"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας".

"Ιδού καιρός ήγγικε της σωτηρίας ημών! Ευπρεπίζου σπήλαιον, η Παρθένος εγγίζει του τεκείν".
Με τον ύμνο αυτόν ο ιερός υμνωδός, μας εισάγει στην μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. 
Ακούγοντας τα πανέμορφα αυτά λόγια έρχεται συνειρμικά στο νού μας μια παρόμοια υμνολογική φράση από την Μ. Τεσσαρακοστή:
 
"ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας".
 
Η σύνδεσή τους βαθύτατη, αφού κανένα νόημα δεν θα είχε ο ευπρεπισμός του υλικού σπηλαίου της Βηθλεέμ.
 
Το ζητούμενο είναι ο ευπρεπισμός του σπηλαίου της ψυχής μας.
Και τούτο δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνον διά της μετανοίας.
E
ίθε αυτά τα Χριστούγεννα να είναι ένα νέο πνευματικό ξεκίνημα με περισσότερο ζήλο για αγώνα ώστε έτσι η Γέννηση του γλυκυτάτου Ιησού μας να επιτελείται διαρκώς εντός των σπηλαίων των καρδιών μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου