ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

    +π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης

  Ο Ευνόμιος με αυτά πράγματι μιμείται με ιδικόν του τρόπον την βιβλικήν και πατερικήν μαρτυρίαν του δοξασμού. Εις τον βιβλικόν και πατερικόν δοξασμόν κάθε δημιούργημα μετέχει και κάθε άγιος κοινωνεί με τον Λόγον, ο Οποίος είναι παρών εις τον καθένα πολλαπλασιάζων αδιαιρέτως την άκτιστον δόξαν Του, η οποία είναι ολόκληρος και όχι εν μέρει εις τον καθένα, παρούσα εις (τόν καθένα) και εντός του καθενός, καθώς εδίδαξεν ο Χριστός  και απεκάλυψεν κατά την Πεντηκοστήν  και η οποία φέρει εν Λόγω και τον Πατέρα και το Άγιον Πνεύμα. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αρχέτυπα εις τον Θεόν και ότι ο Θεός συνέχει όχι μόνον τα είδη αλλά κάθε φρικτόν μέρος της υπάρξεως εις όλας τας πολλαπλάς του μορφάς. Ούτως το άτομον ποτέ δεν θυσιάζεται από τον Χριστόν δι' έν υποτιθέμενον κοινόν καλόν, αλλά ταυτοχρόνως το κοινόν καλόν είναι το καλόν δια κάθε άτομον. Ως συνέπεια του μυστηρίου της Αναλήψεως του Χριστού εν τη ιδική Του κυρία δόξη και εν τη φανερώσει Του εις τους μαθητάς Του εν τω Πνεύματι της δόξης, την Πεντηκοστήν. Ούτος είναι τώρα Όλος παρών εις τον καθένα και εντός αυτού ο οποίος ευρίσκεται εις τα στάδια του φωτισμού και του δοξασμού (θεώσεως). Δι' αυτόν τον λόγον καθένας, ο οποίος κοινωνεί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού εις την Θείαν Ευχαριστίαν μεταλαμβάνει όχι μέρος του Χριστού, αλλά ολόκληρον την ανθρωπίνην φύσιν του Χριστού, η οποία από την Πεντηκοστήν μερίζεται αμερίστως εις κάθε μέλος του Σώματός Του. Ούτως δια συμμετοχής εις τον ευχαριστιακόν άρτον, ο οποίος είναι είς και εις το ποτήριον, το οποίον είναι έν, κάθε μέλος του Σώματος του Χριστού μεταλαμβάνει όχι μέρος, αλλά Ολόκληρον τον Χριστόν και γίνεται, ό,τι ήδη είναι, ναός ή μονή του Πατρός και του Αγίου Πνεύματος εν τω Ενσαρκωθέντι Λόγω από κοινού με τα άλλα μέλη του Σώματος του Χριστού.

       

      Συνεχίζεται.

Θλιβερά διαπίστωσις.

Ύστερα από τόσα χρόνια φαίνεται καθαρά ότι σκοπός της αντιοικουμενιστικής προσπάθειας Κληρικών και Μοναχών είναι η καθησύχαση των πιστών, για την συνεχή ισχυροποίηση της οικουμενιστικής λαίλαπας στον χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και  η υπόσχεση ότι εγγυόνται την προστασία της Εκκλησίας από τις καταστροφικές, γι’ αυτήν, συνέπειες της οικουμενιστικής δραστηριότητος των Ορθοδόξων ταγών της. Όμως οι βαρείς λύκοι, των αιρέσεων, και, μάλιστα, της λοιμώδους νόσου της οικουμενιστικής παναιρέσεως, δεν εξορκίζονται με έναν χαρτοπόλεμο αντιαιρετικών κειμένων -ανιαρό και ανίερο-, ο οποίος χαρτοπόλεμος, κάθε φορά, πληροφορεί το ποίμνιο, απλώς, τι είναι η αίρεσις και ποια καταστροφικά αποτελέσματα προκαλεί στην ζωή της Εκκλησίας! 

Μέχρι σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεγάλος αριθμός τέτοιων κειμένων, από την ηγουμενική διοίκηση του Αγίου Όρους, από γνωστή ομάδα κληρικών και μοναχών, αλλά και από άλλες αντιοικουμενιστικές προσπάθειες. Έχει χυθεί πολύ μελάνι και έχει ξοδευθεί πολύ χαρτί, για τα ίδια θέματα, το ίδιο μοτίβο, το δήθεν «μαχητικό», χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα εις βάρος των εκκλησιαστικών οικουμενιστών. Ο Οικουμενισμός προχωρεί στον χώρο της Εκκλησίας και συνεχώς ισχυροποιείται, επειδή ακριβώς δεν θίγονται οι ορθόδοξοι οικουμενιστές, αφού δεν αποκαλύπτονται τα ονόματά τους. 
Γι’ αυτό και δεν ανησυχούν και είναι σίγουροι ότι θα κερδίσουν τους στόχους τους, χάρη στη αντιοικουμενιστική ανημποριά να αγωνισθεί θεοφιλώς με το πνεύμα της θυσιαστικής σταυρώσιμης μαρτυρίας. Ο αντιοικουμενιστικός αυτός αγώνας δεν γίνεται με τούς όρους και τις απαιτήσεις του Ταμείου των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας, αλλά και της αγιοπνευματικής πατερικής παραδόσεως του μαρτυρίου αίματος και ψυχής, με το οποίο, και μόνον, οι θείοι Πατέρες, ως δούλοι γνησιώτατοι Χριστού, «όλην συλλεξάμενοι ποιμαντικήν επιστήμην και θυμόν ιερόν κινήσαντες, τους βαρείς εξεδίωξαν και λοιμώδεις λύκους των αιρέσεων, εκσφενδονήσαντες αυτούς, με την σφενδόνα του πνεύματος, έξω του της Εκκλησίας πληρώματος», κατά τον υμνογράφον της Εκκλησίας! Δυστυχώς η αντιοικουμενιστική προσπάθεια περιορίζεται στα όρια της ασφαλείας, ώστε να μείνουν ανέγγιχτοι από συνέπειες δυσάρεστες οι εις αυτήν μετέχοντες….

Η εθνική μας παιδεία απογυμνωμένη από ηρωϊκά πρότυπα.

Ο γνωστός  λόγιος ἀγωνιστὴς τοῦ ἑλληνορθοδόξου ἰδεώδους,

Πολιτικὸς Ἐπιστήμονας κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας, σὲ πρόσφατο

ἄρθρο του, ἐπισημαίνει  τὰ  ἑξῆς ἀξιοπρόσεκτα:

«Οἱ σχεδιαστὲς τῆς μεταμοντέρνας ἄθεης καὶ ἀφελληνισμένης παιδείας

ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὴν παρουσία ἡρώων στὰ σχολικὰ βιβλία καὶ στὶς

σχολικὲς ἑορτές. Ἐπιθυμοῦν νὰ μᾶς μετατρέψουν σὲ ἕνα

παγκοσμιοποιημένο πολτό, ἄβουλο καὶ ἄνευρο, χωρὶς ταυτότητα καὶ

ἐθνικὴ συνείδηση, γιὰ νὰ γίνουμε πειθήνιοι ὑπάλληλοι τῶν δανειστῶν

μας καὶ τῶν πολυεθνικῶν. Οἱ Μαραθωνομάχοι, ὁ Παλαιολόγος, ὁ

Κολοκοτρώνης καὶ ὁ Παλληκαρίδης σβήνονται σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ τὰ σχολικὰ

Βιβλία καὶ στὴ θέση τους θὰ μπεῖ ἡ τρίτη ξένη γλώσσα, οἱ ὑπολογιστές,

οἱ διαδραστικοὶ πίνακες, τὸ μάρκετινγκ καὶ οἱ κώδικες καλῆς συμπεριφορᾶς

τοῦ ὑπάκουου ὑπαλλήλου τῶν ξένων ἑταιριῶν».

Στὴν τόσο ἐπιτυχημένη  περιγραφὴ τῆς καταρρακωμένης ἐθνικῆς μας

παιδείας ἀπὸ τὸν κ. Χολέβα, ἐμεῖς θὰ προσθέταμε πὼς δὲ μπορεῖ νὰ

μᾶς πείσει κανένας ὅτι ἡ καταστροφή της δὲν ἔγινε καὶ δὲν γίνεται ἄνευ

σχεδίου και ανωτέρου διαταγής!

«Ορθόδοξος Τύπος»

Κυκλοφορεῖ τό φύλλον τῆς 5.10.12 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»

Ἰδιαιτέρως σημαίνοντα ἄρθρα ἀπαρτίζουν τό φύλλον τῆς 5ης Ὀκτωβρίου. Ἐκ τῶν ἐξεχόντων διακρίνονται τά ἑξῆς:

◇ Ὀξυτάτη ἀντιπαράθεσις τῶν Σεβ. Ναυπάκτου καὶ Περγάμου διὰ κρίσιμα θέματα πίστεως. Μὲ ἀνταλλαγὴν ἐπιστολῶν καὶ δηλώσεων διὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίαν καὶ τὸν παπισμόν.

◇ Ὁλόκληρος ἡ ἀλληλογραφία τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Περγάμου καὶ Ναυπάκτου διὰ τὴν μεταπατερικὴν θεολογίαν καὶ τοὺς διαλόγους μετὰ τῶν παπικῶν.

◇ Σεβ. Περαιῶς πρὸς Σεβ. Περγάμου: Ἐκφράζετε κακοδόξους θέσεις!

◇ Προτάσεις εἰς τὴν Ἱ. Σ. τῆς Ἱεραρχίας διὰ δυναμικὴν στάσιν τῆς Ἐκκλησίας ἔναντι τῆς Πολιτείας.

◇ Ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπαντᾶ εἰς τά προκλητικά ἐρωτήματα τοῦ ὑπευθύνου τοῦ Γραφείου Τύπου τῶν Παπικῶν.

◇ Διατὶ αἱ προσευχαὶ τῆς Ἐκκλησίας ὠφελοῦν τὰς ψυχὰς τῶν κεκοιμημένων. Τοῦ Σεβ. Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίου.

◇ Ἡ ἀνάστασις τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας εἰς τὴν Ναΐν. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμ. Μάρκου Κ. Μανώλη.

◇ Ἑλληνισμός–Χριστιανισμός καί ἡ θεανθρωπίνη σχέσις των. Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ.

◇ Ἐν δυνάμει αἱρετικοὶ οἱ Ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι συνειδητῶς ὑπηρετοῦν τὸν οἰκουμενισμόν. Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα: Κυριακῆς Α´ Λουκᾶ (Γαλάτας Δ´, 22–27).Τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Κωνσταντάρου.

◇ Μέ τήν λύσιν, ἡ ὁποία μεθοδεύεται εἰς τό Κυπριακόν, οἱ Τουρκοκύπριοι θά ἐλέγχουν καί τήν ἐλευθέραν Κύπρον.
◇ Ὁ ἰδιότυπος νεοβαρλααμιτισμός ὡρισμένων συγχρόνων θεολόγων καί ἡ ἀποδόμησις τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.

Ἐπίσης βιβλιοκρισίαι, γεγονότα, σχόλια καί ἄλλα ἐνημερωτικοῦ περιεχομένου θέματα συμπληρώνουν τήν ὕλην τῆς ἐφημερίδος.

http://www.impantokratoros.gr/A8CD7618.el.aspx

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Όταν ο ορθόδοξος χριστιανός σκέπτεται, το κάμνει εν προσευχή μετά φόβου και τρόμου, διότι γνωρίζει ότι εις αυτό μυστικώς συμμετέχει όλος ο χορός των Αγίων, όλος ο χορός όλων των μελών της Εκκλησίας. Ουδέποτε ούτος ανήκει εις τον εαυτόν του, αλλά εις όλους τους Αγίους, και δι΄ αυτών εις τον πανάγιον Κύριον Ιησούν. Όταν θεωρή το πνεύμα του ο ορθόδοξος χριστιανός, λέγει εις τον εαυτόν του: το πνεύμα μου δεν είναι τίποτε, εάν δεν πληρωθή και τελειωθή με το Άγιον Πνεύμα (Εις μίαν επιστολήν του—21. 1. 1965—γράφει ο π. Ιουστίνος: Το ιερόν μυστήριον της ημέρας του Αγίου Πνεύματος, της Πεντηκοστής, είναι το εξής: το πνεύμα του ανθρώπου πρέπει να συμπληρωθή και τελειοποιηθή από το Άγιον Πνεύμα, δηλ. να αγιασθή, να φωτισθή και να θεωθή δια του Αγίου Πνεύματος. Αυτό το άγιον μυστήριον πραγματοποιείται συνεχώς εις την Εκκλησίαν του Χριστού, και δι΄ αυτό η Εκκλησία είναι όντως μία διαρκής Πεντηκοστή… Από την Αγίαν Πεντηκοστήν, την ημέραν του Αγίου Πνεύματος, κάθε θεοειδής ψυχή εις την Εκκλησίαν του Χριστού είναι μία άφλεκτος βάτος, η οποία συνεχώς καίει και φλέγεται εν τω Θεώ και προς τον Θεόν, ούτως ώστε μία πυρίνη γλώσσα ευρίσκεται πάντοτε υπεράνω της και εντός της).                                                                                                                              

Συνεχίζεται.  

PRAYER OF THE ENTRANCE [Divine Liturgy]

Priest: (in a low voice) Master, Lord our God, You have appointed in heaven orders and hosts of Angels and Archangels to minister to your glory.

As we make our entrance, let there be an entrance of holy Angels, serving with us and together glorifying your goodness.

For all glory, honor and worship befit You, Father, Son and Holy Spirit, now and ever and unto ages of ages. Amen.

Priest: Singing, proclaiming, shouting the victory hymn and saying: Cantor: Holy, Holy, Holy, Lord of Hosts, heaven and earth are full of Your glory. Hosanna in the Highest. Blessed is He Who comes in the Name of the Lord. Hosanna in the Highest.

Priest: (inaudibly) With these blessed powers, we too, loving Master, cry out and say: Holy are You and Most Holy, You and Your Only-begotten Son and Your Holy Spirit. Holy and Most Holy are You and sublime is Your glory. You so loved Your world as to give Your Only-begotten Son, that whoever believes in Him should NOT perish but have eternal life..."

ΓΕΕΘΑ: Απόκρουση επίθεσης σε νήσου από τη «Δύναμη Δ»

Χωρίς προηγούμενο είναι η ετοιμότητα που επιδεικνύουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, στέλνοντας προς κάθε ενδιαφερόμενο το μήνυμα ότι η κρίση δεν πρόκειται να επηρεάσει την ετοιμότητά τους να ανταποκριθούν σε περίπτωση που επιχειρηθεί να επιβληθούν στην Ελλάδα τετελεσμένα που αφορούν στα εθνικά της κυριαρχικά δικαιώματα.
Με ένα ακόμα αιφνιδιαστικό συναγερμό, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, έδωσε εντολή πραγματοποίησης άσκησης απόκρουσης επίθεσης σε νήσο με τον εχθρό να τον προσομοιώνει η περίφημη μονάδα «Δ», η Διακλαδική Δύναμη Ειδικών Επιχειρήσεων που αποτελείται από τις μονάδες ειδικών δυνάμεων του Στρατού, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Κάτι παρόμοιο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε περιπτωση που τα κακά σενάρια γίνουν πραγματικότητα…
Συμφωνα με τα πρώτα στοιχεία, η μονάδα επιχείρησε ήδη θαλάσσια και από αέρος απόβαση σε διάφορα σημεία της Χίου που αποτελεί το επίκεντρο της άσκησης, με σκοπό την κατάληψη κομβικών θέσεων και υποδομών στη νήσο και τις εκεί δυνάμεις να ασκούνται στην απόκρουση της επίθεσης. Σε θεωρητικό επίπεδο, η άσκηση θυμίζει λίγο και το πάλαι ποτέ (έχει εγκαταληφθεί) δόγμα του ισοδύναμου τετελεσμένου, αφού η επίθεση της μονάδας «Δ» θα μπορούσε – θεωρητικά πάντα, το τονίζουμε – να έχει και αντίστροφη ανάγνωση.