Μητροπολίτης Ιλαρίωνας: «Για τους ακραίους μουσουλμάνους κάθε χριστιανός είναι εχθρός τους»



Κάθε μέρα καταφθάνουν ειδήσεις για τις διώξεις κατά των χριστιανών σε διάφορες χώρες της υφηλίου. Η κυρία πηγή έντασης είναι οι χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, όπου με τις «αραβικές επαναστάσεις» ενισχύθηκαν τα ακραία ισλαμιστικά κινήματα. Σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Izvestia» ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, μιλάει για τους λόγους και την αντίδραση της Ορθοδόξου Εκκλησία της Ρωσίας.
— Σε τι οφείλεται η τελευταία αύξηση των διώξεων κατά των χριστιανών;
— Υπάρχουν μερικοί λόγοι. Πρώτον, η διάδοση της ιδεολογίας ενός ακραίου Ισλάμ υποκινούμενης από την αμάθεια. Οι ακραίοι εκμεταλλεύονται τα θρησκευτικά συνθήματα για την εξυπηρέτηση των σκοπιμοτήτων τους, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκεία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εκπρόσωποι του παραδοσιακού Ισλάμ ασκούν δριμύτατη κριτική στις ενέργειες των εξτρεμιστών και μιλάνε για την παραποίηση της διδασκαλίας του ιδρυτού της θρησκείας του. Δεύτερον, είναι ανάγκη από τις σωστές κινήσεις εκ μέρους των αρχών για την επίτευξη της διομολογιακής ειρήνης.

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. Eρμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


Ὁ βιογράφος του λοιπόν ἀναφέρει ὅτι ὁ ἅγιος ἐγκατέλειψε τό ποίμνιο τό ὁποῖο ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος προηγουμένως τοῦ εἶχε ἐμπιστευθῆ καί αὐτό τοῦ ἐδημιούργησε θλίψι καί κατήφεια. Ἐνῶ δέ εὑρίσκετο ἀκόμη εἰς τήν Κωνσταντινούπολι ἡ Σύνοδος ἐξέλεξε ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Νεκτάριο. Ἡ στάσις τοῦ ἁγίου, σύμφωνα μέ τόν βιογράφο, ἦτο ἡ ἑξῆς: 

H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more

Όχι στις προσκολλήσεις

Η αποφυγή προσκολλήσεων είναι απαραίτητη όχι μόνο μέσα στα Μοναστήρια και τις μοναστικές Αδελφότητες, αλλά και για τους λαϊκούς πιστούς.

Υπάρχουν πνευματικοί οι οποίοι, ενώ είναι αρκετά ευσεβείς, όμως καλλιεργούν μία πολύ ισχυρή εξάρτηση από τον εαυτό τους και υποθάλπουν μία προσκόλληση στον εαυτό τους. Αυτό είναι πέρα για πέρα αρρωστημένο. Συνήθως δεν το καταλαβαίνουν και όταν τους το υποδείξει κανείς, διαμαρτύρονται και εξανίστανται.

Ο πνευματικός εξαφανίζει τον εαυτό του και βάζει στον εξομολογούμενο Χριστό και μόνο Χριστό. Μέλημά του είναι η διακονία του Χριστού. Δεν ευχαριστιέται με τη φράση: «τα πνευματικά μου τέκνα…», αλλά «τα τέκνα του Θεού». Είναι δούλος του Θεού ο πνευματικός και όχι το αφεντικό. Αυτή η φράση, που συχνά ακούγεται: «τα πνευματικά μου παιδιά», είναι πολύ επικίνδυνη. Μερικές φορές μυρίζει και αρκετό εγωισμό. Δε φτιάχνουμε δικά μας παιδιά, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό βέβαια είναι αφάνταστα λεπτό θέμα και δυσδιάκριτο. Ας προσπαθούμε, όσοι έχουμε τη χάρη της πνευματικής πατρότητας, να βιώνουμε πολλή ταπείνωση, για να μπορούμε να διακρίνουμε τις λεπτές αυτές ισορροπίες. 




H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more


Αυτά γράφει ο Μ. Βασίλειος, 16 αιώνες πριν….


Τα δόγματα των Πατέρων έχουν καταφρονηθεί, οι Αποστολικές Παραδόσεις έχουν εξουθενωθεί, στις Εκκλησίες έχουν ισχύ εφευρήματα νεωτέρων ανθρώπων. Οι άνθρωποι τώρα πλέον τεχνολογούν, δεν θεολογούν, η σοφία του κόσμου έχει απωθήσει το καύχημα του Σταυρού και κατέχει πλέον τα πρωτεία. Ποιμένες εξορίζονται και εισάγονται στη θέση τους λύκοι βαρείς, που διασπούν το ποίμνιο του Χριστού. Οι ευκτήριοι οίκοι είναι ερημωμένοι από εκκλησιαζόμενους, οι ερημίες είναι γεμάτες από οδυρόμενους. Οι πρεσβύτεροι οδύρονται συγκρίνοντας τα παλιά με τα παρόντα, οι νέοι είναι ελεεινότεροι, διότι δεν γνωρίζουν ποια αγαθά έχουν στερηθεί.

Μέγας Αντώνιος : Άνθρωπος και λογικό


Αὐτὸ ποὺ μᾶς κάνει ἄξιους νὰ ὀνομαζώμεθα ἄνθρωποι, εἶναι νὰ ἔχομε μαζί μας παροῦσα τὴν ἀληθινὴ λογική. Ὅταν μᾶς λείπει τὸ λογικό, τότε διαφέρομε ἀπὸ τὰ ἄλογα ζῷα, μόνον ὡς πρὸς τὴν διάπλαση τοῦ σώματος καὶ τὴ φωνή. Ἂς ἀναγνωρίσει λοιπὸν ὁ μυαλωμένος ἄνθρωπος, ὅτι (ἐξ αἰτίας τοῦ λογικοῦ, τοῦ πνευματικοῦ του μέρους) εἶναι ἀθάνατος καὶ θὰ μισήσει (τότε) κάθε αἰσχρὴ ἐπιθυμία, ποὺ γίνεται αἰτία τοῦ (πνευματικοῦ) θανάτου στοὺς ἀνθρώπους.

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

Διότι αν υπάρχη ένα γεγονός εις το οποίον θα ηδύνατο να συνοψισθούν όλα τα γεγονότα, από την ζωήν του Κυρίου και των Αποστόλων και γενικώς ολοκλήρου του Χριστιανισμού, το γεγονός τούτο θα ήτο η ανάστασις του Χριστού. Επίσης, αν υπάρχη μία αλήθεια εις την οποίαν θα ηδύναντο να συνοψισθούν όλαι αι ευαγγελικαί αλήθειαι, η αλήθεια αύτη θα ήτο η ανάστασις του Χριστού. Και ακόμη, εάν υπάρχη μία πραγματικότης εις την οποίαν θα ηδύναντο να συνοψισθούν όλαι αι καινοδιαθηκικαί πραγματικότητες, η πραγματικότης αύτη θα ήτο η ανάστασις του Χριστού. Και τέλος, αν υπάρχη ένα ευαγγελικόν θαύμα εις το οποίον θα ηδύναντο να συνοψισθούν όλα τα καινοδιαθηκικά θαύματα, τότε το θαύμα τούτο θα ήτο η ανάστασις του Χριστού. Διότι μόνον εν τω φωτί της αναστάσεως του Χριστού, αναδεικνύεται θαυμασίως σαφές και το πρόσωπον του Θεανθρώπου Ιησού και το έργον Του. Μόνον εν τη αναστάσει του Χριστού λαμβάνουν την πλήρη εξήγησίν των όλα τα θαύματα του Χριστού, όλαι αι αλήθειαί Του, όλα τα λόγια Του, όλα τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης.