Ευχαριστούμε τον αδελφό μας "sotirio" για το κείμενο του Οσίου Πατρός.
Κύριε Ιησού
Χριστέ ο Θεός ημών,
όστις έκλαυσας επί Λαζάρω, και έχυσας δάκρυα λύπης και συμπαθείας επάνω εις αυτόν, δέξαι τα της πικρίας μου δάκρυα·
ιάτρευσον διά των αγίων Σου παθημάτων τα πάθη μου·
θεράπευσον διά των πληγών Σου τας ψυχικάς μου πληγάς·
διά του τιμίου Σου αίματος καθάρισόν μου το αίμα,
και ένωσον την ευωδίαν του ζωοποιού Σου σώματος τω σώματί μου·
η χολή, την οποίαν παρά των εχθρών, εποτίσθης, ας γλυκάνη την ψυχήν μου από την πικρίαν, την οποίαν ο αντίδικός μου διάβολος μ' επότισε·
τo πανάγιόν Σου σώμα, το οποίον ετανύσθη επί του σταυρού, ας αναπτερώση πρός Σε τον νούν μου, όστις εσύρθη κάτω υπό των δαιμόνων·
η παναγία Σου κεφαλή, την οποίαν έκλινας επί του σταυρού,
ας υψώση την κεφαλήν μου, την περιϋβρισθείσαν υπό των αντιπάλων δαιμόνων·
αι πανάγιαί Σου χείρες, αι καθηλωθείσαι υπό των παρανόμων εν τω σταυρώ, ας με αναβιβάσωσι πρός Σε εκ του χάσματος της απωλείας, καθώς υπεσχέθη το πανάγιόν Σου στόμα·
το πρόσωπόν Σου, το δεξάμενον ραπίσματα και εμπτύσματα υπό των καταράτων Ιουδαίων, ας μου λαμπρύνη το πρόσωπον, το οποίον εμολύνθη από τας αμαρτίας·
η ψυχή Σου, την οποίαν επί του σταυρού υπάρχων, παρέδωκας εις τον Πατέρα Σου, ας με οδηγήση πρός Σε διά της χάριτός Σου.
Δεν έχω καρδίαν θλιβομένην πρός αναζήτησίν Σου,
δεν έχω μετάνοιαν,
δεν έχω κατάνυξιν,
ουδέ δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα.
Δεν έχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν·
εσκοτίσθη ο νούς μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν' ατενίση προς Σε μετά πόνου·
εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή διά των δακρύων της προς Σε αγάπης.
Αλλά Συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών,
δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν, και καρδίαν επίπονον,
ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησίν Σου·
διότι ανευ Σου θέλω αποξενωθή από παντός αγαθού.
Χάρισαί μοι λοιπόν, ω αγαθέ, την χάριν Σου·
ο Πατήρ, όστις Σ' εγέννησεν εκ των κόλπων Αυτού αχρόνως και αϊδίως,
ας ανανεώση εις εμέ τας μορφάς της εικόνος Σου.
Σ' εγκατέλιπον, μη μ' εγκαταλείπης·
εχωρίσθην από Σου, έξελθε εις αναζήτησίν μου, και ευρών εισάγαγέ με, εις τας νομάς Σου, και συναρίθμησόν με μετά των προβάτων της εκλεκτής Σου ποίμνης, και διάθρεψόν με μετ' αυτών εκ της χλόης των θείων Σου μυστηρίων, των οποίων υπάρχει κατοικητήριον η καθαρά καρδία, εις την οποίαν αναφαίνεται η έλλαμψις των αποκαλύψεών Σου, η οποία έλλαμψις είναι παρηγορία και αναψυχή των κοπιόντων διά Σε εν θλίψεσι και διαφόροις ατιμίαις·
της οποίας ελλάμψεως είθε ν' αξιωθώμεν και ημείς διά της χάριτος και φιλανθρωπίας Σου,
του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
όστις έκλαυσας επί Λαζάρω, και έχυσας δάκρυα λύπης και συμπαθείας επάνω εις αυτόν, δέξαι τα της πικρίας μου δάκρυα·
ιάτρευσον διά των αγίων Σου παθημάτων τα πάθη μου·
θεράπευσον διά των πληγών Σου τας ψυχικάς μου πληγάς·
διά του τιμίου Σου αίματος καθάρισόν μου το αίμα,
και ένωσον την ευωδίαν του ζωοποιού Σου σώματος τω σώματί μου·
η χολή, την οποίαν παρά των εχθρών, εποτίσθης, ας γλυκάνη την ψυχήν μου από την πικρίαν, την οποίαν ο αντίδικός μου διάβολος μ' επότισε·
τo πανάγιόν Σου σώμα, το οποίον ετανύσθη επί του σταυρού, ας αναπτερώση πρός Σε τον νούν μου, όστις εσύρθη κάτω υπό των δαιμόνων·
η παναγία Σου κεφαλή, την οποίαν έκλινας επί του σταυρού,
ας υψώση την κεφαλήν μου, την περιϋβρισθείσαν υπό των αντιπάλων δαιμόνων·
αι πανάγιαί Σου χείρες, αι καθηλωθείσαι υπό των παρανόμων εν τω σταυρώ, ας με αναβιβάσωσι πρός Σε εκ του χάσματος της απωλείας, καθώς υπεσχέθη το πανάγιόν Σου στόμα·
το πρόσωπόν Σου, το δεξάμενον ραπίσματα και εμπτύσματα υπό των καταράτων Ιουδαίων, ας μου λαμπρύνη το πρόσωπον, το οποίον εμολύνθη από τας αμαρτίας·
η ψυχή Σου, την οποίαν επί του σταυρού υπάρχων, παρέδωκας εις τον Πατέρα Σου, ας με οδηγήση πρός Σε διά της χάριτός Σου.
Δεν έχω καρδίαν θλιβομένην πρός αναζήτησίν Σου,
δεν έχω μετάνοιαν,
δεν έχω κατάνυξιν,
ουδέ δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα.
Δεν έχω, Δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν·
εσκοτίσθη ο νούς μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν' ατενίση προς Σε μετά πόνου·
εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή διά των δακρύων της προς Σε αγάπης.
Αλλά Συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών,
δώρησαί μοι τελείαν μετάνοιαν, και καρδίαν επίπονον,
ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησίν Σου·
διότι ανευ Σου θέλω αποξενωθή από παντός αγαθού.
Χάρισαί μοι λοιπόν, ω αγαθέ, την χάριν Σου·
ο Πατήρ, όστις Σ' εγέννησεν εκ των κόλπων Αυτού αχρόνως και αϊδίως,
ας ανανεώση εις εμέ τας μορφάς της εικόνος Σου.
Σ' εγκατέλιπον, μη μ' εγκαταλείπης·
εχωρίσθην από Σου, έξελθε εις αναζήτησίν μου, και ευρών εισάγαγέ με, εις τας νομάς Σου, και συναρίθμησόν με μετά των προβάτων της εκλεκτής Σου ποίμνης, και διάθρεψόν με μετ' αυτών εκ της χλόης των θείων Σου μυστηρίων, των οποίων υπάρχει κατοικητήριον η καθαρά καρδία, εις την οποίαν αναφαίνεται η έλλαμψις των αποκαλύψεών Σου, η οποία έλλαμψις είναι παρηγορία και αναψυχή των κοπιόντων διά Σε εν θλίψεσι και διαφόροις ατιμίαις·
της οποίας ελλάμψεως είθε ν' αξιωθώμεν και ημείς διά της χάριτος και φιλανθρωπίας Σου,
του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου