Συνάντηση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Κυρίλλου με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής κ. Μαχμούτ Αμπάς

2VSN_3158

Με τον Επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής κ. Μαχμούτ Αμπάς πραγματοποίησε τη συνάντηση στις 10 Νομεβρίου 2012 ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Στη συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην κατοικία του Προέδρου στη Βηθλεέμ από πλευράς του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων συμμετείχαν ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεόφιλος και ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ησύχιος.
H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


Φαίνεται καθαρά ότι το κεφάλαιον 14 της Α' Κορ. δεν αντιλέγει εις κανένα σημείον με εκείνο, το οποίον κυριολεκτικώς ετέθη εξ αρχής ως αντικείμενον συζητήσεως: "Ο γαρ λαλών γλώσση ουκ ανθρώποις λαλεί, αλλά τω Θεώ, ουδείς γαρ ακούει, πνεύματι δε λαλεί μυστήρια".  "Νυνί δέ, αδελφοί, εάν έλθω προς υμάς γλώσσαις λαλών, τί υμάς ωφελήσω, εάν μη υμίν λαλήσω...". Τούτο το γεγονός ότι ωρισμένοι Κορίνθιοι ωμίλουν εν γλώσσαις, αλλ' ούτε διερμήνευον ούτε επροφήτευον, θα ήτο οριστική απόδειξις ότι τούτο, δηλαδή το "γλωσσολαλείν" δεν ήτο το "αποφθέγγεσθαι" των Πράξεων 2, 1 κ.ε. Από το άλλο μέρος, ο Παύλος δεν κάνει τον παραμικρόν υπαινιγμόν δια να κατανοήσουν ο είς τον άλλον. Φαίνεται ότι μόνον οι ιδιώται και οι άπιστοι δεν ημπορούσαν να συμμετάσχουν εις ό,τι συνέβαινε. Εν τούτοις, όταν όλο το σώμα των χαρισματούχων ενασχολήται με την προφητείαν, τότε αμφότεροι, και οι ιδιώται και οι άπιστοι, συνειδητοποίουν ότι "τά κρυπτά της καρδίας των φανερά γίνεται, ελεγχόμενοι και ανακρινόμενοι υπό πάντων".  Αυτή είναι η διάγνωσις, δια την οποίαν ωμιλήσαμεν εις το τελευταίον κεφάλαιον. Αυτοί απέκτων την πεποίθησιν ότι οι προφήται αληθώς είχον τον Θεόν εντός των. Η τελική εμπιστοσύνη και υποταγή εις την θεραπείαν αυτών των πνευματικών Πατέρων, οδηγεί εις την υιοθεσίαν των εν Πνεύματι και εις ένωσιν με το Σώμα του Χριστού, δηλαδή εις την υποδοχήν του χαρίσματος των γλωσσών.

Συνεχίζεται.

π. Θεόδωρος Ζήσης. Άγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης...


Δημοσιεύτηκε στις 11 Νοέ 2012 από 
π. Θεόδωρος Ζήσης - Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο στύλος της Ορθοδοξίας (2012)
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/E61C5C5F.el.aspx

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΝ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στ «Συμβουλευτικν Εγχειρίδιον» για την Παναγίαν Θεοτόκον την «προστασίαν πάντων των Χριστιανών» ότι είναι το καταφύγιον όλων των πονεμένων και δυστυχισμένων αυτού του κόσμου. Και αυτό γίνεται, διότι: 

«Νυν η Θεοτόκος ως Μήτηρ Θεού αμέσως μετά τον Θεόν ούσα και ασυγκρίτως υπερβάσα όχι μόνον ανθρώπους, αλλά και αυτάς τας πρώτας και ανωτάτας τάξεις των αγγέλων, Χερουβίμ και Σεραφίμ, διεαυτής διανέμει τον πλούτον όλων των εκ Θεού χαρισμάτων και θείων ελλάμψεων, εις όλους αγγέλους ομού και ανθρώπους, καθώς όλη κοινώς η του Χριστού φρονεί Εκκλησία». 


Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς… 

O αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Μιχαήλ :


Το Βατικανόν είναι η εκκλησία των μεγάλων πλανών και των εσκεμμένων αιρέσεων. Έχουν τόσον διαστρέψει την αμώμητον Θρησκείαν του Χριστού, ώστε την έχουν καταστήσει αγνώριστον... Δεν υπάρχει, δι' εμέ τουλάχιστον, ουδεμία αμφιβολία, ότι η μοναδική ελπίς της σωτηρίας της ανθρωπότητος είναι η Ορθόδοξος Εκκλησία. Καθολικισμός και Προτεσταντισμός ομού αποτελούν την πλήρη διαστροφήν του Χριστιανισμού, τον οποίον αλώβητον διατηρεί η Ορθόδοξος Εκκλησία. 

π. Θεόδωρος Ζήσης :


«Αὐ­τὰ γρά­φον­ται ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει τῶν ἱ­στο­ρι­κῶν ὄν­τως στιγ­μῶν ποὺ ζοῦ­με, ἀ­πὸ τὶς ἀρ­νη­τι­κὲς καὶ κα­τα­στρο­φι­κὲς τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας  ἐ­νέρ­γει­ες καὶ ἐκ­δη­λώ­σεις. Ἐν πλή­ρει συ­νει­δή­σει ἐ­πί­σης τῶν εὐ­θυ­νῶν  καὶ τῶν συ­νε­πει­ῶν αὐ­τῆς μας τῆς στά­σε­ως. Προ­τι­μοῦ­με νὰ δι­ω­κό­με­θα καὶ νὰ συ­κο­φαν­το­ύ­με­θα, πα­ρὰ νὰ μέ­νου­με σι­ω­πη­λοὶ καὶ ἀ­φω­νό­τε­ροι  ἰ­χθύ­ος μπρο­στὰ στὴν ἐμ­φα­νῆ κα­κο­πο­ί­η­ση τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Πί­στε­ως,  νὰ εἴ­μα­στε μὲ τοὺς Ἁ­γί­ους, πα­ρὰ νὰ ἔ­χου­με τὴν φι­λί­α καὶ τὴν συμ­πά­θει­α τῶν φι­λο­πα­πι­κῶν καὶ λα­τι­νο­φρό­νων». Πολ­λοί πλέ­ον  «δι­α­πι­στώ­νουν ὅ­τι κιν­δυ­νε­ύ­ει πλέ­ον ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἀ­λή­θει­ας, ὅ­τι οἱ μνη­μο­νευ­ό­με­νοι στὴ Θ. Λει­τουρ­γί­αἐ­πί­σκο­ποι, ὡς ἐγ­γυ­η­τὲς τῆς ἐν τῇ πί­στει ἑ­νό­τη­τος δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, δὲν εὑ­ρί­σκον­ται σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους,     ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὰ  εἶ­ναι ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, ὡς κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους» 

Ο συνεχής αγώνας και η αγωνία της Θράκης


Κωνσταντίνος Χολέβας

Κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Θράκη, νιώθω ότι πραγματοποιώ ένα προσκύνημα σε ένα διαχρονικό προπύργιο Ελληνισμού και Ορθοδοξίας, το οποίο άντεξε και αντέχει παρά τα προβλήματα. Η Θράκη με γεμίζει με ανάμεικτα αισθήματα. Αισιοδοξίας, διότι βλέπω το υψηλό φρόνημα των κατοίκων. Προβληματισμού, διότι αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνουμε πολύ περισσότερα για να βοηθήσουμε τους Θρακιώτες να αντιμετωπίσουν την προκλητικότητα της Τουρκίας.

Βρέθηκα στον Εβρο, έναν από τους πιο επιμήκεις νομούς της Ελλάδος, και επιβεβαίωσα τα ανάμεικτα αισθήματά μου. Η συσπείρωση του λαού γύρω από την Εκκλησία και τον Στρατό, η παρουσία πολλών συνοριοφυλάκων που επιτέλους έκλεισαν τις διόδους των λαθρομεταναστών και η συνέχιση των έργων για την αντιαρματική τάφρο είναι μερικά από τα καλά νέα. Ομως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Η Τουρκία χρηματοδοτεί τη μουσουλμανική μειονότητα για να αγοράζει τη γη των χριστιανών και η τουρκική τράπεζα ΖΙΡΑΤ θα ανοίξει κατάστημα και στο Διδυμότειχο. Το ελληνικό κράτος λόγω κρίσης και με τη λογική του «Καλλικράτη» συρρικνώνει υπηρεσίες και αναγκάζει τον κάτοικο του βορείου Εβρου να αισθάνεται αποκομμένος και απομονωμένος.

Μου είπαν το εξής χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ενας αγρότης από το Ορμένιο για να οδηγήσει τη μητέρα του σε επιτροπή γιατρών που θα επιβεβαιώσουν την αναπηρία της πρέπει να πάει στην Αλεξανδρούπολη, η οποία απέχει 190 χιλιόμετρα. Και για να είναι εκεί στις οκτώ το πρωί, θα χρειασθεί έξοδα για ΚΤΕΛ ή βενζίνη συν έξοδα διαμονής σε ξενοδοχείο. Γιατί αυτή η συγκεντρωτική λογική; Μήπως πρέπει να αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη ευαισθησία τα προβλήματα των ακριτικών περιοχών; Γιατί ο κάτοικος του Εβρου να έχει την ίδια φορολογία στο πετρέλαιο με την Αθήνα, όταν είναι πασιφανές ότι οι Εβρίτες έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ πιο χαμηλές θερμοκρασίες και για περισσότερο χρονικό διάστημα;

Είναι επικίνδυνο να δημιουργείται στους Θρακιώτες η αίσθηση εγκατάλειψης από την κεντρική κυβέρνηση.

Και είναι δυσάρεστο το ότι διατηρούνται σε ισχύ νομοθεσίες που ευνοούν προκλητικά τους μουσουλμάνους και αδικούν τους χριστιανούς. Καλό θα ήταν να καταργηθεί η διάταξη Σιφουνάκη, η οποία μειώνει υπερβολικά τα πρόστιμα των αυθαιρέτων μόνο για τη μουσουλμανική μειονότητα. Ας στηρίξουμε τους χριστιανούς της Θράκης να παραμείνουν στη γη τους.

http://www.dimokratianews.gr/

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.


Μεταξύ ενός τοιούτου κόσμου, ο οποίος εκουσίως «εν τω πονηρώ κείται», και του ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον Χριστόν δεν υπάρχει συμβιβασμός. Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος. Διότι ο ουμανιστικός άνθρωπος δι’ όλων των ενεργειών του εμφανίζεται και φέρεται ως δρων με αυτάρκειαν, ως υπερτάτη αξία και ανώτατον κριτήριον. Εδώ δεν υπάρχει θέσις δια τον Θεάνθρωπον. Δι’ αυτό εις το ουμανιστικόν βασίλειον την θέσιν του Θεανθρώπου την κατέχει ο Vicarius Christi, ο δε Θεάνθρωπος έχει εξορισθή εις τον ουρανόν. Τούτο αποτελεί ασφαλώς ιδιόμορφον αποσάρκωσιν του Θεανθρώπου Χριστού. Δεν είναι έτσι; Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ. Δια τούτο το δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα απέβη το κεντρικόν δόγμα (svedogmat) του παπισμού. Και ο πάπας δεν δύναται να το αποκηρύξη με κανένα τρόπον, έως ότου θα είναι πάπας του ουμανιστικού παπισμού.



Συνεχίζεται.  

Νουθεσίες Αγίου Νεκταρίου!


agnek



    Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά γίνουμε τέλειοι καί ἅγιοι. Νά ἀναδειχθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἄς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τή μέλλουσα, μήπως, ἀπό τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, ἀμελήσουμε τό σκοπό τῆς ζωῆς μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἀποτελοῦν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τό σκοπό.
Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε ν’ ἀποβάλετε τά πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τήν καρδιά σας ἀπό κάθε ρύπο καί διατηρῆστε την ἁγνή, γιά νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος, γιά νά σᾶς πλημμυρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς θεῖες δωρεές.
Παιδιά μου ἀγαπητά, ὅλη σας ἡ ἀσχολία καί ἡ φροντίδα σ’ αὐτά νά εἶναι. Αὐτά ν’ ἀποτελοῦν σκοπό καί πόθο σας ἀσταμάτητο. Γι’ αὐτά νά προσεύχεστε στό Θεό.
Νά ζητᾶτε καθημερινά τόν Κύριο, ἀλλά μέσα στήν καρδιά σας καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτήν. Καί ὅταν Τόν βρεῖτε, σταθεῖτε μέ φόβο καί τρόμο, ὅπως τά Χερουβείμ καί τά Σεραφείμ, γιατί ἡ καρδιά σᾶς ἔγινε θρόνος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά γιά νά βρεῖτε τόν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα, γιατί ὁ Κύριος βδελύσσεται τούς ὑπερήφανους, ἐνῶ ἀγαπάει καί ἐπισκέπτεται τούς ταπεινούς στήν καρδιά.
Ἄν ἀγωνίζεσαι τόν ἀγῶνα τόν καλό, ὁ Θεός θά σέ ἐνισχύσει. Στόν ἀγῶνα ἐντοπίζουμε τίς ἀδυναμίες, τίς ἐλλείψεις καί τά ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δέν ἀγωνίστηκε, δέν γνώρισε τόν ἑαυτό του.
Προσέχετε καί τά μικρά ἀκόμα παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπό ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μήν ἀπελπιστεῖτε, ἀλλά σηκωθεῖτε γρήγορα καί προσπέστε στό Θεό, πού ἔχει τή δύναμη νά σᾶς ἀνορθώσει.
Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη καί ἐλαττώματα βαθιά ριζωμένα, πολλά εἶναι καί κληρονομικά. Ὅλα αὐτά δέν κόβονται μέ μία σπασμωδική κίνηση οὔτε μέ τήν ἀδημονία καί τή βαρειά θλίψη, ἀλλά μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, μέ καρτερία, μέ φροντίδα καί προσοχή.
Ἡ ὑπερβολική λύπη κρύβει μέσα τῆς ὑπερηφάνεια. Γι’ αὐτό εἶναι βλαβερή καί ἐπικίνδυνη, καί πολλές φορές παροξύνεται ἀπό τό διάβολο, γιά ν’ ἀνακόψει τήν πορεία τοῦ ἀγωνιστῆ.
Ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεστε στό Θεό νά σᾶς δυναμώνει. Νά ἀντιμετωπίζετε μέ ὑπομονή τίς πτώσεις σας καί, ἀφοῦ γρήγορα σηκωθεῖτε, νά τρέχετε καί νά μή στέκεστε, σάν τά παιδιά, στόν τόπο πού πέσατε, κλαίγοντας καί θρηνώντας ἀπαρηγόρητα.
Ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεστε, γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό. Μήν ἀπελπίζεστε, ἄν πέφτετε συνέχεια σέ παλιές ἁμαρτίες. Πολλές ἀπ’ αὐτές εἶναι καί ἀπό τή φύση τούς ἰσχυρές καί ἀπό τή συνήθεια. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καί μέ τήν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. Τίποτα νά μή σᾶς ἀπελπίζει.
Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γι’ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγῶνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μή βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.
Ἐμπιστευτεῖτε στό Θεό τόν Ἀγαθό, τόν Ἰσχυρό, τόν Ζῶντα, καί Αὐτός θά σᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνάπαυση. Μετά τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τή δική Του ἀγάπη. Μή λιποψυχεῖτε λοιπόν καί μή δειλιάζετε.
Δέν θέλω νά θλίβεστε καί νά συγχύζεστε γιά ὅσα συμβαίνουν ἀντίθετα στή θέλησή σας, ὅσο δίκαιη κι ἄν εἶναι αὐτή. Μία τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ. Προσέχετε τόν ἐγωισμό, πού κρύβεται κάτω ἀπό τή μορφή τοῦ δικαιώματος. Προσέχετε καί τήν ἄκαιρη λύπη, δημιουργεῖται ὕστερ’ ἀπό ἕναν δίκαιο ἔλεγχο. Ἡ ὑπερβολική θλίψη γιά ὅλα αὐτά εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινή θλίψη. Αὐτή πού δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλά τήν ἄθλια κατάσταση τῆς ψυχῆς μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Φροντίζετε νά περιφρουρεῖτε στήν καρδιά σᾶς τή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά μήν ἐπιτρέπετε στόν πονηρό νά χύνει τό φαρμάκι του. προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος, πού ὑπάρχει μέσα σας, μετατραπεῖ σέ κόλαση.

      Πηγή : http://www.imkifissias.gr/

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης


Ο Απόστολος Παύλος ελυπήθη, διότι μία ομάς Κορινθίων χαρισματούχων είχε προφανώς πείσει τους άλλους να κάνουν την ομαδικήν λατρείαν της καρδίας, χωρίς να μεταφέρουν την προσευχήν του Αγίου Πνεύματος δια της λογικής, ώστε να μην ακούσουν και οι άλλοι. Δια τον Παύλον αυτό είναι καλόν: "σύ μεν γαρ καλώς ευχαριστείς, αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται".  "Επεί εάν ευλογήσης τω πνεύματι, ο αναπληρών τον τόπον του ιδιώτου πώς ερεί το αμήν επί τη σή ευχαριστία; επειδή τί λέγεις ουκ οίδε,". Είναι φανερόν ότι να προσεύχηται εν γλώσση ή δια του Πνεύματος είναι όροι εναλλασσόμενοι.
Ο Απόστολος Παύλος συζητεί δια τα είδη των φωνών που υπάρχουν εις τον κόσμον, τόσον των αψύχων αντικειμένων ως των αυλών, αρπών και σαλπίγγων, όσον και των ανθρωπίνων. Ότι ο Παύλος ομιλεί δια φωνάς καθ' εαυτάς αι οποίαι παράγονται και όχι περί συγχεομένων και μη αντιληπτών φωνών, φαίνεται καθαρά από τον όρον "άδηλον φωνήν" εις το Α' Κορ. 14, 8, το οποίον σημαίνει αφανής ή φωνή που δεν ακούεται. Εις το 14, 9 ο Παύλος ομιλεί δια την αδυναμίαν της κατανοήσεως του λόγου, εκτός εάν μεταδίδεται με λέξεις σχηματιζόμενος δια της γλώσσης. Τότε συνεχίζει λέγων, "τοσαύτα ει τύχοι γένη φωνών εστιν εν κόσμω και ουδέν αυτών άφωνον, εάν ουν μη ειδώ την δύναμιν της φωνής, έσομαι τω λαλούντι βάρβαρος και ο λαλών εν εμοί βάρβαρος".

Συνεχίζεται.