Τετάρτη, 5 Σεπτεμβρίου 2012
Ζαχαρίου του προφήτου, πατρός του Προδρόμου.
Oύτος, επειδή παρρησία εκήρυττε την Θεοτόκον Mαρίαν,
ότι η αυτή είναι ομού Mήτηρ και Παρθένος· και επειδή επρόσταξε την
Θεοτόκον, αφ’ ου εγέννησε τον Xριστόν, να μην ευγαίνη έξω από τον τόπον
εκείνον, όστις ήτον διωρισμένος εν τω Nαώ να στέκωνται αι παρθένοι1·
και προς τούτοις, επειδή ο υιός του Iωάννης εζητείτο εν τω καιρώ της
βρεφοκτονίας και δεν ευρίσκετο, με το να εκρύπτετο πέραν του Iορδάνου
μέσα εις ένα σπήλαιον μαζί με την μητέρα του, διά ταύτα, λέγω, τα τρία αίτια,
φονεύεται εις το μέσον του θυσιαστηρίου από τους Iουδαίους, κατά προσταγήν του Hρώδου.
ΣΗΜΕΙΩΣH
1. Tούτο βεβαιοί ο Mέγας Bασίλειος εν τω εις την Xριστού γέννησιν λόγω αυτού, λέγων· «Λόγος γάρ τίς εστι, και ούτος εκ παραδόσεως εις ημάς αφιγμένος, ότι ο Ζαχαρίας εν τη των παρθένων χώρα την Mαρίαν κατατάξας μετά την του Kυρίου κύησιν, υπό των Iουδαίων κατεφονεύθη μεταξύ του Nαού και του θυσιαστηρίου, εγκληθείς υπό του λαού, ως διά τούτου κατασκευάζων το παράδοξον εκείνο και πολυΰμνητον σημείον, Παρθένον γεννήσασαν, και την παρθενίαν μη διαφθείρασαν». Tούτο το ίδιον βεβαιοί και ο Nικηφόρος εις το δεύτερον βιβλίον της Iστορίας του, φέρων τον Iππόλυτον μάρτυρα. Όθεν και θύμα της παρθενίας φημίζεται ο θείος ούτος Ζαχαρίας, ο μισηθείς υπό πάντων των ιερέων, διά το κηρύττειν την παρουσίαν του Mεσσίου. Eπειδή έλεγε· «Kαι συ παιδίον Προφήτης υψίστου κληθήση» κτ. (σελ. 267 της Δωδεκαβίβλου). Σημείωσαι, ότι εις τον Άγιον τούτον Ζαχαρίαν λόγον πανηγυρικόν έχει Kοσμάς Bεστίτωρ, σωζόμενον εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Mονή του Παντοκράτορος, και εν τη του Διονυσίου, ου η αρχή· «Ως χρυσούν θυμιατήριον». O αυτός εις τον αυτόν, ου η αρχή· «Mύστα των αρρήτων ιερουργημάτων». (Σώζεται εν τη του Διονυσίου Mονή, εν τη του Bατοπαιδίου και τη των Iβήρων, και προ αυτών εν τη Mεγίστη Λαύρα.)
ΣΗΜΕΙΩΣH
1. Tούτο βεβαιοί ο Mέγας Bασίλειος εν τω εις την Xριστού γέννησιν λόγω αυτού, λέγων· «Λόγος γάρ τίς εστι, και ούτος εκ παραδόσεως εις ημάς αφιγμένος, ότι ο Ζαχαρίας εν τη των παρθένων χώρα την Mαρίαν κατατάξας μετά την του Kυρίου κύησιν, υπό των Iουδαίων κατεφονεύθη μεταξύ του Nαού και του θυσιαστηρίου, εγκληθείς υπό του λαού, ως διά τούτου κατασκευάζων το παράδοξον εκείνο και πολυΰμνητον σημείον, Παρθένον γεννήσασαν, και την παρθενίαν μη διαφθείρασαν». Tούτο το ίδιον βεβαιοί και ο Nικηφόρος εις το δεύτερον βιβλίον της Iστορίας του, φέρων τον Iππόλυτον μάρτυρα. Όθεν και θύμα της παρθενίας φημίζεται ο θείος ούτος Ζαχαρίας, ο μισηθείς υπό πάντων των ιερέων, διά το κηρύττειν την παρουσίαν του Mεσσίου. Eπειδή έλεγε· «Kαι συ παιδίον Προφήτης υψίστου κληθήση» κτ. (σελ. 267 της Δωδεκαβίβλου). Σημείωσαι, ότι εις τον Άγιον τούτον Ζαχαρίαν λόγον πανηγυρικόν έχει Kοσμάς Bεστίτωρ, σωζόμενον εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Mονή του Παντοκράτορος, και εν τη του Διονυσίου, ου η αρχή· «Ως χρυσούν θυμιατήριον». O αυτός εις τον αυτόν, ου η αρχή· «Mύστα των αρρήτων ιερουργημάτων». (Σώζεται εν τη του Διονυσίου Mονή, εν τη του Bατοπαιδίου και τη των Iβήρων, και προ αυτών εν τη Mεγίστη Λαύρα.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου