Η πτώσις εκάστου ανθρώπου και η δουλεία του
εις την κτίσιν συνίσταται εις την σύγχυσιν της ενεργείας του ανθρωπίνου πνεύματος με αυτήν της διανοίας,
καθ' ήν σύγχυσιν, οι προερχόμενοι εκ του περιβάλλοντος λογισμοί γίνονται
λογισμοί του πνεύματος, με αποτέλεσμα να εξασθενή κατά ποικίλους βαθμούς η εν
τη καρδία κοινωνία με την άκτιστον ενέργειαν και βασιλείαν του Θεού. Η θεραπεία
της νόσου ταύτης αρχίζει με την κάθαρσιν του πνεύματος του από όλους τους
λογισμούς, καλούς και κακούς, και τον περιορισμόν των εις την διάνοιαν.
Συγχρόνως το πνεύμα (δηλαδή η νοερά ενέργεια) του ανθρώπου ελευθερούται από την
διάνοιαν και επιστρέφει με την νοεράν ευχήν εις την καρδίαν. Εις την φυσικήν
του κατάστασιν το πνεύμα του ανθρώπου ενεργεί ωσάν στρόβιλος εντός της καρδίας,
ενώ εις την πεπτωκείαν του κατάστασιν ευρίσκεται διάχυτον εις τον εγκέγαλον
ταυτιζόμενον με τα νοήματα και τα ρήματά του και υπόδουλος εις αυτά.
Έτσι αντί να βασιλεύει μετά
του Θεού επί της φύσεως, καθίσταται δούλος αυτής. Δια να αποκατασταθή η
φυσιολογική λειτουργία της ανθρωπίνης προσωπικότητος μέσω της περιτομής ταύτης
της καρδίας από όλους τους λογισμούς (Ρωμ. 2:29), πρέπει να ελευθερωθή ο έσω
άνθρωπος από την δουλείαν εις ό,τιδήποτε εν σχέσει προς το περιβάλλον του, λ.χ.
αυτοϊκανοποίησιν, πλούτον, ιδιοκτησίαν, ακόμη και τους γονείς και συγγενείς του
(Ματθ. 10:37; Λουκ. 14:26). Ο σκοπός δεν είναι η απόκτησις Στωϊκής απαθείας δια
της καταργήσεως της συμπαθείας, αλλ' η παροχή της δυνατότητος εις την καρδίαν
να δεχθή τας προσευχάς και τους ψαλμούς, που το Άγιον Πνεύμα μεταφέρει εκεί από
την διάνοιαν και ενεργοποιεί αδιαλείπτως. Έτσι ο επί κεφαλής του νευρικού
συστήματος εγκέφαλος απασχολείται με τας καθημερινάς δραστηριότητας και τον
ύπνον, ενώ συγχρόνως το πνεύμα του ανθρώπου προσεύχεται εν τη καρδία
αδιαλείπτως. Δηλαδή γίνεται ωσάν επισκευασμένη δισκέτα υπολογιστού εις την
οποίαν κείμενα προσευχών μεταφέρονται από τον εγκέφαλον και επανέρχονται εις
αυτόν. Όμως οι ούτω πνεύματι προσευχόμενοι αδιαλείπτως, προσεύχονται και
μεγαλοφώνως με την λογικήν προκειμένου να συνεισφέρουν εις την κατήχησιν και
οικοδομήν των ιδιωτών και απίστων. Αυτό εννοεί ο Παύλος με το "προσεύξωμαι
τω πνεύματι, προσεύξωμαι τω νοΐ, ψαλώ τω πνεύματι, ψαλώ και τω νοΐ" (Α'
Κορ. 14:15).
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου