Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.

3. Ὅλες οἱ μεγάλες αἱρέσεις οἱ ὁποῖες ἀνεφύησαν, μηδέ ἐξαιρουμένου καί αὐτοῦ τοῦ Παπισμοῦ, ἀνεπτύχθησαν καί προσπάθησαν νά ἑδραιωθοῦν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἀπώτερο σκοπό τήν ἐξοστράκισι τῆς Ὀρθοδοξίας, την μετάλλαξι τοῦ φρονήματος τῶν πιστῶν καί τήν τελική ἐπικράτησι τῆς αἱρέσεως. Συνεπῶς καί οἱ ἱεροί Κανόνες οἱ ὁποῖοι καθορίζουν τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τους αἱρετικούς ἀναφέρονται εἰς τούς αἱρετικούς αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, εἴτε ὡς Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι κατέλαβον μέ τήν βοήθεια της πολιτικῆς ἐξουσίας τίς θέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων, εἴτε ὡς ἱερεῖς καί ἡγούμενοι οἱ ὁποῖοι μετήλλαξαν τήν πίστι των και ἀθέτησαν τήν Ὀρθοδοξία, εἴτε ὡς λαϊκοί οἱ ὁποῖοι συμβιβάζονται μέ τήν αἵρεσι καί τήν εὔκολη λύσι ἤ ἄγονται και φέρονται ἀπό τούς πνευματικά προϊσταμένους των. Εἶναι τουλάχιστον ἀστεῖο να ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ὅλοι αὐτοί οἱ ἱεροί Κανόνες, οἱ ὁποῖοι, ὅπως προαναφέραμε, καθορίζουν την σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς, ἀναφέρονται εἰς τούς αἱρετικούς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν σχηματίσει ἰδιαίτερες κοινότητες, ἔχουν ἀποκοπῆ καί διαχωρισθῆ ἀπό τήν Ὀρθοδοξία καί ἔχουν ἰδικό τους ἱερατεῖο, ὅπως εἶναι σήμερα οἱ Παπικοί, οἱ Μονοφυσίτες κλπ. Ὅλοι οἱ ἱεροί αὐτοί Κανόνες εἶναι αὐστηρότατοι, ἀπολύτως ἐπιτακτικοί καί ὄχι δυνητικοί καί μάλιστα μέ αὐστηρότατα ἐπιτίμια διά τούς παραβάτας. Πῶς λοιπόν θά ἐκληφθῆ ὡς δυνητικός ὁ 15ος αὐτός Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, την στιγμή κατά τήν ὁποία καί αὐτός ἀναφέρεται στούς ἰδίους αἱρετικούς καί μάλιστα Ἐπισκόπους, πού ἀναπτύσσονται καί ἐργάζονται ὑπέρ τῆς αἱρέσεως ἐντός τῆς Ἐκκλησίας;


Συνεχίζεται

+ π. Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης : ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Το χάρισμα της διερμηνείας

Εις κάποιον σημείον της ιστορίας της μεταποστολικής Εκκλησίας το χάρισμα της συγχρόνου μεταφοράς των προσευχών και ψαλμών από την καρδίαν εις την διάνοιαν δια την μεγαλόφωνον απαγγελίαν αυτών προς όφελος των ιδιωτών αντικατεστάθη με γραπτά αναγιγνωσκόμενα κείμενα με καθορισμένα σημεία εις τα οποία οι ιδιώται (λαϊκοί) απαντούσαν με το "αμήν," "Κύριε ελέησον," κ.τ.λ. Επίσης η προσευχή της καρδίας συνετομεύθη εις μικράν φράσιν (π.χ. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν) ή εις ρητόν Ψαλμού (παράδοσις της Αιγύπτου την οποίαν μετέφερε εις την Δύσιν ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός). Κατά τα άλλα τα χαρίσματα της 1 Κορ. 12:28 παρέμειναν τα ίδια.

Ο Ρωμαίος ιστορικός των Φράγκων Γρηγόριος Επίσκοπος Τουρώνης περιγράφει τα φαινόμενα και του φωτισμού και του δοξασμού. Αλλά μη γνωρίζων τί είναι, τα περιγράφει ωσάν θαύματα και με τρόπον συγκεχυμένον. Οι Φράγκοι συνέχισαν την σύγχυσιν ταύτην και τελικά εταύτισαν τον φωτισμόν και τον δοξασμόν με τον Νεο-Πλατωνικόν μυστικισμόν του Αυγουστίνου, τον οποίον ορθώς απέριψαν ορισμένοι Διαμαρτυρόμενοι, αφού δια τους Πατέρας αποτελεί φαινόμενον δαιμονικόν. 

Συνεχίζεται.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Οι θεοφόροι άγιοι είναι το φως του κόσμου, οι φωστήρες του κόσμου (Ματθ. 5,14. Ιωάν. 8,12. Φιλ. 2,15), δια τούτο το σκότος της αμαρτίας δεν δύναται να τους καταλάβη, δεν είναι όμως φως αυτοί καθ΄΄ εαυτούς, αλλ΄ ένεκα του Χριστού του εν αυτοίς, αυτοί είναι μόνον οι πιστοί κάτοχοι και φορείς του φωτός του Χριστού. Και μετά τον θάνατόν των οι άγιοι εξακολουθούν να φωτίζουν, διότι αυτοί ακτινοβολούν όχι μόνον δια των αγίων λόγων, αλλά και δια των ιερών λειψάνων των. και το πιο εμφανέστερον παράδειγμα είναι τα άγια λείψανα του αγίου Σάββα. Δια τούτο και έκαψαν αυτά οι Τούρκοι (Τα λείψανα του Αγίου Σάββα, πρώτου Αρχιεπισκόπου των Σέρβων 1169-1235, --εκάησαν υπό των Τούρκων 360 έτη μετά τον θάνατόν του, 10 Μαϊου 1594—εις την πλατείαν Vracar εν Βελιγραδίω). Αλλ΄ είναι άραγε δυνατόν να κάψη κανείς το φως με την φωτιά; Διότι τότε το φως γίνεται ακόμα μεγαλύτερον… «Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου, τίνα φοβηθήσομαι;»      

      Συνεχίζεται.