεμα αυτό των Ρώσων άρχισε να διοχετεύεται και προς άλλους σλαβικούς λαούς, ακόμα και προς τους Άραβες Ορθόδοξους. Είχε απομείνει πλέον η Ελλάδα και η Μικρά Ασία.
Με την απο-ορθοδοξοποίηση οι ξένοι ήθελαν ένα λαό, που να θρησκεύει μεν, αλλά όχι με τις ορθόδοξες προδιαγραφές. Οι Φράγκοι από παληά, είχαν τόσο μίσος κατά της Ορθοδοξίας, ώστε την θεωρούσαν ειδωλολατρία. Η ειδοποιός διαφορά μας με τους Φράγκους είναι η πίστη μας, η οποία για μας είναι η Ορθοδοξία, γι’ αυτούς η κακοδοξία. Η Ορθοδοξία είναι ο ορθός τρόπος της θεραπείας του ανθρώπου, για την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Αντίθετα, κακοδοξία είναι ο λανθασμένος τρόπος της θεραπείας, με αποτέλεσμα το αιώνιο θάνατο του ανθρώπου στην ατελεύτητη κόλαση.
Ένας απο-ορθοδοξοποιημένος λαός δεν έχει θεραπευθεί πνευματικά, οπότε δεν μπορεί να σωθεί. Σκοπός της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι να παράγει άγια λείψανα, δηλ. να αναδεικνύει αγίους. Αυτοί είναι οι απλανείς οδηγοί μας, οι πραγματικοί «θεραπευτές» μας. Τον 19ο και 20ο αιώνα η Ορθοδοξία ανέδειξε πάρα πολύ λίγους αγίους, σε αντίθεση με την περίοδο της Τουρκοκρατίας, η οποία ήταν από αυτής της πλευράς «λαμπρή περίοδος» για την Εκκλησία, γιατί ανέδειξε χιλιάδες. Κατά την εκτίμηση του Φώτη Κόντογλου οι νεομάρτυρες μόνο ανέρχονται σε τριάντα πέντε χιλιάδες! Αυτό σημαίνει ότι από το 1821 και δώθε κάτι δεν πήγε καλά με την Ορθοδοξία μας.

Ο Γερο - Εύλόγιος (Χατζή - Γεώργης)

Πάνω από τις Καρυές, προς το Βατοπέδι, είναι τό Κελλί του Αγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Εκεί ασκήτευαν έξι «Χατζή - Γεωργιάτες» με Γέροντα τον μεγαλύτερο παραδελφό τους, Γερο - Ευλόγιο.  Αργότερα δε, είχαν προστεθή άλλοι δύο αδελφοί στην Συνοδία τους, ο Πατήρ Παχώμιος και ο Πατήρ Γεώργιος, και έγιναν εγγόνια του  Χατζή - Γεώργη. 

Χαίρεται κανείς, όταν βλέπη αυτή την αγία Πατερική συνέχεια και θεία μετάδοση της Καλογερικής, από τους Όσιους Παππούδες στον Όσιο Πατέρα Χατζή - Γεώργη, και από τον Πατέρα στα παιδιά και στα εγγόνια! Αξίζει, φυσικά, να γράψη πολλά γι' αυτούς, όπως και για τον Γερο - Ευλόγιο. Επειδή όμως έγραψε και ένας Πατέρας από την Σιμωνόμετρα, πατριώτης του, γι' αυτό εγώ θα περιοριστώ μόνο σ' ένα περιστατικό από το τέλος της ζωής του, πως πάλευε με τους δαίμονες μέχρι τα βαθιά του γεράματα ο αθλητής του Χριστού Γερο - Ευλόγιος! 

Όταν είχε γεράσει πια ο Γέροντας, αφού είχε περάσει τα εκατό του χρόνια, καθόταν σ'  έναν καναπέ και έλεγε συνέχεια την ευχή. Μια μέρα λοιπόν οι δύο υποτακτικοί του, ο Πατήρ Παχώμιος και ο Πατήρ Γεώργιος, είχαν πάει να μάσουν ελιές, και ο Γέροντας έκλεισε την πόρτα και ακουμπισμένος στον καναπέ έλεγε την ευχή. Για μια στιγμή άκουσε πολύ θόρυβο μέσα στο κελλί του και διέκοψε την ευχή. Όρμησαν τότε επάνω του τριάντα δαίμονες, τον πέταξαν κάτω στο πάτωμα και τον έδειραν γερά. Φυσικά, δεν μπορούσε να σηκωθή πια το Γεροντάκι μετά από τόσο πολύ ξύλο!  Όταν έγινε μεσημέρι, γύρισαν οι Πατέρες από την δουλειά και φώναζαν τον Γέροντα να τους ανοιξη την πόρτα. 

Αλλά που να ακούση το καημένο Γεροντάκι και πως να σηκωθή στην κατάσταση που βρισκόταν;  Ο πατήρ Γεώργιος, ανήσυχος, πέρασε από ένα παραθυράκι, άνοιξε την πόρτα, και προχώρησαν και οι δύο Πατέρες με αγωνία στο κελλί του Γέροντα. Αλλά τι να ιδούν; Τον Γερο - Εύλόγιο πεσμένο στο πάτωμα, χτυπημένο και να τους λέη ψύχραιμα: 
-Ακούς!  τριάντα δαίμονες μαζεύτηκαν, για να με δείρουν! δεν ήταν ένας και δύο! 

Στο κελλί του είχε έναν ξύλινο Σταυρό κρεμασμένο και μπροστά του συνήθως προσευχόταν. Κάποτε, την ώρα που προσευχόταν, ήρθε ένας διάβολος από το παράθυρο, για να πειράξη τον Γέροντα. 
Βλέπει ξαφνικά ο Γερο - Ευλόγιος τον Σταυρό να ξεκρεμιέται μόνος του, να πλησιάζη τον διάβολο, και να εξαφανίζεται αμέσως ο έξω από εδώ. Μετά είδε πάλι τον Σταυρό μόνο του να ξανακρεμιέται στην θέση του. 

Έτσι αγωνιζόταν ο Γερο - Ευλόγιος μέχρι τα εκατόν οκτώ του χρόνια. Και αφού ωρίμασε πια πνευματικά και έπρεπε να αναχώρηση απ' αυτή την ζωή για την αιώνια με τον πνευματικό του πλούτο, έλαβε πληροφορία από τον Θεό να ετοιμασθή και να ετοιμάση και τα Καλογέρια του, δίνοντας τις τελευταίες του συμβουλές μαζί με την ευχή του: 

-Εγώ, Καλογέρια μου, φεύγω πια, πηγαίνω κοντά στον Άγιο Αντώνιο. Αργότερα θα έρθετε κι εσείς εκεί κοντά, στον Παράδεισο. Εσύ, πάτερ -Γεώργιε, θα ζήσης ογδόντα χρόνια. 
Ζήτησε μετά και κοινώνησε και ανεπαύθη εν Κυρίω ο ευλογημένος του Θεού Ευλόγιος στις 11-4-1948. 
Ο πατήρ -Γεώργιος λοιπόν, όταν έκλεισε τα ογδόντα, έλεγε: - Εφέτος θα πεθάνω,  έτσι μου είπε ο Γέροντας. 
Ο γιατρός βλέποντας την δυνατή κράση του, του έλεγε: 
- Εσύ θα ζήσης άλλα τριάντα χρόνια. 
Μόλις έκλεισε τα ογδόντα ο πατήρ -Γεώργιος, έκλεισε και τα μάτια του, και όλοι θαύμασαν!

Δελτίο Τύπου ΣΦΕΒΑ για τις δηλώσεις Μπερίσα

Αθήνα  29-11-12

Δελτίο Τύπου

        Η δήλωση του Aλβανού πρωθυπουργού Σ. Μπερίσα στoν Αυλώνα κατά τον εορτασμό της επετείου ιδρύσεως του αλβανικού κράτους ξεσκεπάζει με τον πιο ωμό τρόπο το αληθινό πρόσωπο της αλβανικής εξωτερικής  πολιτικής. Η Αλβανία διεκδικεί απροκάλυπτα και ανιστόρητα εδάφη από όλους τους γείτονές της.

        Ο ΠΑΣΥΒΑ και η ΣΦΕΒΑ για χρόνια κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου  σχετικά με την γιγάντωση του αλβανικού εθνικισμού.

Σαφείς αποδείξεις της τακτικής αυτής, που υπηρετείται από όλο το φάσμα του αλβανικού πολιτικού συστήματος, και δεν είναι καθόλου ευκαιριακή, είχαμε τόσο με την ιταμή συμπεριφορά  των Αλβανών στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παπούλια, στην προ ετών επίσκεψή του (διέκοψε την επίσημη επίσκεψή του διαμαρτυρόμενος), όσο και με την ακύρωση της συμφωνίας για τα θαλάσσια ύδατα, που υπέγραψε η κυβέρνηση Καραμανλή το 2009.

     Καλώς λοιπόν τόσο η κυβέρνηση όσο και τα περισσότερα πολιτικά κόμματα καταδίκασαν τις δηλώσεις του Αλβανού πρωθυπουργού και η ακύρωση της επίσκεψης του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών  ήταν η ελάχιστη επιβεβλημένη αντίδραση. Καθήκον της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας όμως είναι να πάψει να τρέφεται με αυταπάτες σχετικά με τις πραγματικές διαθέσεις των Αλβανών.

      Στεκόμαστε στο πλευρό των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών  και στηρίζουμε  την παρουσία τους στην από αρχαιοτάτων χρόνων ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου. Οι ΄Ελληνες, γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να υπερασπιζόμαστε την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Το ΚΔΣ της ΣΦΕΒΑ

http://www.sfeva.gr/38A70DA8.el.aspx

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Πώς αισθάνεται ο ορθόδοξος ενώπιον του Προσώπου του Θεανθρώπου Χριστού; Όλος παναμαρτωλός: αυτό είναι το αίσθημά του, η στάσις του, ο τρόπος του, ο νους του, ο λόγος του, η συνείδησίς του, η εξομολόγησίς του, αυτός ο ίδιος, ολόκληρος. Αυτό το αίσθημα της προσωπικής παναμαρτωλότητος ενώπιον του Γλυκυτάτου Κυρίου είναι η ψυχή της ψυχής του και η καρδία της καρδίας του. Ρίψατε εν βλέμμα εις τας ευχάς μετανοίας, τας ωδάς, τα τροπάρια, τα στιχηρά, της Δευτέρας και της Τρίτης έστω, εις την Παρακλητικήν και αμέσως θα διαπιστώσετε ότι το αίσθημα αυτό αποτελεί ιερόν χρέος και προσευχητικήν πραγματικότητα παντός ορθοδόξου χριστιανού ανεξαιρέτως. Εις αυτό προπορεύονται και μας οδηγούν πάντοτε οι αθάνατοι παιδαγωγοί μας, οι άγιοι Πατέρες. Ας ενθυμηθώμεν τουλάχιστον δύο από αυτούς: τον άγιον Δαμασκηνόν και τον άγιον Συμεών τον Νέον Θεολόγον. Η αγιότης των είναι αναμφιβόλως χερουβική. η προσευχή των ασφαλώς σεραφική. εν τούτοις, οι ίδιοι έχουν μίαν πλήρη αίσθησιν και επίγνωσιν της προσωπικής των παναμαρτωλότητος και συγχρόνως μίαν βαθυτάτην διάθεσιν μετανοίας. Αυτή είναι η βιωματική αντινομία της ορθοδόξου, ευαγγελικής, αποστολικής πίστεώς μας και της ταπεινοφροσύνης μας εν τη πίστει αυτή.

Συνεχίζεται.  

Να προσεύχεσαι στον ιερόν τόπον της προσευχής όχι φαρισαϊκώς, αλλά τελωνικώς, για να δικαιωθής και εσύ από τον Κύριον.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ. 

Στο έργον του «Περὶ προσευχής» ο Άγιος Νείλος ο Ασκητής γράφει μεταξύ άλλων για το ιερὸν αυτό έργον τις τρεις βασικές προϋποθέσεις της αληθινής προσευχής: 
«Να έχεις αδιάσπαστη προσοχή στην προσευχή σου. Και αφού αρνηθής το σώμα και την ψυχή, ζήσε νοερά. Αυτή είναι η πρώτη προϋπόθεση, ενώ η δεύτερη είναι: Να προσεύχεσαι στον ιερόν τόπον της προσευχής όχι φαρισαϊκώς, αλλά τελωνικώς, για να δικαιωθής και εσύ από τον Κύριον. Τρίτη προϋπόθεση της καλής προσευχής είναι: Να μη θέλης να γίνονται τα ζητήματά σου, όπως νομίζεις εσύ, αλλά όπως θέλει ο Θεός, και θα είσαι ατάραχος και γεμάτος ευγνωμοσύνη στην προσευχή σου».