1) Εκπρόσωποι
εννέα Ορθοδόξων Εκκλησιών και του Βατικανού συνέταξαν και υπέγραψαν μέσω του
προεδρείου αμφοτέρων των πλευρών συμφωνίαν η οποία εμπεριέχεται σέ έγγραφον με τίτλον "ΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ,
ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΔΙΑ ΠΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ."
Φαίνεται το εν λόγω κείμενον συνετάγη από μίαν υποεπιτροπήν. 2) Η Εκκλησία
της Ελλάδος και άλλες τρείς Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν έστειλαν εκπροσώπους.
Μποϋκοτάρανε την συνάντησιν αυτήν εις διαμαρτυρίαν κατά του Βατικανού δια την
ευθύνην του δια την διάλυσιν της Γιουγκοσλαυίας και τον πόλεμον στην Βοσνίαν
μεταξύ Σέρβων, Κροατών και Μουσουλμάνων και άλλων αντιορθοδόξων ενεργειών του
εις άλλα μέρη της Ανατολικής Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Μερικές Ορθόδοξες
Εκκλησίες έφθασαν να καταλάβουν το σχέδιον ή την τακτικήν αιώνων του Βατικανού
της σχεδιασμένης εναλλαγής μεταξύ συγχρόνου επιθετικού πολέμου και διπλωματικού
διαλόγου. Την τακτικήν αυτήν μεταμόρφωσαν φαινομενικά κατά την δεκαετίαν του
1960 εις επιθέσεις αγάπης και διαλόγου και στην πραγματικότητα σέ "επιθέσεις από
τα νώτα."3) Κλασσικό
παράδειγμα από την προηγουμένην τακτικήν ήτο ο διάλογος μεταξύ Φραγκο-Λατίνων
και Ρωμαίων Ορθοδόξων εις το Μπάρι της Ιταλίας το 1098. Οι Φραγκο-Λατίνοι είχαν
μόλις ολοκληρώσει την εκδίωξιν των Ρωμαίων Ορθοδόξων από το Πατριαρχείον της
Πρεσβυτέρας Ρώμης το 1009-12 όταν επέβαλαν αιρετικούς Ρωμαίους Πάπας τους
οποίους τελικά και δια πάντα αντικατέστησαν με Φραγκο-Λατίνους το 1046. Ενώ οι
Νορμανδοί Φράγκοι έδιωχναν τον Ρωμαϊκόν μας στρατόν από την Κάτω Ιταλίαν και
βοηθούσαν τους Τοσκανο-Φράγκους και τους Λογγοβάρδους να αρπάξουν τον
Φραγκο-Λατινικόν πλέον Παπικόν Θρόνον από τους Φράγκους αυτοκράτορας της
Φραγκονίας, ο Δούξ τους, ο Γουίλιαμ της Νορμανδίας, εισέβαλε και κατέκτησε την
Αγγλίαν με την ευλογίαν του Φράγκου πάπα Αλεξάνδρου Β' το 1066. Εγκατέστησε τον
Λογγοβάρδον φίλον του Lanfranc και διδάσκαλον του πάπα ως πρώτον μη
Ρωμαίον/Σάξωνα Αρχιεπίσκοπον Κανταβουρίας το 1070 και μαζί αντικατέστησαν όλους
τους Ορθοδόξους επισκόπους με Φραγκο-Λατίνους. Όλοι οι επίσκοποι και ηγούμενοι
καθηρέθησαν εν σώματι και κατεδικάσθησαν εις φυλάκισιν όπου απέθαναν από βασανιστήρια και πείναν. Τους Φραγκο-Λατίνους
επισκόπους και ηγουμένους εσκότωνε ο λαός δεδομένων ευκαιριών. Οι Σάξωνες και Κέλτες
εόρτασαν τον Θάνατον του Lanfranc το 1089 με την τρίτην και σοβαροτέραν
επανάστασιν κατά των Φραγκο-Λατίνων. Ο διάδοχος του Λάνφραγκ το 1093 ήτο ο Λογγοβάρδος Άνσελμος ο οποίος
ήτο ο κύριος εκπρόσωπος των απόψεων των Φραγκο-Λατίνων εις τον προμνημονευθείσαν
συνάντησιν διαλόγου εις το Μπάρι το 1098.4) Αυτού του
είδους μεταρρυθμίσεις μέσου στρατιωτικής ισχύος έγιναν σταυροφορίαι εις την
Δύσιν και την Ανατολήν. Εν καιρώ επροκάλεσαν την επανάστασιν των Προτεσταντών
και συνήντησαν ουδεμίαν επιτυχίαν εις τους Ανατολικούς Ρωμαίους, αλλά αρκετήν
μεταξύ των Σλαύων και Αραβοφώνων Ρωμαίων μέσω της απάτης της Ουνίας.5) Μη δυνάμενο
πλέον να χρησιμοποιήση τον τύπον τούτον της Δυτικής μεσαιωνικής στρατιωτικής
δυνάμεώς του, την οποίαν χρησιμοποιούσε ανοικτά ακόμη μέχρι την Γαλλικήν
Επανάστασιν, και με την ουσιαστικήν αποτυχίαν της Ουνίας, έμαθε το Βατικανό κατά
τα μέσα του αιώνος τούτου να επιτίθεται δημοσίως δια της "αγάπης" και του
"διαλόγου," αλλά στην πραγματικότητα "δι' επιθέσεως από τα νώτα." Έτσι η
ειλικρίνειά του στην δημοσίαν αγάπην και στον δημόσιον διάλογόν του, τα οποία
του επεβλήθηκαν από την σύγχρονον εξάπλωσιν της δημοκρατίας, χρειάζεται πολύ
περισσότερες αποδείξεις δια να γίνη πιστευτή.
Συνεχίζεται.