Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του Πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού .
Αν όμως, ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός.

Πρωτοπρεσβύτερος Θ. Ζήσης.

ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Περὶ τίνος πρόκειται; Ἐὰν καὶ κατὰ πόσον διετέθησαν ἀστυνομικαὶ δυνάμεις πρὸς φύλαξιν τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν πρόσφατην ἐπίσκεψίν του εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος.

...Προκλητικὴ λοιπὸν ἡ εἴδησις ὅτι ἐπίσκοπος τοῦ πτωχοῦ Ναζωραίου δέχεται ἀστυνομικὰ ὄργανα, διότι φοβᾶται ἀποδοκιμασίες ἕνεκα τῆς τακτικῆς του, ἀφοῦ αὐτὸ διὰ τὸ ὁποῖον κατέχει τὴν ὑψηλὴν θέσιν τὸ ἔχει πασιφανῶς προδώσει. Πέραν ἀπὸ τὴν ὅλην στάσιν του, ποὺ παραβιάζει Οἰκ. Συνόδους, ἔχει θίξει ἀμέτρητους προκατόχους του, οἱ

ὁποῖοι ἔμειναν ἑδραῖοι εἰς τὰ τῆς πίστεως. Ὅλους αὐτοὺς τοὺς προμάχους τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐκτὸς αὐτῶν καὶ Πατριάρχας τῆς Πόλεως, ὁ κ. Βαρθολομαῖος καὶ διὰ δηλώσεών του κατάφωρα ἔθιξε ὡς πρὸς τὸ χωρισμὸ καὶ τὴν ὅλη διαμάχη μὲ τὸν Παπισμό.

«Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως… ἀλλ᾽ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ, ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων».

Ἀπαράδεκτος καὶ βλάσφημος ὁ λόγος αὐτὸς καὶ ὡς προερχόμενος ἀπὸ τὸν πρῶτον κατά τὴν τάξιν.

Τοῦ

Ἀρχιμ. Νεκταρίου Ζιόμπολα

 

(σσ: έτσι για να μη ξεχνούμε: όλοι οι Αγιορείτες ηγούμενοι -και ο εν φυλακί Εφραίμ--τον καλωσόρισαν και συλλειτούργησαν με τον λατινόφρονα Πατριάρχη!)

Δια να μην αμαρτάνωμεν

« … Δια να μην αμαρτάνης του λοιπού σου δίδω τας εξής πατρικάς συμβουλάς.
1 ) Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως νοερώς, μετά προσοχής, επιμελείας και συναισθήσεως να λέγης διαφόρους προσευχάς, όσας γνωρίζης και ιδίως την σύντομον προσευχήν . Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, και το Δόξα σοι ο Θεός, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς κ.λ.π. Να προσεύχεσαι και όταν περιπατής καθʼ οδόν, και όταν εργάζεσαι, και όταν πίπτης εις την κλίνην να αναπαυθής, και όταν εγείρεσαι και εν παντί καιρώ και πάση ώρα. Όταν, λοιπόν, προσεύχεσαι μετʼ ευλαβείας, επιμελείας, προσοχής και κατανύξεως ο εχθρός δεν πλησιάζει , αλλά και αν πλησιάση και όσας φοράς πλησιάση φεύγει, αναχωρεί άπρακτος…
2 ) Να ενθυμήσθε πάντοτε τον Θεόν. Επειδή το αμαρτάνειν γίνεται , λέει ο Μ. Βασίλειος ,κατʼ απουσίαν Θεού. Όταν λησμονήσωμεν τον Θεόν , λησμονήσωμεν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, και μας βλέπει και τίποτε δεν τον λανθάνει ή καλόν ή κακόν. Τότε δεν θα αμαρτάνωμεν. Πώς ποιήσω το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου μου και αμαρτήσομαι, είπεν ο νέος Ιωσήφ ο σώφρων, ο ανδρείος κατά την ψυχήν, ο ωραίος και πάγκαλος, εις την ασελγεστάτην κυρίαν του, η οποία τον παρεκίνει προς αμαρτίαν . Και ούτω έφυγε την αμαρτίαν , ο δε προφητάναξ Δαβίδ, ηλικιωμένος , υπανδρευμένος, με παιδιά , ελησμόνησε τον Θεόν , αμάρτησε , και αφού μετενόησε πικρά , επενθούσε, ενήστευε, ηγρύπνει και εστέναζε δια την αμαρτίαν. Δια να μην αμαρτήση εις το εξής εσκέπτετο πάντοτε ότι ο Θεός ήτο έμπροσθέν του. « Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι δια παντός ενώπιόν μου εστι, ίνα μη σαλευθώ » , έλεγε.
3 ) Να ενθυμήσαι τον θάνατον. Μνήσθητι, τέκνον μου, των εσχάτων σου και ουχ αμαρτήσεις , μας συμβουλεύει ο Σοφός Σειράχ. Εκείνος που ενθυμείται διαρκώς τον θάνατον, λέγει ο Μ. Βασίλειος, ή τελείως ή ολίγον θέλει αμαρτήσει…
4 ) Να αγαπήσης τον Θεόν με όλην σου την ψυχήν, την καρδίαν, την δύναμιν και την διάνοιαν, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Αγάπην όμως όχι ψευδή, με λόγια, αλλά πραγματικήν, και όταν αγαπά τις τον Θεόν ολοψύχως μένει μαζί με τον Θεόν μένει μαζί με αυτόν. Πού πλέον να πλησιάση ο πονηρός, η αμαρτία; …
Αυτάς τας τέσσερας πατρικάς συμβουλάς , αγαπητόν μου τέκνον, σου δίδω και ως παρακαταθήκην σου αφήνω, και αν αυτάς φυλάξης μετά προσοχής και επιμελείας θα σωθής και θα κερδίσης την βασιλείαν των ουρανών , της οποίας είθε να αξιωθώμεν πάντες.

Μετά πατρικής αγάπης και εγκαρδίων ευχών
Φιλόθεος Ζερβάκος Αρχιμ. »

Θα φανώ σπλαχνικός για όλο το λαό.

Ρωτήθηκε ο μακάριος Επιφάνιος εάν αρκεί ένας δίκαιος άνθρωπος για να κινήσει τον Θεό σε ευσπλαχνία, και είπε:

“Ναι, γιατί ο ίδιος ο Θεός είπε:

Ψάξτε να βρείτε έναν άνθρωπο ο οποίος να είναι στην πράξη δίκαιος και ευσεβής και θα φανώ σπλαχνικός για όλο το λαό”.

Τhe Orthodox way of life.

It's what God gives us that is important in attaining perfection – Not what we give Him. He gives us mercy. He gives us forgiveness. He gives us His love. At the moment of our Baptism we are pure. At the moment of absolution in our Confession we are pure, at the moment we receive Him into our body in Holy Communion we are pure. Not as the result of our efforts but as His gift of mercy and love. We then continue to struggle against the evil forces of the world and can be tempted to forget and fall into error anytime. God is still there with mercy, forgiveness and Love. Out of our love for Him we are sorry for our forgetfulness and error and seek His forgiveness and mercy which He freely gives back. We struggle to improve so we will not be as forgetful. We fast to help us remember Him and to increase our control over the passions of the Body. We pray and learn to have the Jesus Prayer on our lips when we are tempted or face difficulty. We work to improve ourselves to be a good servant of our Lord. We do not do this for merit but out of our love of Him, our desire to do what He wills recognizing our weaknesses when facing the spirutual war we are engaged in. This is an ongoing process of growth. It is what we call the Orthodox way of life. It is a life of repentance.