Εις την ευρωπαϊκήν Δύσιν ο Χριστιανισμός μετεβάλλετο
βαθμιαίως εις ουμανισμόν. Επί πολύν καιρόν και επιμόνως εστένευον τον
Θεάνθρωπον και εις το τέλος εσμίκρυναν Αυτόν εις άνθρωπον: εις τον αλάθητον
άνθρωπον της Ρώμης, και τον ουχί ολιγώτερον αλάθητον άνθρωπον του Βερολίνου.
Ούτω πως ενεφανίσθη αφ΄ ενός μεν ο δυτικός χριστιανικο-ουμανιστικός
μαξιμαλισμός (ο παπισμός), ο οποίος από τον Χριστόν αφαιρεί τα πάντα, και αφ΄
ετέρου ο δυτικός χριστιανικο-ουμανιστικός μινιμαλισμός (ο προτεσταντισμός), ο
οποίος από τον Χριστόν ζητεί το ελάχιστον, συχνά δε και τίποτε. Και εις τους
δύο ως υψίστη αξία και ως έσχατον κριτήριον τίθεται ο άνθρωπος εις την θέσιν
του Θεανθρώπου. Επετελέσθη ούτως η θλιβερά διόρθωσις (correctio) του
Θεανθρώπου, του έργου Του και της διδασκαλίας Του!
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου