Είδες πλούτος που υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια;

Tου Αγ. Ι. Χρυσοστόμου:

Βλέπω ταυτόχρονα έναν μαραγκό και μια φάτνη και ένα Βρέφος και σπάργανα και λεχώνα Παρθένο που στερείται τα πλέον απαραίτητα, βλέπω τα πάντα να είναι φτωχικά, τα πάντα πλημμυρίζουν από ανέχεια. Είδες πλούτος που υπάρχει μέσα σε τόσο μεγάλη φτώχεια; Είδες πως, ενώ ο Χριστός ήταν πλούσιος, φτώχευσε για χάρη μας;  Δεν είχε ούτε κρεβάτι ούτε στρώμα και γι’ αυτό τοποθετήθηκε σε μια ξερή φάτνη.

Ω φτώχεια που είσαι πηγή πλούτου! Ω πλούτε αμέτρητε που κρύβεσαι από τη φτώχεια! Είναι ξαπλωμένος μες στη φάτνη και συνταράσσει την οικουμένη. Τυλίγεται με σπάργανα και διασπά τα δεσμά της αμαρτίας. Ακόμη δεν μίλησε και δίδαξε τους μάγους και τους παρακίνησε σε μετάνοια και μεταστροφή. Τι να πω και σε τι να αναφερθώ; Να, ένα Βρέφος σπαργανώνεται και τοποθετείται στη φάτνη. Κοντά του είναι η Μαρία που είναι Παρθένος και μητέρα μαζί. Κοντά του και ο Ιωσήφ, που λεγόταν, χωρίς να είναι, πατέρας. Εκείνος, χωρίς να είναι, λεγόταν άνδρας της Μαρίας, κι εκείνη, χωρίς να είναι, λεγόταν γυναίκα του Ιωσήφ. Νόμιμες ονομασίες αλλά χωρίς περιεχόμενο συζυγικού δεσμού. Μπορείς να κατανοήσεις τα λόγια μου, όχι όμως και τα γεγονότα. Ο Ιωσήφ μνηστεύτηκε μόνο τη Μαρία και το Άγιο Πνεύμα την σκέπασε με τη χάρη του. Γι’ αυτό και βρισκόταν σε απορία ο Ιωσήφ και δε γνώριζε πως να χαρακτηρίσει το Βρέφος. Δεν τολμούσε να πει πως ήταν καρπός μοιχείας και δεν μπορούσε να προφέρει λόγια βλάσφημα σε βάρος της Παρθένου, δεν είχε όμως και τη δύναμη να παραδεχθεί ως δικό του το παιδί, γιατί γνώριζε καλά, πως δεν είχε ιδέα για τον τρόπο που γεννήθηκε, ούτε ποιος έκανε το παιδί. Ενώ λοιπόν βρισκόταν σε απορία, ήρθε από τον ουρανό μήνυμα με τη φωνή του αγγέλου: «Μη φοβάσαι Ιωσήφ, γιατί εκείνο που γεννήθηκε μέσα της προέρχεται από Πνεύμα Άγιον». 

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

+π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

Συμφώνως προς τους Πατέρας της Εκκλησίας, η ομιλία και η προσευχή του Χριστού αναφερόμεναι εις το Ιω. 13, 31-17, 26, περιλαμβάνουσαι την υπόσχεσιν ότι, όταν έλθη το Πνεύμα της Αληθείας "Ούτος... θα οδηγήση υμάς εις πάσαν την Αλήθειαν"  εξεπληρώθησαν κατά την Πεντηκοστήν, η οποία έγινεν η διαρκής εμπειρία εκείνων, οι οποίοι έκτοτε ηνώθησαν με την κοινωνίαν των δοξασμένων.

      Αυτό δεν σημαίνει ότι οι Προφήται δεν είχαν οδηγηθή εις την Αλήθειαν, ή ότι οι Απόστολοι δεν είχαν οδηγηθή εις την Αλήθειαν, μερικοί δια του φωτισμού, άλλοι δια του δοξασμού επίσης. Αλλά ότι οι Απόστολοι επρόκειτο να οδηγηθούν εις πάσαν την Αλήθειαν κατά την αποκάλυψιν της Πεντηκοστής. Κατ' ουδένα τρόπον αυτό δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία θα ωδηγήτο σταδιακώς ή εις πληρεστέραν κατανόησιν πάσης της αληθείας, ή εις την αποκατάστασιν ή δημιουργίαν της ενότητος μεταξύ των διηρημένων εκκλησιών. Η ομιλία του Χριστού και η προσευχή δια ενότητα είναι δια την ενότητα των Αποστόλων και των πιστών εις την εμπειρίαν του δοξασμού, δηλαδή όρασιν (θέαν) της ακτίστου δόξης της Αγίας Τριάδος εν τη ανθρωπίνη φύσει του Χριστού, χαρισμένη εν τη πληρότητί της δια της μεθέξεως εν τη εμπειρία της Πεντηκοστής.

      

       

      Συνεχίζεται.

Greek Festival in Montrose -Aπό την ελληνική εορτή της ενορίας του Ευαγγελισμού στο Montrose του Τέξας ΗΠΑ.

October 7, 2012|James Nielsen

Children from the Annunciation Orthodox School performed traditional Greek dances at the 46th Annual Original Greek Festival. The Annunciation Greek Orthodox Cathedral hosted about 40,000 attendees, who enjoyed food, shopping and more.

ἆρον κύκλῳ τοὺς ὀφθαλμούς σου αγιοτόκε Ελλάδα και μη φοβού,  ιδοὺ αἴρω εἰς τὰ ἔθνη τὴν χεῖρά μου, καὶ ἄξουσι τοὺς υἱούς σου ἐν κόλπῳ, τὰς δὲ θυγατέρας σου ἐπ᾿ ὤμων ἀροῦσι….

π. Θεόδωρος Ζήσης. Η μεγάλη αρετή της ελεημοσύνης

Δημοσιεύτηκε στις 7 Οκτ 2012 από Simeron Wordpress

π. Θεόδωρος Ζήσης - Κυριακή Γ' Λουκά (2012)- Η μεγάλη αρετή της ελεημοσύνης (mp3).
Πηγή: http://www.impantokratoros.gr/BCA2DD0C.el.aspx

Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.

Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αναφερόμενος στό ουνιτικό συλλείτουργο στήν Κωνσταντινούπολη τό Νοέμβριο το 2006 καί τήν Επίσκεψη του Χριστοδούλου στή Ρώμη, τό Δεκέμβριο το 2006, γράφει ότι υπάρχουν Μητροπολίτες πού δέχονται: "τήν παπική εκκλησία" ως Εκκλησία του Χριστού, μέ μυστήρια καί Χάρη. Γι΄ αυτούς η Ένωση έχει γίνει ή ουδέποτε έπαυσε νά υπάρχει".

(Βλ. π. Γεωργίου Μεταλληνού, "Διάλογοι χωρίς προσωπείον", "Ό.Τ.", 12.07.02).

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, σημειώνει ότι οι Λατινόφρονες της Φεράρας - Φλωρεντίας ήσαν λιγότερο επικίνδυνοι από τούς σημερινούς!
Γράφει:
Εκείνοι ''εσχεδίαζαν καί χάλκευαν μέ κρυφές συμφωνίες τήν Ένωση, χωρίς νά ενημερώνουν όλα τά μέλη της αντιπροσωπείας, γιά νά μήν υπάρχουν αντιδράσεις, όπως δέν ενημερώνεται καί σήμερα ο πιστός λαός καί δέν αντιλαμβάνεται γι΄ αυτό ότι η Ένωση γίνεται ήδη σταδιακά, έχει προχωρήσει ουσιαστικά μέ συμπροσευχές, συλλείτουργα καί αμοιβαία εκκλησιολογική αναγνώριση, εις τρόπον ώστε τό κοινό Ποτήριο, όταν έλθη επισήμως, νά αποτελέση απλώς μία επισφράγιση καί επικύρωση της γενομένης ήδη ενώσεως".

("Θεοδρομία", Σεπτέμβριος 2006, σελ. 460).

Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου π. Γεώργιος Καψάνης τονίζει:
"ότι τό Οικουμενικόν Πατριαρχείον δέν θεωρεί πλέον τόν Πάπαν καί τήν Ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν ως αιρετικούς, σχισματικούς καί πλανωμένους, εφ΄ ὀσον δέχεται τήν μέν Παπικήν εκκλησίαν ως ''αγίαν", τόν δέ επικεφαλής αυτής ως "άγιον", "μακαριστόν", υπέρ ου τελεί καί επιμνημόσυνον δέησιν.
"Πάντα τά ανωτέρω"... "σημαίνουν επίσης οτι η Ένωσις έχει γίνει καί απομένει μεθόδευσις της τελείας μυστηριακής κοινωνίας, πρός τήν οποίαν ολοταχώς βαίνομεν, εφ΄ όσον ο Θεολογικός Διάλογος θά παρακάμψη τάς δογματικάς καί εκκλησιολογικάς διαφοράς καί θά ασχοληθή μέ τό κεφάλαιον περί μυστηρίων, προφανώς διά τήν επιτάχυνσιν τ ης μυστηριακής κοινωνίας"

(" Ορθόδοξος Τύπος", (333), 20.11.1978).

ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ :

«Τό κορμί σας, ἂς σᾶς τό καύσουν, ἂς σᾶς τό τηγανίσουν, τά πράγματά σας ἂς σᾶς τά πάρουν, μή σᾶς μέλη, δῶστε τα, δέν εἶναι ἐδικά σας. Ψυχή καί Χριστός σᾶς χρειάζεται. Ἐτοῦτα τά δύο ὅλος ὁ κόσμος νά πέση, δέν μπορεῖ νά σᾶς τά πάρη, ἔξω ἄν τύχη καί τά δώσετε μέ τό θέλημά σας. Αὐτά τά δύο νά τά φυλάγετε, νά μήν τύχη καί τά χάσετε»

ΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ Η ΥΠΟΜΟΝΗ.

Ὅσον κι ἂν φαίνεται ὑπερβολικόν, εἶναι ὅμως ἀληθινὸν αὐτό, ποὺ μᾶς

λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὅτι :

«Ἡ ὑπομονὴ τῶν Ἁγίων

ἐξαντλεῖ τὴν πονηρὴ δύναμη τοῦ διαβόλου, ποὺ ἐπιτίθεται ἐναντίον τους.

Γιατὶ τοὺς πείθει νὰ θεωροῦν στολίδι τους ὅλους τοὺς ἀγῶνες γιὰ χάριν τῆς

ἀληθείας καὶ τοὺς διδάσκει νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ παθήματα περισσότερον

ἀπὸ ὅσον τὶς ἀνέσεις ἐκεῖνοι, ποὺ φροντίζουν ὑπερβολικὰ γιὰ τὴν σαρκικὴ

 ζωή. Κάνει τὴν φυσικὴ ἀσθένεια τῆς σάρκας, σχετικῶς μὲ τὸν πόνο, ἀφορμὴ

ὑπερβολικῆς πνευματικῆς δυνάμεως. Κοίτα λοιπόν, πὼς ἀφορμὴ τῆς

ὑπερβολικῆς θείας δυνάμεως, εἶναι ἡ φυσικὴ ἀδυναμία τῶν Ἁγίων, ἀπὸ τὴν

 ὁποίαν ὁ Κύριος ἀπέδειξε κατώτερον τὸν διάβολον».

Orthodox bells as "aural icons"

Glory to God for all things!

Orthodox church bells might be considered aural icons. What the icon is to our sight, the bell is to our hearing. It’s almost as if Orthodox church bells become singing icons. A set of proper Orthodox church bells establishes the acoustic space of an Orthodox church just as icons and hymnography define its visual and spiritual space.

Ποίοι Φοβούνται τους Αγνοουμένους του 1974;

Κωνσταντίνος Χολέβας

Επανέρχομαι στο θέμα των μαζικών τάφων Ελλήνων που ανακαλύπτονται συνεχώς στην Κύπρο και καταδεικνύουν τη βαρβαρότητα του Τουρκικού Στρατού και των Τουρκοκυπρίων παραστρατιωτικών τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974. Η τουρκική κυβέρνηση από το 1974 μέχρι σήμερα καταβάλλει επίμονες προσπάθειες για να απαλλαγεί ο στρατός της από κάθε κατηγορία για εγκλήματα πολέμου. H Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να είναι προσεκτικές και να κάνουν παν το δυνατόν για τη διακρίβωση της αλήθειας. Απαιτείται μεγαλύτερη πίεση, διότι η Τουρκία αξιοποιεί τις συμμαχίες της για να αποκρυβεί η αλήθεια. Για του λόγου το ασφαλές καταθέτω ορισμένα κρίσιμα γεγονότα και ερωτήματα:

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης - Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ:

 ..."Ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς ἐδῶ ἐνδεικτικὰ τὴν γνώμη τοῦ μεγάλου ἀγωνιστοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρειανισμοῦ, τοῦ Μ. Ἀθανασίου. Γράφει ὅτι στὴν περίπτωση ποὺ ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, συμπεριφέρονται κακῶς καὶ σκανδαλίζουν τὸν λαό, πρέπει νὰ ἐκδιώκονται, ἔστω καὶ ἂν ὑπάρχῃ κίνδυνος νὰ μείνουν οἱ πιστοὶ χωρὶς ποιμένα. Εἶναι καλύτερα, συμφέρει, χωρὶς ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς νὰ γίνονται οἱ συνάξεις στοὺς ναούς, παρὰ νὰ ριφθοῦν οἱ πιστοὶ μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσκοπο καὶ τοὺς ἱερεῖς στὴν κόλαση, ὅπου πῆγαν οἱ Ἑβραῖοι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ μαζὶ μὲ τοὺς ἀρχιερεῖς τους Ἄννα καὶ Καϊάφα: «Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον ἢ μετ᾿ αὐτῶν ἐμβληθῆναι, ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα, εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός» . 
Αὐτὸ ἔπραξε στὶς ἡμέρες μας ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος Γαβριὴλ καὶ μὲ μία ὀλιγόλογη καὶ θαρραλέα Δήλωση καὶ Ὁμολογία διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, μετὰ τὶς συμπροσευχὲς καὶ τὶς κοινὲς δηλώσεις μὲ τὸν προηγούμενο πάπα, ποὺ ἔγιναν πρὶν ἀπὸ δυὸ ἔτη κατὰ τὴν θρονικὴ ἑορτὴ τῆς Ρώμης στὶς 29 Ἰουνίου τοῦ 2004 καὶ τὴν τελετὴν τῶν θυρανοιξίων ὀρθοδόξου ἱεροῦ ναοῦ τὴν 1ην Ἰουλίου τοῦ αὐτοῦ ἔτους. Στὸ ἑξῆς, γράφει, γιὰ νὰ μὴ θεωρηθῇ ὅτι μὲ τὴν σιωπή μου συμφωνῶ μὲ ὅσα γίνονται, δὲν θὰ συμμετέχω στὶς ἀκολουθίες ποὺ μνημονεύεται τὸ ὄνομα τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου, ἀλλὰ θὰ παραμένω εἰς τὸ κελλάκι μου «κάμνων τὴν κανονικὴν καὶ καθωρισμένην μοναχικὴν ἀκολουθίαν μου κατὰ μόνας εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας καὶ ἕως ὅτου λάβη σαφῆ καὶ συγκεκριμένην θέσιν ἡ Ἱ. Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ὄρους περὶ τῶν συμβάντων γεγονότων τῶν ὡς ἄνω ἡμερῶν»...

"http://www.theodromia.gr/87D26F7F.el.aspx

Εισήγηση κ. Κωνσταντίνου Χολέβα

Εισήγηση κ.Κωνσταντίνου Χολέβα, πολιτικού επιστήμονα με θέμα: «Δεν χρειαζόμαστε μετάφραση αλλά κατήχηση», στην ημερίδα που διοργάνωσε η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Νέων της Ι.Μ.Δημητριάδος και Αλμυρού, στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλία, το Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012, με θέμα: "Το ζήτημα της γλώσσας στη λατρεία"

«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευσπλαγχνίσθη υπ’ αυτή»

«Όπως οι διδάσκαλοι των μικρών παιδιών τα μορφώνουν με σύστημα, δηλαδή προσπαθούν να μάθουν τους μαθητές το αντικείμενο της γνώσεως αρχίζοντας απ’ τα πιο μικρά και προχωρώντας στα πιο μεγάλα, έτσι και ο Κύριος έκανε με τους μαθητές Του. Πρώτα-πρώτα ενώπιόν τους θεράπευσε απλές ασθένειες, μετά έβγαλε δαιμόνια από τις ψυχές των ανθρώπων, μετά άνοιξε τα μάτια τυφλών, ύστερα

χάρισε την υγεία αυτών που είχαν πλησιάσει το θάνατο και στο τέλος έκανε τις αναστάσεις, όπως π.χ. της θυγατέρας του Ιαείρου ή του παιδιού της χήρας της Ναΐν που περιγράφεται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Κύριος ανέστησε τους νεκρούς, προκειμένου να «προειδοποιήσει», δηλαδή να προετοιμάσει το δρόμο για τη διδασκαλία της αναστάσεως της δικής Του και γενικά των νεκρών, τονίζει ο Θεοφάνης ο Κεραμεύς. «Ας δούμε μερικές πτυχές του θαύματος της αναστάσεως του υιού της χήρας γυναικός.

