Κάθε αίρεσις είναι
εκ του διαβόλου. Παρακολουθήσας κατά βάθος όλας τας αιρέσεις ο άγιος Αθανάσιος,
γράφει: «Δημιουργός των αιρέσεων είναι ο διάβολος». Εάν εις τας λοιπάς αιρέσεις
υπήρξε κάτι το διαβολικόν, η αίρεσις του Αρείου είναι όλη εκ του διαβόλου και
όλη εν τω διαβόλω: «Ω, καινής αιρέσεως, όλον
ενδυσαμένης τον διάβολον εν ασεβεία και πράξει!». «Η πολυκέφαλος αίρεσις (των
αρειανών) εις πολυθείτητα πίπτουσα και άμετρον μανίαν» (κατά Αρειανών ΙΙΙ, 64).
Αρνούμενοι τον του Θεού Λόγον οι αρειανοί γίνονται οι ίδιοι «άλογοι» (περί της
εν Νικαία Συνόδου, 2, 1). Ούτοι είναι συνήγοροι της ασεβείας του διαβόλου,
διότι ο διάβολος είναι ο πατήρ αυτών (κατά Αρειανών Ι, 1). Ο Άρειος εκτελεί το
έργον του Αντιχρίστου, δια τούτο είναι «πρόδρομος του Αντιχρίστου» (κατά Αρειανών
Ι, 1). Ο Σωτήρ Χριστός είναι η ευωδία του Θεού εις τον κόσμον τούτον, ο δε
Άρειος εκχέει την «δυσωδίαν της παραφροσύνης». Ο άγιος Αθανάσιος τονίζει ότι οι
αρειανοί «συναριθμούσιν εαυτούς μετά των Ελλήνων», διότι «τη κτίσει λατρεύουσι
παρά τον κτίσαντα» (κατά Αρειανών ΙΙΙ,
16), διδάσκοντες ότι ο Χριστός είναι κτίσμα. Μόνον η λέξις ο μ ο ο ύ σ ι
ο ς είναι η ασφάλεια κατά των αρειανών (περί της εν Νικαία Συνόδου, 20). «Ο
αγιώτατος οφθαλμός της οικουμένης» --ο άγιος Αθανάσιος, όπως τον αποκαλεί ο άγ.
Γρηγόριος ο Θεολόγος—διείδεν εις όλον το βάθος την φρίκην της κακοδοξίας των
αρειανών, και μετά των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου έσωσε την
Εκκλησίαν από την καταστροφήν. Πρέπει να προχωρήση κανείς κατά λογικήν
συνέπειαν μέχρι τέλους: εάν ο Χριστός δεν είναι Θεός, τότε είναι πλάνος, πλανά
όταν λέγη «Εγώ και ο Πατήρ εν εσμεν», πλανά όταν διδάσκη «Ο εωρακώς εμέ, εώρακε
τον Πατέρα» (Ιωάνν. 14,9. 10, 30). Εάν
επιτρέπεται μία φοβερά σκέψις, είπατε:
ποίος είναι εκείνος που θα ημπορούσε να λέγη την αλήθειαν, εάν δεν την
είπεν ο Χριστός; Δεν είναι τότε όλοι οι άνθρωποι επικατάρατοι σάλπιγγες, δια
των οποίων σαλπίζεται κάποιον τρισκατάρατον ψεύδος;
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου