Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Ἰερεμίου : ΠΕΡΙ ΤΗΣ «ΔΙΔΑΧΗΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ»

Κατωτέρω παραθέτομεν ν κ τν Πατερικν γκυκλίων κηρυγμάτων
το Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. ερεμίου, τό
ποον φορ τήν «Διδαχήν τν Δώδεκα ποστόλων». Ες ατό δίδονται
ρμηνεαι, μέ βάσιν τήν «Διδαχήν» διά τό ερόν Μυστήριον το
Βαπτίσματος, τήν νηστείαν, τήν θείαν Λειτουργίαν, τήν θείαν Εχαριστίαν,
τήν κατήχησιν, τόν συμβολισμόν το «προσφόρου» κ.λπ.
Τό κήρυγμα χει ς κολούθως:


H συνέχεια, ‘’κλικ’’ πιο κάτω στο: Read more


«1. Στά πατερικά κηρύγματα πού κάνουμε, μελετομε, γαπητοί μου
χριστιανοί, τήν “Διδαχή τν Δώδεκα ποστόλων”. Στό προηγούμενο
κήρυγμά μας επαμε γιά τό πρτο μέρος τς “Διδαχς”, γιά τήν διδασκαλία
της περί τν “δύο δν”, τήν “δό τς ζως” καί τήν “δό το θανάτου”.
Τόν δρόμο το Θεο νά βαδίζουμε, χριστιανοί μου, ατόν νά διδάξετε στά
παιδιά σας, γιατί ατός δρόμος φέρει “ζωή”, ν δός τς μαρτίας
φέρει “θάνατο”, πως καί λέγεται. Σήμερα, συνεχίζοντας τήν μελέτη μας
στήν “Διδαχή”, θά σς μιλήσω γιά τά λειτουργικά θέματα το κειμένου ατο.
2. Κατά πρτον θά σς μιλήσω γιά τό  βάπτισμα. Τό βάπτισμα πρτα γινόταν
σέ μεγάλη λικία. Κατηχονταν πρτα στίς λήθειες τς πίστεως καί πειτα
βαπτίζονταν. Φαίνεται τι ατά πού επε “Διδαχή” στήν ρχή περί τν
“δύο δν” ατά ταν κατήχηση γιά τήν τότε ποχή, γι ατό καί λέγει πειτα
τό κείμενο: “φο τά πετε ατά (δηλαδή, τήν διδασκαλία γιά τίς δύο δούς)
μετά νά τούς βαπτίζετε” (7,1) Τό διαίτερο πού μς λέει “Διδαχή” σχετικά μέ
τό βάπτισμα εναι τι πρίν πό ατό πρέπει νά νηστεύει χι μόνο
βαπτιζόμενος, λλά καί βαπτίζων (δηλαδή, ερέας) καί σοι λλοι πό τούς
χριστιανούς μπορον (7,4). Στήν ποχή μας, πού χουμε τόν νηπιοβαπτισμό,
δέν μπορε βέβαια νά νηστεύσει τό νήπιο πού θά βαπτιστε, λλά ντ ατο
– γιά νά πακούσουμε στό κείμενο τς “Διδαχς” –πρέπει νά νηστεύσουν ο
γονες το νηπίου καί νάδοχος.
3. Γιά τήν νηστεία μς λέει “Διδαχή” τι δέν πρέπει νά γίνεται μόνο στήν
περίπτωση το βαπτίσματος, λλά κάθε Τετάρτη καί κάθε Παρασκευή (8,1).
Τό ξέρουμε ατό μες καί τό κάνουμε μέ τήν Χάρη το Θεο, καί ξέρουμε
μάλιστα γιατί νηστεύουμε τίς μέρες ατές. Νηστεύουμε τήν Τετάρτη, γιατί
τήν μέρα ατή πρόδωσε ούδας τόν Χριστό καί ρχίζουν τά για Πάθη,
καί νηστεύουμε τήν Παρασκευή, γιατί τήν μέρα ατή σταυρώθηκε Χριστός
μας. λλά “Διδαχή” πού μελετμε μς δίνει μιά λλη ρμηνεία. Μς λέγει
τι νηστεύουμε τήν Τετάρτη καί τήν Παρασκευή γιατί τήν Τρίτη καί τήν
Πέμπτη δέν μπορομε νά νηστέψουμε, πειδή τίς μέρες ατές νήστευαν
ο ουδαοι καί δέν πρέπει νά συμπίπτει νηστεία μας μ ατούς. λλά καί τό
Σάββατο καί τήν Κυριακή δέν πρέπει νά νηστεύουμε, γιατί ο μέρες ατές
πενθυμίζουν εχάριστα γεγονότα καί δέν πρέπει νά καθοριστον ς
νηστήσιμες. Τό Σάββατο εναι πόμνηση τς Δημιουργίας καί Κυριακή εναι
πόμνηση τς ναστάσεως το Κυρίου. τσι πομένουν γιά νηστεία ο
μέρες Τετάρτη καί Παρασκευή (8,1).
4. ραα πάλι εναι σα μς λέγει “Διδαχή” γιά τήν θεία Εχαριστία, τήν
θεία  Λειτουργία. (α) Γιά νά γίνει θεία Λειτουργία, χριστιανοί μου,
παραίτητο εναι να κομμάτι ψωμί, πού τό λέμε “πρόσφορο”. Ελογημένα
νά εναι τά χέρια τν ε λαβν γυναικν, πού ζυμώνουν “πρόσφορα”.
“Διδαχή” μς παραδίδει μία εχή πού τήν λεγε ερέας, ταν πρόσφερε τό
“πρόσφορο” στόν Θεό. εχή ατή εναι πολύ σπουδαία, γιατί φαίνεται
πό ατή τό τί σημαίνει τό “πρόσφορο”. λεγε λοιπόν ερέας: “πως ατό
τό κομμάτι (τό ψωμί) ταν πρτα διάφοροι σπόροι σκορπισμένοι, λλά
μαζεύτηκαν, ζυμώθηκαν καί γιναν να, τσι, Θεέ μου, τά παιδιά Σου, πού
ποτελον τήν κκλησία Σου καί εναι σκορπισμένα στά πέρατα τς γς,
σύναξέ τα στήν Βασιλεία Σου τήν πουράνιο” (9,4). στε, λοιπόν, τό
“πρόσφορο” συμβολίζει λη τήν κκλησία. πό ατό, πό τό “πρόσφορο”
βγαίνει Κεφαλή τς κκλησίας, Χριστός, Παναγία Δέσποινα, ο γγελοι
καί ο γιοι, λλά καί μες ο χριστιανοί πού ζομε καί ο γαπημένοι μας ο
πεθαμένοι, πού φυγαν πό τήν γκαλιά μας. Γιά λους ατούς ερέας,
ταν κάνει τήν Προσκομιδή, βγάζει μερίδες καί τίς βάζει πάνω στό γιο
Δισκάριο. (β) θεία Λειτουργία, λέγει “Διδαχή”, εχε προφητευθε πό
παλαιά, πό τόν προφήτη Μαλαχία. Ατή εναι “καθαρή Θυσία, πού
προσφέρεται πό νατολν  λίου μέχρι δυσμν”, γιά τήν ποία επε
προφήτης (14,3. Μαλαχ. 1,10-11). (γ) θεία Λειτουργία, γαπητοί μου,
γίνεται γιά τήν θεία Κοινωνία. “Διδαχή” μς λέγει ατό πού ξέρουμε, τι
δηλαδή πρέπει νά κοινωνον μόνο ο βαπτισμένοι (9,5). να λλο κείμενο,
ο “Διαταγές τν ποστόλων”, μς μιλον γιά μιά σοβαρή περίπτωση: Τί θά
γίνει μέ κάποιον πού χωρίς νά τό ξέρει μπε στήν σειρά καί κοινωνήσει, ν
δέν εναι βαπτισμένος; Γιατί δέν πρέπει θεία Κοινωνία νά εναι σέ μή
βαπτισμένο. Ατόν, μς λέγει τό κείμενο, ατόν, τόν μή βαπτισμένο πού
κοινώνησε, “τάχιον στοιχειώσαντες βαπτίσατε”(25,7). Τί σημαίνει ατό;
κοστε: Γιά νά βαπτιστε κανείς πρεπε πρτα νά κατηχηθε καλά. λλά
στήν δ περίπτωση, λέγει τό κείμενο τν “Διαταγν”, νά μή κάνουμε
μεγάλη κατήχηση, λλά νά πομε τά βασικά μόνο, τά “στοιχειώδη” μόνο
καί πειτα γρήγορα (“τάχιον”) νά βαπτίσουμε ατόν πού κοινώνησε
βάπτιστος. (δ) Μετά τήν θεία Κοινωνία πρέπει νά εχαριστήσουμε τόν
Θεό γι ατή τήν μεγάλη δωρεά πού πήραμε. Γι ατό καί κομε τόν
ερέα  νά λέγει: “Μεταλαβόντες τν θείων... Μυστηρίων ξίως
εχαριστήσωμεν τ Κυρί”. τσι καί ο πρτοι χριστιανοί στά χρόνια πού
μιλμε. Μετά τήν θεία Κοινωνία εχαριστοσαν τόν Θεό γιά τήν θεία Τροφή
πού λαβαν, τό Σμα καί τό Αμα το Χριστο, καί τόν παρακαλοσαν γιά
λους τούς χριστιανούς, γιά λη τήν κκλησία, γιατί θεία Κοινωνία εναι
Μυστήριο νότητος (κεφ. 10). Τέλος, ο χριστιανοί τότε, προτο νά φύγουν
πό τήν ερή λειτουργική τους Σύναξη, λεγαν τά νθουσιαστικά ατά λόγια:
λθέτω Χάρις, παρελθέτω κόσμος οτος. Μαράν θά”! Δηλαδή: Δέν τίς
θέλουμε τίς μαρτωλές χαρές το κόσμου. “Παρελθέτω κόσμος”! ς μς
ρθει πιό πολύ Χάρη Θεο, γιά νά πολαμβάνουμε περισσότερο ατό πού
πολαύσαμε σήμερα στήν θεία Λειτουργία. “λθέτω Χάρις”! λα, Κύριε,
μέ τήν Δευτέρα Σου Παρουσία, νά μς παραλάβεις στήν Βασιλεία Σου.
“Μαράν θά” (= Κύριε λα)!

Μέ πολλές εχές,

Μητροπολίτης Γόρτυνος
καί Μεγαλοπόλεως ερεμίας».

"Ορθόδοξος Τύπος"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου