Όσα κι αν προσφέρεις, εκείνα που μένουν είναι περισσότερα.
Και δεν θα δώσεις τίποτα δικό σου, γιατί όλα τα έχεις πάρει από το Θεό.
Και δεν θα δώσεις τίποτα δικό σου, γιατί όλα τα έχεις πάρει από το Θεό.
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης :
Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωίνης.
Βαρύτητα στην αλώβητη διαφύλαξη των δογμάτων
Θεολογία είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας περί της υγείας της πνευματικής, αλλά και περί του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσουμε οι ασθενείς για να θεραπευθούμε. Γι΄ αυτό εμείς οι Ορθόδοξοι δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην αλώβητη διαφύλαξη των δογμάτων, όχι μόνον γιατί φοβούμεθα τον κλονισμό μιας διδασκαλίας, αλλά γιατί χάνουμε την δυνατότητα της θεραπείας και επομένως της σωτηρίας.
Byzantium and Us
Εxtract from an interview with Sir Steven Runciman
The most slandered and misrepresented historical period of Romanity[1]
The following interview with the great historian and Byzantologist Sir Steven Runciman can be characterized as the quintessence of his great work, which is globally renown and recognized. His statements are momentous and his words mature and wise in meaning, extractions of thorough and objective life-long study of all expressions of the 'Byzantine' civilization. They truly are blows to the profane mouths which regurgitate generalizations, smear-talk and insults about anything relating to this millennium. And the most detestable thing is that the majority of these unlearned people who follow this trend is that they are 'ours', being 'Romans (Romioi)'*. And so, deservingly they receive the brash title of 'Greekling*', while this Celtic scientist of noble descent sits on the bright firmament of Hellenophiles.
* a Greek not worthy of their cultural heritage; servile to foreigners and things foreign
The following viewpoints of Sir Steven Runciman are more relevant in modern days than at any other time. He warns us so that we can finally wake up and understand the real reasons that drove us to today's degradation, to the new state of occupancy of our nation―surely to the worst one so far, since everything takes place fraudulently and behind the scenes. We must understand that it is impossible to build our future as a healthy nation when we have rejected our bright past, at the advice of opportunists. Let us listen to the people who have demonstrated their honest love towards our tormented race through their life and morals.
At the end of the interview the respectable researcher makes reference to Orthodoxy in relation to other dogmas. We believe it is important to consider the views as perspectives of a man who is not part of this sphere. We note that certainly it is not possible to perceive them as regular Orthodox teachings. Besides, the speaker was not Orthodox.
******
BYZANTIUM AND US
“Sir Steven Runciman: We Need Spiritual Humility”, Nov. 6, 2000,
Εxtract from an interview with Sir Steven Runciman
Εxtract from an interview with Sir Steven Runciman
Ο μακαριστός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Διόδωρος :
Να διατί ελάβομεν την απόφασιν να διακόψωμεν τον διάλογον με τους παποαιρετικούς. Διότι οι παποαιρετικοί είναι αμετακίνητοι εις την κακοδοξίαν των και την πλάνην των. Σκοπός των είναι η εξαφάνισις της Ορθοδοξίας και η επικράτησις του Παπισμού και του Οικουμενισμού. Τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνουν κατά τρόπον αναμφισβήτητον. Δι’αυτό και ημείς θα προχωρήσωμεν, έστω και μόνοι, εις τον αγώνα δια την άμυναν της αγίας μας Ορθοδοξίας. Διότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη μας Ελπίς
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.
Κι εμείς συμπράττουμε σ' αυτό, άλλοι για το καλό και άλλοι για το κακό.
Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους.
Αλλοιώς είναι σάρκες, έκδοτοι σε πάθη ατιμίας, πρόθυμοι για κάθε τι που ευτελίζει την ύπαρξή μας.
Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή.
Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει..
Η Τρίτη Ρωμη...
Ένας τόμος αναιρετικός του «Νεοπανρωσισμού»
Του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη
Οι σύγχρονοι πονηροί λογισμοί όσων δεν εγκαταλείπουν παρωχημένα κοσμικά ιδεολογήματα παρώξυναν την σκέψη μου να αναμνησθεί ιστορικά γεγονότα που μελέτησα και έζησα μόλις έλαβα ένα σπουδαιότατο τόμο με τίτλο: «Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως κατά τον 19ο αιώνα» του διαπρεπούς Ρώσου ιστορικού της χριστιανικής Ανατολής καθηγητή Ιβάν Σοκολώφ. Ο πρώτος τόμος του συγγράμματος αυτού εκδόθηκε το 1904 και στάθηκε πολύτιμος στους μελετητές για την αμερόληπτη κατάθεση της ιστορίας του Οικουμενικού Θρόνου, χωρίς να μολυνθεί από το φυλετικό ιδεολόγημα του Πανσλαβισμού, τα σκιρτήματα του οποίου ακούονται και πάλι στην εκκλησιαστική ζωή μας. Μερίδα σύγχρονων εκκλησιαστικών της Ρωσίας φαίνεται δεν εδιδάχθηκε τίποτα από τα ογδόντα χρόνια της Βαβυλώνιας αιχμαλωσίας της.
