Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) : Άνθρωπος και Θεάνθρωπος.

 Με το να περιορισθή εις την Δύσιν ο Χριστιανισμός, με όλας του τας απείρους θεανθρωπίνας αληθείας, εις τον άνθρωπον, μετεβλήθη ο δυτικός Χριστιανισμός εις ουμανισμόν. Αυτό ημπορεί να φαίνεται παράδοξον, αλλ΄ είναι αληθινόν. Το αποδεικνύει κατά τρόπον αναμφισβήτητον η ιστορική του πραγματικότης. Ο δυτικός Χριστιανισμός, εις την ουσίαν του, είναι ο πλέον ριζικός ουμανισμός, διότι ανεκήρυξε τον άνθρωπον αλάθητον, και την θεανθρωπίνην θρησκείαν μετέβαλεν εις θρησκείαν ουμανιστικήν. Απόδειξις τούτου είναι το γεγονός ότι εις την Ρωμαϊκήν Εκκλησίαν ο Θεάνθρωπος απωθήθη εις τον ουρανόν, και εις την θέσιν Του ετοποθετήθη ο αναπληρωτής:  Vicarius Christi… Πόσον τραγικός παραλογισμός:  να ορίζεται αντικαταστάτης και αναπληρωτής δια τον πανταχού παρόντα Κύριον και Θεόν! Είναι όμως γεγονός ότι αυτός ο παραλογισμός ενεσαρκώθη εις τον δυτικόν Χριστιανισμόν. Τοιουτοτρόπως επετελέσθη η τρόπον τινά εκ-σάρκωσις του ενσαρκωθέντος Θεού, η αποθεανθρώπησις του Θεανθρώπου. Ο δυτικός θρησκευτικός ουμανισμός ανεκήρυξε τον πανταχού παρόντα Θεάνθρωπον ως μη παρόντα εις την Ρώμην, και ώρισε τον αντικαταστάτην Του εν τω προσώπω του αλαθήτου ανθρώπου. Με όλα αυτά ο ουμανισμός ούτος είναι ωσάν να έλεγεν εις τον Θεάνθρωπον:  Αποσύρθητι από αυτόν τον κόσμον εις τον άλλον, φύγε από ημάς, ημείς έχομεν τον αντικαταστάτην Σου, ο οποίος αλαθήτως Σε αντικαθιστά εις όλα. Αυτή η αντικατάστασις του Θεανθρώπου υπό του ανθρώπου εξεδηλώθη πρακτικώς εις την προφανή αντικατάστασιν της χριστιανικής θεανθρωπίνης μεθοδολογίας δια της ανθρωπίνης μεθοδολογίας. Από εδώ εκπηγάζουν το αριστοτελικόν φιλοσοφικόν πρωτείον εις τον σχολαστικισμόν, η καζουϊστική μέθοδος και η ιερά εξέτασις εις την ηθικήν, η παπική διπλωματία εις τας διεθνείς σχέσεις, το παπικόν κράτος, η συγχώρησις των αμαρτιών δια των συγχωροχαρτίων και από ραδιοφώνου και ο ιησουϊτισμός εις διαφόρους μορφάς.

Συνεχίζεται.