Η ευσπλαχνία και η αγάπη του Χριστού

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

«Έτι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου …»

Οι οικουμενιστές σαν τερμίτες αλλοιώνουν την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας, και στο τέλος θα έχουμε γίνει όλοι ουνίτες χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι. Θα απολαμβάνουμε τον βαρούχιο ύπνο, με τη πίστη στη λανθασμένη διδασκαλία των πνευματικών πατέρων μας: υπομονή άχρι καιρού, οι ταγοί έρχονται και παρέρχονται. Υπομονή, αλλά το πουλάκι θα έχει πετάξει,  όπως έχει πετάξει και για τους παπικούς. Έτσι έλεγαν και οι εκκλησιαστικοί ταγοί στους λατίνους :

 Δεν πειράζει ας λέει ο πάπας τα δικά του. Οι πάπες έρχονται και παρέρχονται αλλά η Εκκλησία εδώ θα είναι..... 

Η "Εκκλησία" εκεί είναι, αλλά το Πνεύμα το Άγιο δεν είναι εκεί, για να καθαγιάσει τον άρτον και τον οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού. «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα».

Ελπίζω, αντιλαμβάνεσαι σεβαστέ  επισκέπτη  αυτής της ιστοσελίδας, όταν λέμε Εκκλησία, δεν εννοούμε τα οικοδομήματα...

 «ουκ εν τοίχοις εστίν η Εκκλησία αλλ΄ εν τη των δογμάτων αληθεία»

Μ. Βασίλειος.

Πατήρ Υιός και Άγιον Πνεύμα

 οὗτος καύχημά σου καὶ οὗτος Θεός σου.

(Δευτ. 10,21)

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Η Ορθόδοξος Εκκλησία κατέχει την ακεραίαν διδασκαλίαν του Θεανθρώπου Χριστού, διότι ίσταται άνευ υποχωρήσεων εις την θεανθρωπίνην μεθοδολογίαν των αγίων Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων. Ο άνθρωπος της ορθοδόξου, αποστολικής, αγιοπατερικής πίστεως, αισθάνεται και γνωρίζει ότι οι ορθόδοξοι άνθρωποι είναι συνεργοί και μόνον του Αγίου Πνεύματος, συνεργοί οι οποίοι συνεχώς δια της προσευχής επακροώνται τι το Πνεύμα λαλεί, οι οποίοι συνεχώς ποιούν εκείνο που θέλει το Πνεύμα, οι οποίοι τας σκέψεις των και τα λόγια των ελέγχουν συνεχώς δι΄ Αυτού. Επειδή η καθολική ενότης της θεανθρωπίνης Αληθείας είναι πάντοτε παρούσα εις την καθολικήν συνείδησιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δια τούτο οι άγιοι Πατέρες και Διδάσκαλοι συμμετέχουν συνεχώς εις την θεανθρωπίνην ζωήν της Εκκλησίας δια της χαρισματικής ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Δι΄ αυτό και οι Ορθόδοξοι Πατριάρχαι εις τους νεωτέρους καιρούς διακηρύσουν εις την εγκύκλιόν των: «Πιστεύομεν υπό του Αγίου Πνεύματος διδάσκεσθαι την Καθολικήν Εκκλησίαν… Η Εκκλησία διδάσκεται μεν υπό του Ζωαρχικού Πνεύματος, αλλά δια μέσου των αγίων Πατέρων και Διδασκάλων…  Ομολογούμεν την Καθολικήν Εκκλησίαν αδύνατον αμαρτήσαι ή όλως πλανηθήναι ή ποτε το ψεύδος αντί της αληθείας εκλέξαι. Το γαρ Πανάγιον Πνεύμα, αείποτε ενεργούν δια των πιστώς διακονούντων αγίων Πατέρων και Καθηγεμόνων, πάσης οποιασούν πλάνης την Εκκλησίαν απαλλάττει».(Όρος ΙΒ΄ : Δοσιθέου Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ομολογία πίστεως, παρά Ι. Καρμίρη, Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδ. Καθολ. Εκκλησίας, τ. ΙΙ, σ. 755, Αθήναι 1953).

Συνεχίζεται.  

Του εν Αγίοις Πατρός ημών Μαξίμου του Ομολογητού, προς Αναστάσιον Μονάζοντα:

Χθες εις τας δεκαοκτώ του μηνός, όπου ήτο η αγία Πεντηκοστή, ο Πατριάρχης εδήλωσε μοι λέγων:

--Ποίας  Εκκλησίας είσαι; Βυζαντίου; Ρώμης; Αντιοχείας; Αλεξανδρείας; Ιεροσολύμων;

Ιδού πάσαι ηνώθησαν μετά των υπ΄ αυτής επαρχιών. Εάν λοιπόν είσαι της καθολικής Εκκλησίας, ενώθητι, μήπως εισάγων αλλότρια φρονήματα εις την ζωήν της, πάθης αυτό ακριβώς το οποίον δεν προσδοκάς.

Προς τους οποίους απήντησα:

--Καθολικήν Εκκλησίαν εφανέρωσεν ο των όλων Θεός, ότι είναι η ορθή και σωτήριος ομολογία της εις Αυτόν πίστεως.

(P.G. Migne  131-133).

«Ουκ εν τοίχοις εστίν η Εκκλησία αλλ΄ εν τη των δογμάτων αληθεία» Μ. Βασίλειος.

The Orthodox Church :

For those who are thirsting for the same Church which Christ established nearly 1980 years ago, come and drink of the knowledge that the Orthodox Church is that one and same Church. For those who hunger for the fullness of the original Christian Faith, come and partake of the wisdom of nearly 2000 years of unbroken theology. For those who have felt a sense of something missing in their prayer life, come and experience the depth of Orthodox praise and devotion and feel the real presence of Jesus Christ. For those who have never seen true worship, come and participate in the Divine Liturgy and see heaven united to the earth.

Κύριε, καὶ τὸν φόβον σου πτοοῦμαι, καὶ τὸ πονηρὸν ποιεῖν οὐ παύομαι...

Κύριε, εκέκραξα προς Σε, εισάκουσόν μου,
εισάκουσον μου Κύριε.
Κύριε, εκέκραξα προς Σε, εισάκουσόν μου.
Πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου,
εν τω κεκραγέναι με προς σε.
Εισάκουσόν μου, Κύριε.
Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιον σου. έπαρσις των χειρών μου, θυσία εσπερινή, εισάκουσον μου Κύριε.
Κύριε ἁμαρτάνων οὐ παύομαι, φιλανθρωπίας ἀξιούμενος οὐ γινώσκω, νίκησόν μου τὴν πώρωσιν, μόνε Ἀγαθέ, καὶ ἐλέησόν με. Κύριε, καὶ τὸν φόβον σου πτοοῦμαι, καὶ τὸ πονηρὸν ποιεῖν οὐ παύομαι, τίς ἐν δικαστηρίῳ τὸν δικαστὴν οὐ πτοεῖται; ἢ τὶς ἰαθῆναι βουλόμενος, τὸν ἰατρὸν παροργίζει ὡς κᾀγώ;
Μακρόθυμε Κύριε, ἐπὶ τῇ ἀσθενείᾳ μου σπλαγχνίσθητι, καὶ ἐλέησόν με. Οἴμοι! τὶ ὁμοιώθην ἐγώ, τῇ ἀκάρπῳ συκῇ, καὶ πτοοῦμαι τὴν κατάραν σὺν τῇ ἐκκοπῇ, ἀλλ' ἐπουράνιε γεωργὲ Χριστὲ ὁ Θεός, τὴν χερσωθεῖσάν μου ψυχήν, καρποφόρον ἀνάδειξον, καὶ ὡς τὸν ἄσωτον Υἱόν, δέξαι με καὶ ἐλέησόν με. Τὰ πλήθη τῶν πταισμάτων μου πάριδε Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καὶ πάσας ἐξάλειψον τὰς ἀνομίας μου, λογισμόν μοι παρέχων ἐπιστροφῆς, ὡς μόνος φιλάνθρωπος, δέομαι καὶ ἐλέησόν με.