Ο Σοκολώφ, διδάσκαλος στην Πετρούπολη του σεπτού μου δασκάλου στη Θεολογία Γρηγορίου Παπαμιχαήλ, παρά το διεθνές κύρος του υπήρξε και αυτός στο έσχατο γήρας του θύμα του Σταλινισμού και τον εξώρισαν μια νύκτα του Δεκεμβρίου του 1933 στην μακρυνή πόλη της Ούφα, όπου και απεβίωσε το 1939! Ο πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, γνώστης της σοβαρής συμβολής του Σοκολώφ στην Ιστορία του Οικουμενικού Θρόνου, τον τίμησε με το οφφίκιο του Ιερομνήμονα γιατί παρέμεινε έντιμος μαθητής του Βατοπεδινού μοναχού Μάξιμου Γραικού και στήριξε τις κανονικές σχέσεις των εν Ρωσία χριστιανών με την Μητέρα τους Εκκλησία έναντι των αδιάβαστων «αυτοκεφαλιστών», που έγιναν έρμαια του «Πανρωσικού εθνοφυλετισμού» στην εποχή του. Ο Σοκολώφ ως τίμιος επιστήμων παρέμεινε πιστός στον τελεσίδικο όρο που δέχθηκε ο Μόσχας Ιώβ για να του χορηγηθεί η πατριαρχική αξία: «ότι πάντοτε θα αναγνωρίζει ως κεφαλή της Ορθοδοξίας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον». Σε εγγύηση αυτού μάλιστα συμφώνησε με τον εκεί ευρισκόμενο πατριάρχη Ιερεμία Β΄ ότι «οι διάδοχοί του θα εξελέγοντο όπως οι προκάτοχοί του μητροπολίτες του Συνταγματίου του Οικουμενικού Θρόνου από την Πατριαρχική Ιερά Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως», κάτι που ατόνησε λόγω των μετά ταύτα συνθηκών. (1)
Τον όρκο αυτό δεν μπόρεσαν ποτέ να τον αγνοήσουν οι Ρώσοι και αποφάσισαν να κατεργαστούν σχέδιο μειώσεως των κανονικών δικαιωμάτων και προνομίων του, αυτών που περιφρουρήθηκαν με πολλές θυσίες μαρτύρων Πατριαρχών. Όταν η τσαρική διπλωματία διεπίστωσε πως το Νεοελληνικό κράτος από ευγνωμοσύνη προς την Αγγλία που πρωτοστάτησε στην εθνική του Ανεξαρτησία στράφηκε προς την Δύση, τότε αγκάλιασε τους Βουλγάρους και ενίσχυσε τις φυλετικές τάσεις του εθνικισμού τους για να απαιτήσουν τον μερισμό μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων του ιερού Θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Για να το πετύχουν εξώθησαν τις αποσχιστικές τάσεις τους που οδήγησαν στο Βουλγαρικό σχίσμα για να αποδυναμώσουν με την ενίσχυση του εθνοφυλετισμού των σλαβοφώνων τις μητροπόλεις του Πατριαρχείου στην Θράκη και στην Μακεδονία. Έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο εκπορθήσεως του Αγίου Όρους με την αθρόα εισχώρηση «μοναχικού» πληθυσμού για την κατάληψη μονής, σκητών και κελλίων. Τότε, τα τέσσερα παλαίφατα Πατριαρχεία, για να σβήσουν την πυρκαϊά της πλάνης του «Εθνοφυλετισμού» που συντηρούσε η τσαρική διπλωματία, πραγματοποίησαν την Σύνοδο το 1872, χωρίς βέβαια να προσκληθούν άλλες προϋπάρχουσες τοπικές Εκκλησίες. Αυτήν την κεφαλαιώδους σημασίας Σύνοδο βάναυσα τορπίλλισε ο Ρώσος πρεσβευτής Ιγνάτιεφ με τις πιέσεις του να μην υπογράψει τον όρο ο Ιεροσολύμων Κύριλλος Β΄, γιατί δεν συνέφερε στους ρωσικούς «μεγαλοϊδεολογισμούς» και οι Αγιοταφίτες τον έξωσαν από τον θρόνο και εκλέχτηκε άλλος Ιεροσολύμων. Οι Ρώσοι εκδικήθηκαν την ανυπακοή και κατέσχεσαν τα μετόχια του Παναγίου Τάφου στη χώρα τους, αυτά που συντηρούσαν την Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού, με συνέπεια να κλείσει! (2)
Συνεχίζεται.