Ιερομόναχος Ευθύμιος Τρικαμηνάς. ερμηνεία του 15ου Κανόνος από το νέο βιβλίο του, που μόλις κυκλοφόρησε.


ιβ΄. Ἡ ἀποτείχισις τῶν Ἁγιορειτῶν ἐπί Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Βέκκου.

Αφήνοντας τό σχίσμα θά ἀναφέρομε ὀλίγα τινά διά τήν ἀποτείχισι τῶν ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων ἐπί Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Βέκκου. Ὡς γνωστόν μετά τό σχίσμα
ὁ μόνιμος ἐχθρός τῆς Ὀρθοδοξίας ἦτο ὁ Παπισμός καί ὁ μετέπειτα ἐξ αὐτοῦ προελθών Προτεσταντισμός. Οἱ ἅγιοι ὅμως τῆς μετά τό σχίσμα περιόδου δέν ἐφοβήθησαν τόσο
τόν Παπισμό ὡς αἵρεσι, ἀλλά κυρίως ὡς κατακτητική διάθεσι. Καί τοῦτο διότι ὁ Παπισμός ὡς ἐγκόσμιο καί ἀνθρώπινο κατασκεύασμα χρησιμοποιοῦσε πάντοτε τήν κοσμική δύναμι καί ἐξουσία διά τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας καί οἱουδήποτε ἀνθίστατο εἰς αὐτόν. Εἰς τήν Ἀνατολή δέ μετά τό σχίσμα ὑπῆρχε ραγδαία αὔξησι τῶν ἐξωτερικῶν ἐχθρῶν καί συγχρόνως ἀποδυνάμωσις τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους, λόγῳ ἀνικανότητος καί ἀνηθικότητος τῶν ἀρχόντων καί διαφόρων ἐσωτερικῶν διενέξεων. Ἡ μεγαλύτερη ὅμως πληγή, ἡ ὁποία ἐπέδρασε καθοριστικά εἰς τήν ἀποδυνάμωσι καί τελική πτῶσι του ἦταν οἱ Σταυροφορίες, οἱ ὁποῖες καί αὐτές ὄχι μόνον ὑποκινοῦντο ἀπό τούς Πάπες, ἀλλά καί ἐχρησιμοποιήθησαν καθαρά ὡς τρόπος ὑποταγῆς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τόν Παπισμό. Ἔτσι λοιπόν μέσα εἰς τό Βυζάντιο ἐδημιουργήθησαν μετά τό σχίσμα δύο τάσεις καί ρεύματα, θά λέγαμε, θεολογικά, τά ὁποῖα ἐχαρακτηρίζοντο ἀπό τήν διάθεσί των ἀπέναντι στόν Παπισμό. Ἦταν δηλαδή οἱ λατινόφρονες καί οἱ Ὀρθόδοξοι οἱ ὁποῖοι ὠνομάζοντο Ἑνωτικοί καί Ἀνθενωτικοί ἀντιστοίχως. Ὅλοι δέ οἱ ἅγιοι τῆς μετά τό σχίσμα περιόδου, μηδενός ἐξαιρουμένου, ἦσαν ὄχι ἁπλῶς Ὀρθόδοξοι καί ἀνθενωτικοί, ἀλλά καί σφοδροί πολέμιοι τῆς αἱρέσεως τοῦ Παπισμοῦ. Ἀπεναντίας οἱ λατινόφρονες καί Ἑνωτικοί ἦσαν ἄνθρωποι μέ μειωμένα ὀρθόδοξα αἰσθητήρια, μέ τάσεις συμβιβασμοῦ καί συγχωνεύσεως τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐπί πλέον ἐκινοῦντο πρός αὐτήν τήν στάσι των προσδοκῶντας βοήθεια στρατιωτική καί οἰκονομική ἀπό τούς Πάπες τῆς Ρώμης, ἐξ αἰτίας τῶν ἐξωτερικῶν κινδύνων τοῦ Βυζαντίου. Ὅλα αὐτά τά ἀναφέραμε προλογικά διά νά κατανοηθῆ τό μαρτύριο καί ἡ ὁμολογία τῶν ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων τῶν ἐπί Βέκκου ἀθλησάντων, καί ἐπί πλέον νά καταδειχθῆ ἡ ἀποτείχισίς των ἀπό τόν λατινόφρονα Πατριάρχη Ἰωάννη τόν Βέκκο πρό συνοδικῆς κρίσεως, ὅ,τι δηλαδή ὑπαγορεύει καί ἐπιβάλλει διά κάθε ὀρθόδοξο ὁ 15ος ἱερός Κανών τῆς
Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ἡ ὑπόθεσις τῶν ἁγιορειτῶν ὁσιομαρτύρων ἔχει ὡς ἑξῆς, σύμφωνα μέ τά ἱστορικά κείμενα τῶν Μ. Γεδεών καί Α. Δημητρακοπούλου εἰς τά ἀντίστοιχα βιβλία «Ὁ Ἄθως» καί «Ἡ Ἱστορία τοῦ Σχίσματος».

Μετά την Λειτουργία του Θεού, η «λειτουργία» του Σατανά!


Ο πόλεμος του καλού κατά του κακού, της ζωής κατά του θανάτου, που ο ίδιος ο Θεός κήρυξε κατά του Διαβόλου στον Παράδεισο, το πένθιμο εκείνο δειλινό της πτώσεως του ανθρώπου, συνεχίζεται με μεγάλη ένταση. Αλήθεια, τι πόλεμο κάνουμε σήμερα εμείς οι Χριστιανοί, ως Στρατευομένη Εκκλησία, κατά του Σατανά και των οργάνων του, που στις μέρες μας αλωνίζουν ανεμπόδιστα τις πέντε Ηπείρους κι΄ εδραιώνουν καθημερινά τις θέσεις τους και ως πίστη και ως πράξη; Πηγαίνουμε στο Ναό, δοξάζουμε τον Θεό με ωραία τροπάρια και ψαλμωδίες κι΄ ύστερα γυρίζουμε σπιτάκι μας και παρακολουθούμε την «λειτουργία» της τηλεόρασης. Μετά την Λειτουργία του Θεού, η «λειτουργία» του Σατανά! Εδώ, αδιαμαρτύρητα βλέπουμε και απολαμβάνουμε ένα κάρρο, μοιχείες, πορνείες, μαγείες, σατανολατρείες, δολοφονίες, κλοπές, πολέμους και σκοτωμούς! Έτσι ό,τι καλό πήραμε το πρωϊ, το σβήνει ο διάβολος το βράδυ και το πρωϊ της Δευτέρας φτωχοί και ταλαίπωροι, ξεκινάμε για το μαγγανοπήγαδο της βιοπάλης, με το ίδιο μενού!

Ένας διάλογος:


Όταν ο Γκαγκάριν γύρισε από το διάστημα, δεν έπαυε να δηλώνει περιφρονητικά. 
-- Θεός δεν υπάρχει. Πουθενά δεν τον συνάντησα...
 
Σε μία δεξίωση που είχε γίνει προς τιμήν του, συνάντησε τον Ρώσο Πατριάρχη Αλέξιο. Πλησίασε τον σεβαστό Ιεράρχη ο οποίος τον ρώτησε,
 
-- Είναι αλήθεια, ότι δεν είδες τον Θεό στον ουρανό;
 
-- Ναί, είναι αλήθεια, του είπε ο Γκαγκάριν. Τόσες μέρες στο διάστημα πουθενά δεν τον συνάντησα...
 
-- Τον γνωρίζεις; ρώτησε με χιούμορ ο Πατριάρχης.
 
-- Τι θέλετε να πείτε; απάντησε ξαφνιασμένος ο κοσμοναύτης.
 
-- Θέλω να πω, συνέχισε ο Αλέξιος, πώς είναι δυνατόν να λες για κάποιον ότι δεν τον συνάντησες εάν ποτέ σου δεν τον έχεις γνωρίσει.                                                     
Πώς φαντάσθηκες ότι θα έβλεπες έτσι τόν Θεό; 
-- Δεν ξέρω, είπε με αμηχανία ο Γκαγκάριν. Πραγματικά δεν ξέρω με ποιόν τρόπο θα έπρεπε να τον γνωρίσω.
 
-- Έλα τότε να σε μάθω, και όταν ξαναπάς θα τον δείς. Να είσαι βέβαιος ότι θα τον δεις, του είπε με νόημα ο Ρώσος Πατριάρχης.
 

Γιατί ο Θεός δεν είναι ορατός ούτε με τηλεσκόπια, ούτε με διαστημόπλοια...                                                                                                                                                 
Τον βλέπουμε από τα φαινόμενα και προσεγγίζεται διά της πίστεως.

Α΄ ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓ. ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.


Οι άνδρες όσον ημπορείτε να έχετε την αγάπην με τες γυναίκες σας. Δεν βλέπετε τόσους πειρασμούς έχουν οι ευλογημένες με τα παιδιά τους, με το σπίτι, με το ένα, με το άλλο; Μεγαλυτέρα αρετή δεν ημπορεί να κάμη η γυναίκα ωσάν να παρηγορή και να υπομένη τον άνδρα της. Και όταν έχης εσύ η γυναίκα κακόν άνδρα, πρέπει να χαίρεσαι περισσότερον από εκείνην οπού έχει καλόν άνδρα, διότι έχεις και περισσότερον μισθόν εις την ψυχήν σου, και αν έχη και κανένα σφάλμα, πρέπει να το παραβλέπης, άνθρωπος είναι, δεν είναι άγγελος. Και να στοχάζεσαι τα καλά του ανδρός σου και όχι μόνον τα κακά και να στοχάζεσαι και τα κακά τα εδικά σου. Ομοίως πάλιν εσύ άνδρα, όταν έχης κακή γυναίκα, πρέπει να χαίρεσαι περισσότερον από τον γείτονά σου οπού έχει την καλήν γυναίκα, διατί με εκείνην την υπομονήν οπού κάμνεις έχει να σε ευσπλαγχνισθή ο Θεός να σε βάλη εις τον Παράδεισον. Και αν καμμίαν φοράν σου φταίη η γυναίκα σου, μη την ξεσυνερίζεσαι και να στοχάζεσαι και τα καλά της γυναικός σου και όχι μόνον τα κακά και να στοχάζεσαι και τα κακά τα εδικά σου. Δια τούτο έδωκεν ο πανάγαθος την γυναίκα εις τον άνθρωπον, δια παρηγορίαν.

Επιστολαί Αγ. Νεκταρίου,



Επιστολή 35η

Εν Αθήναις τη 15 Φεβρουαρίου 1908

Θυγάτηρ εν Κυρίω αγαπητή Ξένη, εύχομαί σοι πατρικώς.                                                                                 
Έλαβον την επιστολήν σας και χαίρω δια την υγείαν σας, θεία χάριτι και εγώ υγιαίνω.                                                        
Γνωρίζω υμίν, ότι το Συμβούλιον της Σχολής απεφάσισε, να μοι δώση σύνταξιν τριακοσίων (300) δραχμάς κατά μήνα, διότι ανήγγειλα αυτώ, ότι αδυνατώ πλέον να διευθύνω την Σχολήν ένεκα κοπώσεως. Ήδη μένω εις την διεύθυνσιν μέχρι της ευρέσεως αντικαταστάτου μου εις την διεύθυνσιν. Αύτη είναι η είδησις περί ης σας έγραψα, ότι θα σας έφερεν ευχάριστον έκπληξιν. Εάν έως το Πάσχα εύρωσι Διευθυντήν, θα έλθω και θα μείνω έως τον Σεπτέμβριον, πρώτον, διότι ο Μητροπολίτης μοι είπεν να μένω εις τον Πειραιά προς καταπολέμησιν των παντοίων αιρέσεων, και δεύτερον, διότι εισέτι δεν ελήφθη πρόνοια περί του Κωστή, ο οποίος και άνευ εμού δεν δύναται να διαμείνη πουθενά, αλλά και μετ΄ εμού πλησίον σας δεν είναι δυνατόν να μείνη. Ευχηθήτε να με φωτίση ο Θεός τι να κάμω περί αυτού. Ως λόγον πάρεργον σας λέγω, ότι ο Κωστής δεν θέλει να σταλώσι τα πράγματά μας εις Αίγιναν, διότι φρονεί, ότι πριν τα στείλωμεν εις Αίγιναν θα μας προσκαλέσουν εις Αίγυπτον. Με το όνειρον αυτό κοιμάται και εγείρεται. Αυτό το όνειρον ημείς προ πολλών ετών επαύσαμεν να το ονειρευώμεθα, αλλ΄ ο Κωστής το βλέπει καθ΄ εκάστην ημέραν και νύκτα. Όταν έλθω θα σκεφθώμεν περί αυτού του ζητήματος της διαμονής ημών μετά του Κωστή και πως συγχρόνως να είμαι και πλησίον σας… 
              
Σας εύχομαι

+Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος.   

Tέλος των επιστολών του αγίου Νεκταρίου.                                                                                                   

Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) :

Μέχρι της αναστάσεώς Του ο Κύριος εδίδασκε περί της αιωνίου ζωής, αλλά με την ανάστασίν Του έδειξεν ότι ο Ίδιος όντως είναι η αιώνιος ζωή. Μέχρι της αναστάσεώς Του εδίδασκε περί της αναστάσεως των νεκρών, αλλά με την ανάστασίν Του έδειξεν ότι ο Ίδιος είναι πράγματι η ανάστασις των νεκρών. Μέχρι της αναστάσεώς Του εδίδασκεν ότι η πίστις εις Αυτόν μεταφέρει εκ του θανάτου εις την ζωήν, αλλά με την ανάστασίν Του έδειξεν ότι ο Ίδιος ενίκησε τον θάνατον και εξησφάλισε τοιουτοτρόπως εις τους τεθανατωμένους ανθρώπους την μετάβασιν εκ του θανάτου εις την ανάστασιν. Ναι, ναι, ναι : ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με την ανάστασίν Του έδειξε και απέδειξεν ότι είναι ο μόνος αληθινός Θεός, ο μόνος αληθινός Θεάνθρωπος εις όλους τους ανθρωπίνους κόσμους.